Een W van verschil

Pluspunten: ik ben een vrouw. Daardoor leef ik langer en val ik statistisch gezien onder de categorie van de betere chauffeurs. Dat laatste is betwistbaar, maar wordt wel bevestigd door het aantal ongevallen op mijn conto: weinig. Ik beoefen geen sport, dus ook geen gevaarlijke. En tot dusver ben ik gespaard gebleven van ernstige hospitalisaties. Minpunten: die sigaretjes en het feit dat ik niet aan sport doe. Hierbij hebt u bijna alle input voor mijn auto-, hospitalisatie- en levensverzekering.

Als België niet ingrijpt voor 21 december, geraak ik, en alle andere vrouwen, een belangrijk pluspunt kwijt: ons vrouw zijn. In de praktijk betekent dit dat we meer moeten gaan betalen voor onze levensverzekering en autoverzekering, en in theorie iets minder voor onze hospitalisatieverzekering. Een verzekeraar rekende uit dat vrouwen tot 20 % meer moeten betalen voor hun autoverzekering en zelfs 50 % meer voor een levensverzekering. De nieuwe antidiscriminatiewet die voortvloeit uit een Europese richtlijn heeft immers ook zijn impact op de verzekeringssector, die bij het berekenen van sommige verzekeringspremies de verschillen tussen vrouwen en mannen incalculeert. Onder de nieuwe wet mag dit verschil niet meer gemaakt worden. Volgens Assuralia, de beroepsvereniging van de verzekeringssector, hebben dertien lidstaten in Europa de richtlijn al omgezet, maar wel een uitzondering gevraagd voor verzekeringen. België heeft nog geen actie ondernomen. Volksvertegenwoordiger Bart Tommelein (Open Vld) heeft hierover begin van de week een wetsvoorstel ingediend.

De SP.A kantte zich vroeger al tegen een uitzondering. Volgens een open brief die toenmalige volksvertegenwoordigers Anne-Marie Baecke en Greet van Gool in 2004 schreven, mag geen enkele onderneming discrimineren op basis van geslacht, gezondheid of leeftijd omdat een persoon deze criteria niet zelf in de hand heeft. “We moeten terug naar de oorsprong van het verzekeren: de risico’s verdelen over een zo groot mogelijke groep mensen. Solidariteit dus”, stelden ze . Solidariteit is vandaag een hot woord, maar zonder de juiste financiering wordt de solidariteit een onbetaalbaar gegeven. Het recht om te verzekeren is primordiaal, maar kan niet voor iedereen eenzelfde prijs opleveren. De verzekeringssector beroept zich op de expertise van actuarissen, die trouwens met uitsterven bedreigd zijn, om alle risico’s zo goed mogelijk in te schatten en te tariferen. Verzekeren is het inschatten van risico’s en daartegenover de juiste prijs zetten. Dat er beperkingen zijn, zoals het verbod om genetische testen te eisen, is evident. Het risico moet verdeeld blijven over verzekeraar en verzekeringsnemer. Maar het risico om al dan niet vroeger te sterven, is statisch bewezen geslachtsafhankelijk en mag niet genegeerd worden.

Het negeren van man/vrouw verschillen en alles over één kam scheren, zou eens doorgetrokken moeten worden. Vrouwen zouden dan geen borstvoedingsverlof meer mogen krijgen omdat mannen geen borstvoeding kunnen geven. En vergeet de positieve discriminatie in raden van bestuur die de overheid doorvoert. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig maar gelukkig niet gelijkaardig. Die ‘w’ maakt een verschil.

An Goovaerts