De Amerikaanse graafmachineproducent Caterpillar wil de imposante productievestiging in het Waalse Gosselies sluiten. Caterpillar Gosselies is een van de grootste industriële werkgevers in Wallonië. Politici zijn geschokt, ontzet, verontwaardigd en geschandaliseerd over de “brutale beslissing” van de directie van de Amerikaanse multinational.
Wat zijn de reacties op dit dramatische nieuws voorspelbaar. Hoeveel van die industriële horrorverhalen moeten nog volgen vooraleer het industriële beleid van dit land efficiënter en uitgekookter in de internationale markt gezet wordt?
Het beursgenoteerde Caterpillar Inc. gaat gebukt onder de grondstoffencrisis en de problemen in de mijnbouw. Het concern stapelt de ene herstructureringsronde op de andere. Snijden is de boodschap.
Uiteraard zijn onze beleidsmakers niet verantwoordelijk voor de crisis waarmee Caterpillar al langer worstelt, maar waarom staan Belgische productievestigingen altijd bovenaan in de internationale sneuvellijstjes? Marc Thompsom, de financieel directeur van de groep Caterpillar, wond er geen doekjes om. Volgens hem is de productievestiging ten noorden van Charleroi te duur en kunnen andere fabrieken dezelfde machines tegen lagere kosten bouwen. Elders kan het goedkoper, en dan hebben we het niet eens over lagelonenlanden in Oost-Europa. Neen, het productievolume wordt verschoven naar de Caterpillar-fabriek in het Franse Grenoble, op nauwelijks 750 kilometer van Charleroi.
De sluiting van de fabriek in Gosselies is de verantwoordelijkheid van het management van Caterpillar. Het gaat er al sinds de crisis van 2009 moeilijk. Dalende productievolumes, oplopende economische werkloosheid, herstructureringen op kosten van de belastingbetaler. Politici moeten stoppen met industriële giganten allerlei voordelen en steunmaatregelen te geven om de fundamentele handicaps van ons land als productieland te compenseren.
Het drama voor de regering-Michel is dat net zijn ploeg voor het eerst sinds lang ademruimte creëert voor de maakindustrie. Dankzij de indexsprong en de taxshift dalen de loonkosten. Maar we zijn er nog lang niet. Ook in Vlaanderen zijn er productievestigingen van internationale groepen die kampen met overcapaciteit en krimpende markten. Plantmanagers cijferen zich suf om investeringen binnen te halen om de productiekosten per geproduceerde eenheid te doen dalen. Een industrieel beleid dat niet inzet op een daling van de loon- en energiekosten is ten dode opgeschreven.
KURT DE CAT
Een industrieel beleid dat niet inzet op een verdere daling van de loon- en energiekosten is ten dode opgeschreven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier