Draadloze toekomst

Terwijl het grote publiek Wi-Fi leert appreciëren, zijn ingenieurs al druk in de weer met nieuwe normen, producten en diensten. Een overzicht van wat de (nabije) toekomst zoal brengt.

Wi-Max

De grote broer van Wi-Fi heet officieel IEEE 802.16, maar de sexy roepnaam luidt Wi-Max. Deze standaard is sneller dan Wi-Fi en bedekt een veel groter gebied: het signaal kan ontvangen worden binnen een straal van 30 tot 50 kilometer. Dat laat toe met één zender een groot aantal huizen en bedrijven aan internet te koppelen, althans als ze zelf een (eenvoudige) buitenantenne hebben.

“Wi-Fi is vooral geschikt voor privé-netwerken, terwijl Wi-Max internetproviders toelaat hun klanten ook draadloos te bereiken,” aldus Herbert Weber, technisch directeur bij chipfabrikant Intel. Wi-Max vormt een alternatief voor draadgebonden internetaansluitingen via televisie- of telefoonkabels. Het idee is niet nieuw, maar het is voor het eerst dat bedrijven zich achter een gemeenschappelijke standaard scharen.

De eerste commerciële aanbieders nestelen zich waarschijnlijk in de loop van 2005 op het platteland van Groot-Brittannië, Duitsland of Italië, waar breedband tot nu toe een onbekend gegeven is. Ook groeilanden als China kunnen kiezen voor internetaansluitingen via de ether. In streken als Vlaanderen, waar kabelnetwerken alomtegenwoordig zijn, kan Wi-Max uitpakken met hogere snelheden, meent Herbert Weber. Hij heeft het over een datadebiet van 15 Mbps, zowat drie keer sneller dan wat kabel- of ADSL-connecties vandaag kunnen bieden. Bovendien is voor het opzetten van een Wi-Max-infrastructuur in vele gevallen geen licentie vereist, zodat ook bedrijven een eigen netwerk kunnen uitbouwen.

Ultra Wide Band

Hoe Ultra Wide Band ( UWB) in een draadloos toekomstbeeld past, is minder duidelijk. De techniek is nochtans geniaal en zet het denken over draadloze uitzendingen op zijn kop. UWB neemt tegelijkertijd bezit van alle frequenties van het radiospectrum en komt zo op het terrein van radio- en televisie-uitzendingen, bestaande draadloze netwerken, gsm’s en zo verder. Toch zou er geen sprake mogen zijn van storingen: een UWB-signaal is uiterst zwak, net sterk genoeg om te kunnen detecteren dat het bestaat. Maar daarmee is meteen de basis gelegd: wél een signaal staat gelijk met 1, géén signaal levert 0 op. De rest is binaire logica, vertrouwd terrein voor computers. Per seconde kunnen miljoenen bits verstuurd worden; zender en ontvanger hoeven enkel af te spreken welke tot hun verbinding behoren. Op die manier kunnen ook tientallen UWB-signalen door elkaar uitgezonden worden.

Toch kan het nog vijf jaar duren voor de eerste commerciële toepassingen opduiken. Er worden meteen snelheden van 50 Mbps of meer beloofd, tien keer sneller dan de meest geavanceerde draadloze netwerken tot dusver. De keerzijde van de medaille is de beperkte reikwijdte, hooguit enkele meters. Het concreetste voorstel tot dusver spreekt dan ook over het gebruik van UWB om de kabels tussen de pc en allerlei randapparatuur te elimineren.

Wi-Fi, maar dan niet alleen voor de pc

Technologiebedrijven werken niet enkel aan nieuwe technische normen, ze proberen ook de populariteit van bestaande systemen op te drijven. Zo doet Wi-Fi steeds vaker dienst als flexibel transportmedium voor digitale media zoals foto’s, muziek of video-opnames. Grote namen als Sony en Hewlett-Packard, maar ook kleinere spelers zoals het Deense Kiss Technologies, zorgen ervoor dat hun televisietoestellen, dvd-spelers of radio’s draadloos verbonden zijn.

Slaapverwekkende diavoorstellingen worden zo in een modern jasje gestopt: de digitale foto’s staan opgeslagen op de pc en worden via radiogolven naar het televisietoestel gestuurd om daar bekeken te worden. Dezelfde logica geldt voor muziek: wie zijn cd-collectie omzet naar digitale bestanden of muziek aankoopt via internet, kan er dankzij Wi-Fi overal in huis van genieten. Zelfs uw auto doet mee: ‘s nachts krijgt de autoradio via Wi-Fi een nieuwe collectie muziek toegeleverd. Genoeg om het filerijden te overleven.

Raphael Cockx

Wi-Fi is vooral geschikt voor privé-netwerken, terwijl Wi-Max internetproviders toelaat hun klanten ook draadloos te bereiken.