Draghi’s dilemma

In Italië zal in 2022 op zijn minst één belangrijke verkiezing worden gehouden. Er zal onvermijdelijk een opvolger moeten worden gezocht voor president Sergio Mattarella, die op 2 februari de macht moet overdragen. Een Italiaanse president brengt een groot deel van zijn tijd door met het doorknippen van linten, prijzen uitreiken en nietszeggende toespraken houden. Maar hij ontbindt ook het parlement en wijst de eerste minister aan. Medewerkers van premier Mario Draghi zeggen dat hij op die baan aast.

Veel Italianen zouden willen dat Draghi zijn huidige functie blijft uitoefenen. Italië staat voor de lastige uitdaging om op een verstandige manier én zo snel mogelijk meer dan 200 miljard euro uit te geven uit het pandemieherstelfonds van de Europese Unie. Wie is beter geschikt om toezicht te houden op die procedure dan Draghi, de voormalige voorzitter van de Europese Centrale Bank? Sinds hij in februari 2021 aan de macht is gekomen als de leider van een onwaarschijnlijk heterogene coalitie, is de gereserveerde, maar klare taal sprekende Draghi uitgegroeid tot de populairste politicus van Italië.

Een van de mensen die heel graag willen dat Draghi premier blijft, is Enrico Letta. Hij was ooit eerste minister en is teruggekeerd uit vrijwillige ballingschap om voorzitter te worden van de centrumlinkse Partito Democratico (PD), kort nadat de huidige regering was aangetreden. Als Draghi zou aanblijven tot de volgende algemene verkiezingen, die voor maart 2023 moeten worden georganiseerd, zou er niet enkel nog wat langer een vaste hand aan het roer blijven, maar zou Letta ook meer tijd hebben om zijn partij meer leven in te blazen. Toen hij voorzitter werd, haalde de PD amper 17 procent volgens de opiniepeilingen. Maar bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2021 wonnen de centrumlinkse kandidaten in de meeste grote steden van Italië het burgemeestersambt.

Tot dan riepen rechtse politici het hardst om de promotie van Draghi: Matteo Salvini van de populistische Lega Nord en Giorgia Meloni van de extreemrechtse beweging Fratelli d’Italia. Maar aan hun steun hing een voorwaarde vast: dat na de sprong voorwaarts van Draghi er vervroegde verkiezingen zouden worden gehouden.