Definitief afgelopen met riante managerslonen?

Jan Peter Balkenende overweegt fiscale maatregelen om paal en perk te stellen aan de excessieve loonpakketten van sommige topmanagers. Zakenman-politicus Roland Duchâtelet (Melexis/Vivant) hoopt dat de demarche van de Nederlandse minister-president bij ons niemand op verkeerde ideeën brengt.

De storm over het exorbitante vergoedingspakket van gewezen Picanol-baas Jan Coene is in België een beetje gaan liggen. Maar bij onze noorderburen werd minister-president Jan Peter Balkenende vorige week nog in het nauw gedreven toen het publiek lucht kreeg van de forse vergoedingen die de toplui van de energiemaatschappijen Nuon en Essent ontvangen. Balkenende dreigt er nu mee om alle fat cats aan de schandpaal te nagelen en overweegt zelfs fiscale maatregelen om de zelfverrijking te stoppen. Vivant-politicus en bedrijfsleider van onder meer Melexis, Roland Duchâtelet, houdt zijn hart vast voor een dergelijk overheidsingrijpen.

TRENDS. Is het de taak van de overheid om een soort ‘loonnorm’ aan topmanagers op te leggen?

ROLAND DUCHÂTELET (MELEXIS). “Absoluut niet. De overheid moet de regelgeving afbouwen en stoppen met haar bemoeienissen. Ze moet zich in de eerste plaats concentreren op haar eigen taak: op een efficiënte manier voor justitie, onderwijs, infrastructuur en veiligheid zorgen. Ik hoop dat de beleidsmakers niet zo naïef zullen zijn om te denken dat ze met fiscale maatregelen de toplonen aan banden kunnen leggen.”

Zijn jaarsalarissen van 1 miljoen euro en meer dan ethisch verantwoord?

DUCHÂTELET. “Waarom niet? De aandeelhouders van een bedrijf dat 1 miljard euro winst maakt en die geloven dat hun CEO verantwoordelijk is voor 10 procent winstverbetering tegenover een alternatieve bedrijfsleider, kunnen er goed aan doen om die persoon 2 of 3 miljoen euro per jaar te betalen. Het bedrijf zelf is dankzij zo’n topman immers 100 miljoen euro rijker geworden.”

Is het niet pervers dat een CEO die zijn bedrijf saneert door bijvoorbeeld duizend man op straat te zetten, een financiële beloning krijgt?

DUCHÂTELET. “De echte vraag is: wie doet de job even goed of beter tegen een lagere prijs?”

De publicatie van de lonen van topmanagers heeft tot nu toe alleen geleid tot een opwaartse druk op de salarissen, want iedereen wil minstens evenveel verdienen als zijn collega. De sector lijkt niet echt in staat zichzelf te reguleren?

DUCHÂTELET. “Zolang de aandeelhouders bij hun beslissingen rekening houden met de minderheidsaandeelhouders, zie ik geen enkel probleem. Dat is echter niet altijd het geval bij familiebedrijven waarvan maar een beperkt deel van de aandelen op de beurs is genoteerd. Ook bij beursgenoteerde bedrijven zonder belangrijke referentieaandeelhouder kunnen er gemakkelijker excessen ontstaan. Daar kan het management zich op kosten van alle aandeelhouders verrijken omdat die aandeelhouders er door allerlei administratieve hindernissen niet in slagen om die bestuurders aan de deur te zetten. De algemene vergadering zou de bestuurders eens vaker moeten afdanken.”

D.V.T.

“Het is naïef te denken dat fiscale maatregelen excessen kunnen vermijden.”