Aanvankelijk was de boetseerklei van Play-Doh niet bedoeld als kinderspeelgoed. Toen de Amerikaan Noah McVicker van de zeepfabriek Kutol Products het mirakelproduct in de jaren dertig uitvond, zocht hij eigenlijk een middel om behangpapier schoon te maken.
Behangreiniger
Na de Tweede Wereldoorlog zakte de verkoop van behangreinigers in door de komst van nieuw behangpapier op basis van afwasbaar vinyl. Joe McVicker, de neef van Noah, volgde het advies van een vriendin-onderwijzeres die plasticine gebruikte in haar klasje en zette volop in op het speelse en educatieve aspect van het product. In 1956 lagen de eerste dozen Play-Doh – toen al in zeven kleuren – in de Amerikaanse speelgoedwinkels. Acht jaar later vond de boetseerklei zijn weg naar Groot-Brittannië, Frankrijk en Italië. Later kocht General Mills het bedrijf van de familie McVicker voor 3 miljoen dollar. Na jaren van succes werd Play-Doh in 1991 overgenomen door Hasbro. Toen ging de bal pas echt aan het rollen.
Groei
Play-Doh is nog altijd heel populair bij kinderen, met dank aan de spelvrijheid, de vele kleuren en wellicht ook de heel aparte geur. Play-Doh groeide de voorbije drie jaar telkens met dubbele percentages; in 2015 alleen bedroeg de groei liefst 32 procent. Elk jaar vertrekken bijna 100 miljoen dozen Play-Doh naar circa 80 landen. Play-Doh stimuleert nog altijd de creativiteit en de fantasie – wat in de ogen van de ouders heel belangrijk is – en is tegelijkertijd helemaal mee met de manier waarop kinderen vandaag spelen.
Educatief
Na tal van gadgets te hebben gelanceerd om kinderen tot creëren aan te zetten (modules, uitsteekvormpjes, een pers), kwam Play-Doh met een nieuw concept voor 6- tot 12-jarigen: DohVinci is een pistool waarin het kind speciale pasta stopt. Zodra die uitgesmeerd is in een vormpje, hardt die pasta uit en ontstaat een versiersel in 3D. Zulke nieuwigheden passen in het educatieve proces waar het merk sterk de nadruk op legt.
Geheim recept
Net als Coca-Cola houdt Hasbro het recept van de beroemde plasticine deels geheim. Behalve water en zout zit er ook meel in, meer wil het bedrijf niet kwijt. De beroemde boetseerklei is niet giftig en veroorzaakt geen irritaties, maar wie een glutenallergie heeft, kan er mogelijk slecht op reageren. Wegens het hoge zoutgehalte kan Play-Doh schadelijk zijn voor huisdieren die van dat merkwaardige goedje proeven.
Mascottes
Wie zestig jaar de verkoophitlijsten aanvoert zonder ooit veel terrein prijs te geven aan de concurrentie, moet uiteraard stevige marketinginspanningen leveren. Play-Doh deed dat door af en toe welbewust een nieuwe mascotte in te zetten. In de jaren vijftig stonden er gewoon enkele kinderen op de verpakking. Nadien was het korte tijd de beurt aan een elfje, in 1960 vervangen door de beroemde Play-Doh Pete, een blonde kapoen met een rode baret. Die baret zou ruim veertig jaar op Petes hoofd staan, maar dan ruilde hij ze toch in voor een baseballpet. De leiding van Hasbro was duidelijk niet erg overtuigd en koos in 2011 voor de huidige ‘levende’ Play-Doh dozen, naar het voorbeeld van de M&M’s. Momenteel wordt druk gewerkt aan een Play-Doh-film.
ÉMILIEN HOFMAN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier