“Als je huis in brand staat, moet je iets doen.” Dat zei Erika Vlieghe, infectiologe en lid van de corona-adviesraad Celeval, op Radio 1. Met op piekdagen ruim 3000 nieuwe besmettingen en een zorgwekkende stijging van het aantal ziekenhuisopnames is haar beeldspraak geenszins overdreven. Wat het allemaal zo erg maakt, is dat datzelfde huis voor de tweede keer brandt. En deze keer is het geen brute pech. De brandweer staat er al lang bij, maar heeft nog geen instructies gekregen om te blussen.
Experts en huisartsen trekken al weken aan de alarmbel, maar dat werd telkens overstemd door het oorverdovende politieke gekwetter over de vorming van een nieuwe regering. Vlieghe legt de vinger op de wonde: mensen zijn ofwel nog altijd onwetend over hoe het virus zich verspreidt, zien door het bos van maatregelen de bomen niet meer, of hebben de indruk gekregen dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen. Een dodelijke cocktail. Het bewijst ook dat een oproep of een advies van overheidswege om de een of andere maatregel te volgen, veel te vrijblijvend en te vaag is. Enkel kristalheldere, afdwingbare coronamaatregelen werken. Ere wie ere toekomt: Antwerpen en zijn gouverneur Cathy Berckx hebben dat al bewezen.
Hopelijk maakt de regering-De Croo wel werk van een ondubbelzinnige communicatie over corona.
Bij de eerste golf dreigden onze ziekenhuizen te kapseizen. Er werd hard ingegrepen, waardoor onze economie werd gewurgd. Allicht verklaart dat gedeeltelijk het tenenkrullende getalm van onze overheid, maar het pleit de regering-Wilmès niet vrij. Zij maakte er in haar communicatie te vaak een potje van. Hopelijk is de regering-De Croo niet de ezel die zich twee keer aan dezelfde steen stoot en maakt ze wél werk van een ondubbelzinnige communicatie. Zo niet is er sprake van schuldig verzuim.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier