Een zee van verwennerij

An Goovaerts An Goovaerts is redacteur bij Trends

An Goovaerts is redacteur bij Trends 15-05-2003, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:44

Wat is ondernemerszin? Een Vlaams koppel, bedrijvig in de beautyverwennerij, wordt medeaandeelhouder van een Turkse luxezeilboot en biedt landgenoten een onvergetelijke zeereis aan doorspekt met lichaamsverzorging, gezond en lekker eten, beautytips en plezier. Trends vergezelde ze op de eerste afvaart.

Bodrum (Turkije).

“Voor de actieve man en vrouw,’ staat er in de brochure van Yoaké. In Japan staat Yoaké voor ochtendgloren, in Vlaanderen voor een beautyverwennerijconcept dat met traditionele oosterse technieken verjonging en ontspanning predikt. Ochtendgloren is zelden in mijn huis aanwezig en actief is eveneens bezwaarlijk een term die ik mijzelf zou toeschrijven, maar voor verwennerij ben ik wél steeds te vinden. Met dertig reispilletjes in mijn handbagage start ik aan een vijf dagen durende luxezeereis langs de Turkse westkust.

ò Zondag 27 april

Zaventem, 4.30 uur. Wrong time, right place.

Bodrum, 10.30 lokale tijd (+1 uur). Net wanneer ik bedenk dat de piloot in zijn vrije tijd zeker en vast een bungeejumper moet zijn en ik er door hem ongewild een word, dramt het vliegtuig een laatste keer op en neer en stijgt het applaus van de medepassagiers op. Lelijke gedachten worden er mooie als ik de slechts zeven jaar oude luchthaven buitenstap. In Turkije is de zomer aangebroken en toont de zon zich van haar beste kant. Vandaag schommelt de temperatuur nog rond 20 °C, vijf dagen later zal dat al 10 °C meer zijn.

Op de parking wacht onze half-Turkse, half-Amerikaanse reisbegeleidster Dina en vatten we de kronkelende weg naar de pittoreske jachthaven van Bodrum (Egeïsche Zee) aan. Bodrum, het vroegere Halicannas, is het Saint-Tropez van Turkije. Hier komt chic volk. Achter de slagbomen van de jachthaven wiegen voor miljoenen euro’s – en dus biljarden Turkse lira – parels van houten boten en blitse jachten in de Melten, de plaatselijke zeebries.

Zo ook de Burc-U Zafer, een 28 meter lange en zeven meter brede zeilboot, gebouwd uit Afrikaans mahoniehout en afgewerkt met teak. Ons drijvend vijfsterrenhotel is een overwinningsboot, genoemd naar een Ottomaans slagschip dat op 5 juli 1770 in zijn eentje de strijd om Çesme aanging met de Russische en Engelse vloot. Burc-U Zafer overwon, maar zonk uiteindelijk toch aan de gevolgen van de opgelopen averij.

De crew bestaat uit kapitein Ali, de grapjas, chef-kok Ramazan – die om begrijpelijke redenen al snel mijn favoriet wordt – en de matrozen Erol en Neril. Met als achtergrond het zestiende-eeuwse kasteel van Sint-Pieter verwelkomt de bemanning de nieuwe gasten.

Burc-U Zafer is praktisch ingedeeld met oog voor detail en kan twaalf gasten ontvangen in twee dubbele en vier twinkajuiten, allemaal voorzien van airconditioning, douche en toilet. Is het de champagne of zijn het de eerste uren van deze landrot aan de nog aan de kaai vastgelegde boot? Het voelt alleszins licht in mijn hoofd. Maar veel tijd voor gewenning is er niet. De eerste wellness-ervaring wacht: de hammam.

