Digitale radio

De VRT houdt het graag simpel: wie eenmaal van digitale radio geproefd heeft, wil nooit nog terug. Er wordt zelfs gesuggereerd om al die ouderwetse analoge toestellen de deur uit te smijten.

Ik hou liever nog even de twee in huis.

Volgende week: Linux in de praktijk.

Reacties: e-trends@trends.be

De collega’s waren unaniem: deze keer had ik me vergist. Als e-Trends een rubriek is over het nieuwste van het nieuwste, dan paste de PURE Evoke 1 daar niet in thuis. Het toestel lijkt immers al twee of drie generaties mee te gaan, met veel hout, een grote luidspreker en een metalen handvat als belangrijkste designelementen. Maar ondanks de retrolook gaat het wel degelijk om een van de eerste digitale ontvangers op de Belgische markt.

De VRT zendt al meer dan zes jaar in DAB (Digital Audio Broadcasting) uit, maar lanceerde pas eind vorig jaar een fikse reclamecampagne voor digitale radio. Twee argumenten moeten ons over de streep trekken: een betere ontvangstkwaliteit en een groter aanbod, doordat digitale zenders met minder etherruimte genoegen nemen. Enig probleem: DAB is hoegenaamd niet compatibel met de analoge FM-uitzendingen en dus moet iedereen een nieuwe radio in huis halen.

Makkelijk te bedienen

En dus begint het verhaal over het sop en de kolen. De Evoke 1 kost momenteel zo’n 200 euro, een pure DAB-ontvanger die geen FM-uitzendingen uit de ether plukt. Dat maakt de bediening er alvast wel makkelijker op. De handleiding mocht in de doos blijven, de radio gaat immers zelf op zoek naar alle ontvangbare stations, geeft ze netjes een naam en slaat ze in het geheugen op. Een zender kiezen, gebeurt met één knop, het volume regelen met een andere. Zelden zo’n simpel apparaat gezien.

Ik moest hooguit bij de installatie even in het rond bewegen met de antenne, want enkele centimeters doen de ontvangststerkte soms nogal wild schommelen. Omdat de uitzendingen digitaal verlopen, ontstaat er geen ruis, maar valt het signaal bij te weinig ontvangst gewoon weg. Plots heeft elke radiopresentator last van stokkende stembanden. Bij goede ontvangst is de geluidskwaliteit prima, alleen spijtig dat de Evoke 1 slechts één luidspreker ingebouwd heeft. Wie toch stereo wil horen, moet via een hoofdtelefoon of een versterker werken.

Dat DAB gelijkstaat met ‘nooit meer ruis’, klopt dus als een bus. Maar de VRT belooft ook ‘nieuwe zenders’, en dat klinkt een pak minder overtuigend. De openbare omroep biedt via DAB tien radiostations aan, al zijn zeven ervan bekend van FM of van de middengolf ( 927 Live en ‘wereldomroep’ RVi). Een van de nieuwe zenders is nieuws+, een station dat het recentste radionieuws in lusvorm heruitzendt. Een goedkope nieuwigheid dus, maar wel bijzonder handig voor nieuwsverslaafden als mezelf. Ook DAB Klassiek, dat zonder onderbrekingen klassieke muziek brengt, zal zijn fans wel vinden. Minder uniek daarentegen is een zender als Donna Hitbits. Non-stop hitmuziek kunt u ook al op heel wat FM-kanalen beluisteren.

Commerciële radiostations ontbreken

DAB is vandaag in 98 % van Vlaanderen beschikbaar, alleen delen van Limburg wachten nog op een zender. Ook de RTBF heeft DAB-zenders in gebruik, die in Vlaanderen meestal goed te ontvangen zijn. Het levert meteen de meest exotische DAB-zender tot nu toe op: de uitzendingen van de BRF – gericht op de Oostkantons – herinneren eraan dat men in dit land ook Duits spreekt. Dat er zenders als Q-Music en 4fm bestaan, mag u echter snel weer vergeten, want geen enkel commercieel station zendt al op DAB uit.

Van de importeur DAB Vlaanderen kreeg ik ook een walkman ter beschikking, de PocketDAB 1000, eveneens van het Britse PURE. Mooi voor een uurtje muziek op de trein van Brussel naar Antwerpen, leek me zo. Fout gedacht: net zoals bij zoveel draagbare radiootjes doet de kabel van de hoofdtelefoon dienst als antenne. Dat leverde tijdens mijn treinrit zo’n ‘brokkelige’ ontvangst op dat een normaal mens er gestoord van wordt. De ene keer was het signaal perfect, vijf woorden later ging alles weer de mist in. DAB in een walkman is in Vlaanderen duidelijk een brug te ver.

Raphael Cockx