Eerste hulp bij lifestyleproblemen

Op een steenworp van de Belgische grens opende in Nederlands Limburg een luxueus privécentrum waar ‘lifestyleproblemen’, verslavingen en andere psychische klachten worden behandeld. Zonder wachtlijst, maar voor een stevige prijs.

Glooiende heuvels, boomgaarden vol kleurrijke bloesems, kronkelende wegen: voor het landschap in het zuiden van Nederlands Limburg zijn woorden als ‘pittoresk’ en ‘idyllisch’ uitgevonden. Te midden dit aantrekkelijke decor bevindt zich sinds kort in een voormalig hotel het U-center, een privécentrum dat verslavingen, depressies, burn-out en andere psychische kwalen in een tijdspanne van amper twee tot zes weken behandelt.

De idee voor de kliniek, die samenwerkt met de faculteit psychologie van de universiteit van Maastricht, komt van Jeroen Fisser (58) en Antoon van Balkom (63), twee ondernemers die zagen hoe soortgelijke privéklinieken in het buitenland wel succes hadden, maar in eigen land niet te vinden waren.

Huwelijk op de helling

“Naar een kliniek bellen en meteen geholpen worden, dat kan in Nederland niet. Je komt op een wachtlijst terecht, maar door dat lange wachten verliezen veel mensen vaak ook de motivatie om hun problemen aan te pakken”, zegt Jeroen Fisser. De ondernemer kreeg de idee voor het behandelcentrum doordat hij zelf met alcoholisme te maken kreeg in zijn gezin. “Toen ik zes jaar geleden stopte met werken (Fisser had een familiebedrijf in de modesector, – nvdr), merkte ik dat mijn vrouw een alcoholprobleem had. Ik was er kapot van, voelde me schuldig. Maar ik kon het niet aanzien. Ik heb haar gezegd: ofwel pak je het probleem aan, ofwel stopt ons huwelijk. Ze zocht naar oplossingen en kwam zo bij een kliniek in Duitsland terecht, waar ze haar snel en intensief hielpen.”

Psychische klachten

Fissers ervaringen met de Duitse privékliniek motiveerden hem om samen met zijn vriend Antoon van Balkom een gelijkaardig centrum in Nederland op te zetten, met intensieve therapie van enkele weken, en zonder wachtlijst. De inspiratie kwam niet alleen van Duitsland, maar ook van Groot-Brittannië, waar de twee ondernemers hun licht opstaken bij The Promis, dat zich bezighoudt met alcohol- en drugsverslaving en eetstoornissen.

U-center mikt niet alleen op verslaafden. Fisser: “Naast 1,2 miljoen Nederlanders met een alcoholprobleem is er een markt van mensen met depressie die naar verwachting groeit tot 1,7 miljoen.” Volgens zijn partner Antoon van Balkom geven cijfers aan dat 20 % van de Nederlanders met een psychisch probleem kampt. “En voor de werkende bevolking ligt dat wellicht nog een stuk hoger.”

Voor zware psychiatrische stoornissen als schizofrenie is er geen plaats. Fisser: “We zijn geen gesloten instelling. Bovendien hebben we maar één psychiater en werken we vooral met psychologen en therapeuten.”

U-bocht

Die psychologen en therapeuten zullen ongetwijfeld even moeten wennen aan het aparte taalgebruik bij U-center. Mensen met een depressie of burn-out hebben volgens het centrum een ‘lifestyleprobleem’, en ze worden met ‘intensive cure’ geholpen. U-center noemt zichzelf ook geen kliniek, maar een ‘recovery hotel’.

Worden problemen met dat taalgebruik niet verbloemd? “Nee, dat is niet verbloemend”, bezweert Antoon van Balkom. “We willen niet de stempel van afkickkliniek hebben. We benaderen het positiever en positioneren ons anders. We proberen de mensen een U-bocht te laten nemen in hun leven, vandaar ook de naam van het centrum: U-center. Ze moeten weer aan de slag kunnen, maar ook een beter mens zijn.”

Fisser wijst er ook op dat hij en zijn vrouw openhartig spreken over haar alcoholverslaving. “We zijn er ons van bewust dat alcoholisme in de taboesfeer zit. Door er zelf zonder schroom over te vertellen, maken we een statement. Erover spreken is het begin van de oplossing.”

Dure voortrekkers

Lang niet iedereen kan aanspraak maken op een verblijf in het U-center: daarvoor is een verblijf te duur. Een behandeling kost 495 euro (comfort class room) tot 595 euro (superior room) per dag. De behandelings- en verblijfkosten van 6 weken bij het behandelcentrum bedragen 20.000 euro. Een stevig prijskaartje, al wil Van Balkom dat in een context plaatsen.

“Vergelijk het met de telecommunicatiewereld. In het begin was een gsm duur en werd het mobieltje alleen door een kleine groep gebruikt. Later werd het door het grote publiek overgenomen. Met dit soort klinieken zal dat ook gebeuren. We hebben het overigens zo opgezet dat de verzekeringen in Nederland de behandelingskosten voor een groot deel terugbetalen. Dat de patiënt een deel van de kosten zelf moet betalen, is goed voor zijn motivatie en het nemen van verantwoordelijkheid. Dat doen ze ook in Engeland en Duitsland. Tussen zestig en tachtig procent van de behandelkosten in Nederland worden terugbetaald. De totale kosten voor de patiënt liggen dus tussen 8000 en 11.000 euro. Voor België moeten we het nog bekijken. Mensen die het verblijf niet kunnen betalen, kunnen we momenteel helaas niet helpen. Maar we plannen een stichting om ook hen een kans te geven.”

Kick

Vinden Van Balkom en Fisser het niet vreemd dat hun business zich richt op zieke mensen? “Ja en nee. Dit is nu eenmaal de markt. We moeten geen maximale winst hebben, maar onze zaak moet zichzelf minstens terugbetalen. Als dit een succes wordt, zullen nog anderen volgen. Het is nu al zover: zes geestelijkegezondheidsinstellingen hebben de handen in elkaar geslagen en beginnen iets soortgelijks in Brabant, vooral gefocust op verslavingen.”

Voor Van Balkom is het behandelcentrum een hele verandering, want vroeger was hij actief in de sector van de aluminiumrecyclage. Een U-turn, om het in zijn terminologie te zeggen. “Het grootste verschil is dat ik nu alles samen met een partner doe die evenveel in de pap te brokken heeft. In het verleden trok ik in mijn eentje de kaart. Nu verdelen Jeroen en ik de tijd. We hebben elk onze capaciteiten, we vullen elkaar goed aan. Of dat mijn laatste project wordt? Daar denk ik niet aan. Ik heb in elk geval nog nooit overwogen om te stoppen. Ik beleef een kick als ik iets op het getouw kan zetten. Ondernemen zit in mijn bloed. Dit project geeft me zoveel vreugde en energie, dat kan ik met geen woorden beschrijven.” (T)

Door Dominique Soenens