Een mislukt financieel centrum

Chinese ambtenaren houden van doelwitten, en ze schieten niet graag naast. Daarom zullen ze voor het einde van 2020 victorie kraaien over de uitbouw van Sjanghai tot een financieel centrum, een doel dat ze tien jaar geleden gesteld hadden. Wie het iets objectiever bekijkt, zou zeggen dat de stad nog altijd een paar niveaus lager speelt dan Hongkong, Londen en New York.

China had gehoopt dat financiële invloed gelijkgeschakeld zou worden met economisch overwicht. Maar in werkelijkheid gaapt er een enorme kloof tussen die twee. China neemt 16 procent van het wereldwijde bbp voor zijn rekening, maar een veel kleiner deel van de wereldwijde aandelenportefeuille. Het aandeel van de yuan in grensoverschrijdende betalingen bedraagt slechts 2 procent, dat is hetzelfde als de Canadese dollar. De redenen daarvoor zijn duidelijk. China vindt kapitaalcontrole onontbeerlijk voor een gezonde economie, maar dat legt de financiële ambitie wel aan banden. Het uitblijven van een onafhankelijk rechtsstelsel vormt een andere belemmering. Weinig mensen vertrouwen de Communistische Partij: wanneer fondsbeheerders op bezoek komen, laten velen hun gsm thuis en brengen ze een wegwerptelefoon mee die ze enkel in China gebruiken.

Maar toch heeft China onlangs zijn deuren al iets verder opengezet. Het land heeft een quotaregeling afgeschaft voor internationale fondsbeheerders, en buitenlandse bedrijven mogen meerderheidsbelangen nemen in binnenlandse makelaars.

De samenstellers van indexen van aandelenkoersen en obligaties erkennen dat de invloed van China groter wordt. In februari 2020 zal J.P. Morgan Chinese obligaties opnemen in de obligatie-index van groeimarkten en plaatselijke munteenheden. 2020 wordt ook het eerste volledige kalenderjaar waarin Chinese aandelen meer dan 3 procent uitmaken van de aandelenindex van de groeimarkt MSCI. Beleggers die deze indexen op de voet volgen, hebben geen andere keuze dan hun aandelen in China uit te breiden.

Sjanghai verdient het niet als een volwaardig financieel centrum op wereldniveau beschouwd te worden. Maar het zal wel een brug vormen tussen China en de rest van de wereld in 2020, op een moment waarop er een tekort is aan dat soort koppelingen.