Turkse hammams stammen uit de tijd dat stromend water het gros van de Turkse gezinnen nog niet bereikte. Eén keer per week vatten de Turkse gezinnen de tocht aan naar het badhuis voor een grondige reiniging van de huid, nu in hippe termen peeling genoemd. Onze hammam is onderdeel van het luxeresort Ada Hotel met slechts veertien kamers – lees: suites tussen de 245 dollar en 545 dollar per nacht – en een tien op tien wat betreft rustieke ligging, klasse en romantiek. Traditioneel is de hammam gescheiden voor mannen en vrouwen, maar onder druk van het toerisme laten steeds meer hammams, zoals ook de onze, toe dat beide sekses samen van de ervaring genieten.

Met alleen een pestemal (lendendoek) en klompen aan komen we in de cirkelvormige ruimte. Deze hammam betreden is een ander tijdperk instappen. Kleine ornamentjes her en der en sobere versieringen fleuren de eenvoudige plek op. De kleine lichtopeningen in de immense koepel zorgen voor een mystieke lichtinval en een intieme sfeer. In de hammam is de opdracht simpel: zweten, zweten, zweten.

Als ik bijna getransformeerd ben in een spons slaat de deur open en betreden twee talaks (masseurs) de ruimte. Onze talaks zijn potige kerels, gekleed in een pestemal, en stralen autoriteit uit. De talak nodigt mij uit op de gobek tasi (massagetafel) in het midden van de ruimte. Met een ruk verwijdert hij mijn pestemal en gooit al zijn kracht op zijn washandje en zeep. Elke vorm van gêne moet je in de kleedkamer achterlaten. De reepjes dode huid glijden tot mijn grote schaamte langs mijn lichaam en worden van de massagetafel gekieperd met kommen warm water. Pas je niet op, dan krijg je pardoes een kom water in je gezicht gegooid. Harde jongens, die talaks.

En dan is het tijd om te bekomen. Met een gezond avondmaal. Vis, kruiden, groenten, fruit en yoghurtbereidingen zullen de hele reis terugkeren, steeds anders bereid. Elke middag in twee gangen, ‘s avonds met het dessert als derde gang. Gezond leven begint met gezond eten. En de kok neemt dit zeer au sérieux. Alcohol is wel toegelaten en het lijkt alsof Erol en Neril er een sport van maken om onze glazen als eerste met wijn te vullen. Of met raki. Of bier.

ò Maandag 28 april

Het klagerige gezang dat om 5 uur uit de luidsprekers van de minaret komt, kan ons niet deren. Om 9 uur schuiven we de benen onder de ontbijttafel. Kazen, tomaten, olijven, fruit, gebakken eieren, confituur, koffie, thee en vers geperst sinaasappelsap… het staat allemaal gereed. Marie-Christine, onze gastvrouw, is een wandelende encyclopedie met gezondheidstips. Deze zelf voor 100 % van gezondheid blakende vrouw doet dit steeds met een – hoe kan het ook anders – gezonde dosis humor en relativeringsvermogen. Wellness is belangrijk, maar genieten nog meer.

De eerste tocht van de reis heeft als bestemming de baai van Knidos, het meest westelijke punt van Turkije en op een steenworp van Rhodos. Na de lunch wordt de massagetafel op het zonnige voordek uitgestald. Tijd voor een Yoa-Stone-massage. Lavastenen (basalt) uit Mexico worden opgewarmd, marmeren stenen uit Pakistan gekoeld. De warme stenen zorgen voor een ontspannend gevoel, de koude voor energie. De massage is uit op de pure relaxatie en stimuleert de chakra’s, de zeven energiepunten in het lichaam die in contact staan met de diverse lichaamsfuncties.

Een gelukkige mag aantreden. Iemand moet u deze ervaring beschrijven, dus leg ik mij gretig op de tafel. Marie-Christine begint de behandeling met het openmaken van mijn aura. Al snel treedt de rust die zij in haar handelingen legt over mij heen. Geen tien potige vingers die her en der op mijn lichaam drukken, maar gladde stenen die als boter – met behulp van veel olie – over mijn lichaam lijken te glijden. Elke steen heeft een bepaalde vorm opdat elk lichaamsdeel op de juiste manier kan worden behandeld. Warme en koude stenen volgen elkaar op en al snel lig ik in een soort van extase. Twee uur lang genieten. De aura wordt weer gesloten en een nieuw mens is geboren.

