EEN GLAASJE BIO

“De meeste mensen willen liefst weinig werken en toch veel verdienen,” meent Hugo Bernar. Als biologische wijnbouwer kiest hij bewust voor de moeilijker weg.

Dertig jaar werkte Hugo Bernar in de petrochemie. “In die periode zag ik genoeg afval om te weten dat biologische landbouw geen luxe is, maar een noodzaak,” overschouwt hij vandaag zijn carrière. In 1993 richtte Bernar, samen met twee zakenpartners, het bedrijfje Hageling in Tienen op. Het is gespecialiseerd in de biologische teelt van druiven. En Bernar is trots op zijn biolabel. Vooraleer een bedrijf een dergelijk etiket krijgt, wordt het eerst drie jaar getest. Niet alleen de grond wordt onderzocht, er wordt ook gepeild waarom iemand het biolabel aanvraagt. “Als het er alleen op aan komt een hogere prijs te kunnen vragen, mag je het vergeten,” aldus de wijnteler. “Snel rijk worden met bioproducten is een illusie.” Al is hij ervan overtuigd dat deze sterk groeiende markt heel wat te bieden heeft op lange termijn.

Maar ook op korte termijn ogen de perspectieven goed: Hugo Bernar schat dat Hageling in het jaar 2000 voor de eerste keer winst zal boeken. Dat is ook het jaar wanneer de lening volledig zal zijn afgelost. Met 69 are behoort Hageling tot de middelgrote bedrijven, al wordt er bewust gewerkt op kleine schaal: de wijn is alleen bestemd voor de nationale markt.

De prijszetting bij Hageling schommelt van jaar tot jaar en is vooral afhankelijk van de weersomstandigheden. Maar normaal kan u al voor 150 frank (exclusief BTW) een flesje kopen bij Hugo Bernar. Goedkoop, maar toch nog heel wat duurder dan sommige Franse wijnen – die al worden aangeboden voor 60 à 70 frank (exclusief BTW). “Maar die laatste zijn dan wellicht iets minder biologisch,” reageert Bernar. De ondernemer wijst er ook op dat biologische telers op de Belgische markt onderworpen zijn aan de hoge BTW-voet van 21%. Terwijl de BTW op fytofarmacie (zoals pesticiden en chemicaliën) maar 6% bedraagt.

Hugo Bernar pleit ook voor meer onderzoek naar het gebruik van schimmelresistente druivensoorten. “Alleen al omdat zulke onderzoekscentra het gebruik van fytofarmacie zullen doen afnemen.” Bernar verricht zelf ook onderzoek naar variëteiten van druivenplanten. Bij Hageling is totnogtoe maar één resistente schimmelsoort erkend geworden door het ministerie. Maar echt bezorgd over het al dan niet krijgen van erkenningen is Hugo Bernar niet: “Ik maak liever een goede tafelwijn dan een slechte appellation. De herkomstbenadering is immers alleen van belang voor de etikettendrinkers. Gelukkig gaat een echte wijnliefhebber niet alleen af op het etiket.”