Eigenzinnige stilisten

“Tierra” is de nieuwe film van de Spaanse regisseur Julio Medem, en uit Nederland komt het vormexperiment “Naar de Klote !” van Ian Kerkhof.

Enkele zeldzame festivalfilms en cineasten zoals Almodovar of Bigas Luna niet te na gesproken, is de algemene uitstraling van de Spaanse cinema er een van middelmatigheid en totale bloedarmoede. De laatste jaren is er evenwel een nieuwe generatie filmmakers opgestaan. Uit deze nieuwe lichting regisseurs en scenaristen, hebben enkel Alex de la Iglesia, Alejandro Amenabar en Julio Medem hun films in een Belgische bioscoop gekregen. De speelse creativiteit en luchtige ironie uit Julio Medems twee vorige producties, “Vacas” en “La Ardilla Roja”, krijgen in “Tierra” een iets serieuzer karakter aangemeten. Zijn eigenzinnige stijlkenmerken bleven evenwel bewaard. Met een hoofdpersoon (Angel) die denkt dat hij half mens, half engel is, half levend en half dood, zweeft Medem tussen metafoor en sprookje. “Tierra” wordt volledig gezien door de ogen van de zich gespleten voelende Angel. Als hij in zijn functie van ontsmettingsspecialist naar een door rode heuvels omringd dorp wordt geroepen om er de schildluis (die aan de wijn een aardesmaak geeft) te bestrijden, voelt hij zich tot twee opmerkelijke vrouwen aangetrokken : de uitdagend sensuele Mari en de wat verlegen en getrouwde Angela. De aarzelingen van Angel tegenover de twee vrouwen verwijzen naar de dualiteit van het leven, het fysieke tegenover het metafysische, liefde versus seks, de aarde versus de cosmos en het leven tegenover de dood. Zwaarmoedig wordt Medem echter nooit. Zijn boodschap luidt immers : “Wees gelukkig in het leven en blijf met uw voeten op de aarde”. Depressief word je er dus niet van. Uit Nederland komt de vormelijk verrassende productie “Naar de Klote !”. De titel dekt ongeveer de inhoud. Ian Kerkhofs eerste commerciële productie verkent het Amsterdamse house-milieu aan de hand van het betrekkelijk clichématige verhaal over twee jongeren die naar de grootstad komen om er werk te zoeken. Kerkhof heeft zijn film met verschillende videocamera’s opgenomen en daarna overgeschreven op film. Hierdoor verkreeg hij een enorme beweeglijkheid, een voortdurend wisselen van camerastandpunten en een psychedelisch kleureneffect. Het resultaat is dan ook flitsend, enerverend en onrustig. “Naar de Klote !” is even ophitsend als vermoeiend en kan het best omschreven worden als een honderd minuten durende clip op housemuziek. Hoewel het blitse effectbejag een mager scenario moet verdoezelen, schildert Kerkhof desalniettemin een treffend beeld van het vluchtige, de glamour en de uitzichtloosheid van de house-levensstijl.

Piet Goethals

Tierra Metaforisch sprookje van Julio Medem.