ò Dinsdag 29 maart

De ochtendbel is de motor die om 7 uur aanspringt. We vertrekken vroeg, want we hebben een trip van vijf uur voor de boeg. We gaan het varken uithangen.

Eerlijk gezegd, ik denk dat ik er nog nooit zo belachelijk heb uitgezien. Modderbaden trainen niet alleen je huid, ook je lachspieren krijgen een extra behandeling In het modderbadkuuroord van Dalyan zijn we gelukkig alleen. Het procédé is simpel. Je duikt in een poel vol modder, die goddank warm is omdat het water uit een thermische bron komt. Je smeert je van kop tot teen in met de modder, je gaat zonnen en je wacht. Als je het gevoel hebt geen enkele beweging meer te kunnen maken zonder dat er duizenden stukjes harde modder van je lichaam zullen spatten, ben je klaar om (ijskoud) te gaan douchen. Toegegeven, de stank is moeilijk te harden, maar het warme water van het sulfaatbad dat op de douche volgt, streelt de huid. Voor de echte fanatici moet het procédé nog eens worden herhaald. Wij laten het bij één beurt. De huid is gereinigd en voelt strakker aan. Missie geslaagd.

Massages en lichaamsverzorgingen zijn geen voorrecht voor het vrouwelijke geslacht. Onder de gebruikelijke klanten van Marie-Christine bevinden zich veel mannen. Tijdens deze trip krijgen zij een extra verwennerij voorgeschoteld: een bezoek aan het barbiersalon Erken Kardesler Berber Salonu. Achter een kopje appelthee mogen de vrouwen het schouwspel gadeslaan. Hier worden geen elektronische snufjes of blitse scheermesjes gebruikt. De mannen gaan letterlijk onder het mes, afhankelijk van de baard één of twee keer. Haartjes die aan het mes ontsnappen, worden geëpileerd. Niet met een pincet, maar met een strak stukje touw dat wat weg heeft van onze flosdraad. Tot slot worden de donsharen op de oren verwijderd. Met vuur. Neen, er zijn geen gewonden gevallen. Nochtans is het aanbevelenswaard om de barbier van uw eventuele rugproblemen in te lichten. Een bezoek aan zijn shop eindigt immers met een massage die veel lijkt op een kraaksessie.

‘s Avonds in de baai van Ekenicick bestempelen de vier mannelijke passagiers aan boord de ervaring als een van de hoogtepunten van de reis.

ò Woensdag 30 april

Elke avond wordt later, elke ochtend vroeger. De boot vertrekt om 6 uur naar de baai van Ölüdeniz (Middellandse Zee). We kiezen er niet voor om de lagune te bezoeken, maar kijken na een frisse duik in het water naar de ayurvedische massage – genaamd Shirodhara – die mijn reisgenote ondergaat.

Shiro is hoofd en dhara betekent ongebroken stroom. Dit is een bijzonder rustgevende techniek waarbij constant warme olie zacht over het voorhoofd en het ‘derde oog’ stroomt. De behandeling moet stress tegengaan en een gevoel van helderheid en openheid bewerkstelligen. Alleen al van het kijken word ik rustig.

Op deze laatste avond meren we aan in de jachthaven van het kleine Göcek, waar de kok ons voor de laatste keer met een heerlijk viergangenmenu verwent. Ook al weet Marie-Christine dat koffie perfect vervangbaar is door groene thee, een Turkse koffie gemaakt op traditionele wijze sla je niet af. ” Straffe koffe” zouden ze in Antwerpen zeggen. Op de koffie volgt een afscheidsparty die pas in de late uurtjes eindigt. Zeer late uurtjes.