Telenet is een politiek risico voor de belegger. Vandaag moet de kabeloperator alleen de prijs van zijn basistv-abonnement verantwoorden. Voor de rest is hij zo vrij als een vogel om tarieven en producten te definiëren. Dat geeft de Mechelaren een commerciële slagkracht waarvan Belgacom alleen maar kan dromen. De voormalige dominante operator is immers verplicht een honderdtal groothandelsdiensten te leveren aan zijn concurrenten, tegen kostengeoriënteerde prijzen die elk jaar vooraf door de telecomregulator worden goedgekeurd. Vergelijk het met een autobouwer die voor elk onderdeel van zijn wagen een gereguleerde prijs opgelegd zou krijgen en dan moet concurreren met collega’s die vrij hun gang mogen gaan.
Europa heeft dat stelsel van regulering evenwel herzien. Volgens de kaderrichtlijn van 2002 zal de regulator alleen nog vooraf mogen ingrijpen waar er flessenhalzen in de markt zitten. Elders moet de concurrentie spelen. Die oefening – en de nationale telecomregulator BIPT komt binnenkort met ontwerpbesluiten – kan gevolgen hebben voor Telenet.
Zo is het nogal evident dat de Mechelaren, die 94,3 % van de potentiële tv-kijkers in hun geografische activiteitsgebied als klant hebben, de markt voor de omroeptransmissiediensten (het doorgeven van tv naar de eindklant) domineren. Als bij die eindklanten mettertijd een interactieve digitale settopbox van Telenet staat, controleert Telenet de poort naar telefonie, internet, video op aanvraag en zo meer. Een speler die de digitale tv-markt domineert, kan ook de verwante markten (internet, telefoon) domineren.
“Ik denk dat Belgacom heel graag Vlaanderen als een nieuwe regio zou identificeren, maar we leven gelukkig nog in een tijd dat België regulatorisch voor Europa België is. Stel u voor dat we straks de marktanalyses per stad gaan doen. Give me a break.”
Probleem is dat de Europese Commissie de Belgische regulator(en) uitdrukkelijk mandateert om markten te definiëren “aangepast aan de nationale omstandigheden, speciaal de relevante geografische markten binnen hun territorium, overeenkomstig de principes van de mededingingswetgeving” (*). Een van de mogelijkheden is dat de regulator besluit dat er in Vlaanderen echte concurrentie bestaat dankzij Telenet en Belgacom en dat geen van beide moet worden gereguleerd. Of juist allebei. Met als worst-case scenario dat ook Telenet concurrenten op zijn netwerk zou moeten dulden.
De zaak ligt gevoelig. “We hebben geïnvesteerd, betalen onze schuld af en de klanten zijn heel tevreden over ons in Vlaanderen. Nu dan ineens zou Belgacom een slechte verliezer zijn – als ze dat al zijn – en zouden ze naar de regulator rennen en roepen dat Vlaanderen ineens een nationaal begrip is? Ik denk dat het Vlaams Belang zal opkijken over een nieuwe partner.”
Storend sterke Waalse radiozenders leggen momenteel de regulering van de Belgische elektronische communicatiemarkt plat. Maar eens het BIPT de omvang van die storingen precies heeft opgemeten en er een akkoord over de maatregelen is, kan de bestaande overeenkomst tussen de vijf Belgische regulerende instanties werkelijk worden getekend en kunnen de regulatoren met de conclusies van hun marktanalyses uitpakken. Zolang Wallonië het been stijf houdt over het zendvermogen van de Waalse radiozenders, zit Telenet dus safe.
(*) http://europa.eu.int/information-society/policy/ecomm/article-7/index-en.htm
