Decorateur extraordinaire

Dominique Soenens Freelancejournalist

Hij is sinds tien jaar de vaste decorateur van Dries Van Noten, maar decorateur en interieurinrichter Gert Voorjans is ook al acht jaar over de hele wereld actief met zijn eigen bedrijf. “België is dikwijls braaf en burgerlijk. Sommige mensen willen alleen een Bekende Naam aan de muur.”

Gert Voorjans (44) komt dezer dagen handen te kort. Hij is volop bezig met het inrichten van de nieuwe megaboetiek van modetycoon Joyce Ma in het centrum van Hongkong, is in de weer met de inrichting van het Kasteel van Opleeuw, heeft concrete plannen om twaalf kamers in een nieuw, volgend jaar te openen hotel-restaurant in Knokke in te richten, laat zijn creativiteit los op een exclusief penthouse van 600 m2 in het Belgravia Hotel in Londen en – alsof dat nog niet volstaat – richt ook nog eens de nieuwe winkel van Dries Van Noten in Parijs in, die volgend jaar opengaat.

“Zwijg, mijn medewerkers zijn een beroerte nabij als ze horen hoeveel hooi we op onze vork nemen,” lacht Voorjans. “Het is gekkenwerk, maar het is gewoon enorm leuk om te doen. De combinatie van verschillende opdrachten is heerlijk. Dat is precies de reden waarom ik acht jaar geleden met mijn eigen zaak begonnen ben. Variatie houdt het leuk.”

Buffelkop voor de haard

De altijd onberispelijk geklede decorateur vond wel een gaatje in zijn propvolle agenda om ons te ontvangen in zijn atelier-woonst in Antwerpen, in een schitterend interieur: voor een imposante open haard ligt een buffelkop, schuin daarnaast staat een levensgroot mannenbeeld met een melancholieke kop en vanuit het kleine, met keien bezaaide terras weerklinkt soepel wiegende Noord-Afrikaanse muziek en het ontspannende geluid van klaterend water.

De voorwerpen en meubels vormen een bonte melange van stijlen, maar toch zit er een uitgekiende harmonie in het geheel. Voorjans heeft een uitstekend oog voor details en mixt op een meesterlijke manier dingen die schijnbaar niet te combineren vallen.

Coup de foudre

“Ik werk graag met objecten die nooit bedoeld waren om in een interieur geplaatst te worden. Ik heb hier bijvoorbeeld een stuk balatum aan de muur hangen. Dat is iets waar de meeste mensen nooit aan zullen denken, maar het ziet er in de juiste context wel goed uit. Jammer genoeg zijn veel mensen verknocht aan Bekende Namen. Ze willen uitpakken met bekende kunstenaars, om te tonen dat ze die kennen of de poen hebben om hun werken te kopen. Dat is natuurlijk ontzettend dom. Je kan evengoed je bankuittreksels aan de muur hangen. Ik heb een schilderij van een tijger dat in de jaren dertig in Parijse cinema’s hing: dat is oorspronkelijk niet gemaakt om in een woonkamer te hangen, maar dat maakt het net zo leuk. Ik zoek vooral gekke voorwerpen die je verplichten ernaar te kijken. Het moet de braafheid doorbreken. Ik wil als decorateur alles in vraag stellen: wat is schoonheid, wat is emotie? Ik moet vooral een coup de foudre hebben als ik het voorwerp voor me zie, anders werkt het niet.”

Loskomen van de mainstream

Eerlijk is eerlijk: een gesprek met Voorjans is een vrij simpele klus voor een journalist. Hij praat zonder ophouden, de geringste opmerking brengt een spontane woordenvloed op gang. Toch kan Voorjans naar eigen zeggen ook goed luisteren. Bij zijn klanten vallen er zelfs af en toe lange stiltes.

“Sommigen vragen zich wellicht af wat ze in godsnaam misdaan hebben ( lacht). Veel heb ik ook niet nodig om mijn klanten aan te voelen. Door mijn ervaring kan ik goed tussen de regels lezen. Het moeilijkste is nog altijd mensen te overtuigen om te durven. Het interieur dat je hier ziet, is voor veel mensen te extreem. Velen in België hebben een brave, burgerlijke smaak, zonder dat negatief te bedoelen. Het moet allemaal al bestaan, echt nieuwe dingen zijn uit den boze. Wij zoeken net naar exclusiviteit. Dat betekent niet dat je een exorbitant budget moet hebben, wel dat je moet kunnen loskomen van de mainstream. Je moet breken met wat je al kent. De klant moet over de brug durven komen. Mijn klanten zijn ofwel mensen die geen tijd hebben om zelf met hun interieur bezig te zijn ofwel mensen die behoefte hebben aan een klankbord. Vooral dat laatste is interessant.”

Stoffige madonna’s

Dat Gert Voorjans interieurspecialist en decorateur is geworden, is niet echt een verrassing. Hij groeide op in de meubelmakerij. Zijn grootouders en ouders hadden een meubelzaak, maar Voorjans wou zelf niet in een winkel staan. Met verkoop wou hij niets te maken hebben. Hij volgde een opleiding interieurarchitectuur in Hasselt en werd daarna een medewerker bij Axel Vervoordt.

“Vervoordt is intussen tientallen, zoniet honderden keren geïmiteerd, maar toen was wat hij deed nog allemaal nieuw. Je moet zijn werk in die tijdspanne zien. Toen had je ofwel moderne meubelwinkels ofwel antiquairs met gotische koffers en stoffige madonnabeelden. Hij heeft er schwung in gebracht, door die twee te mixen. Het zilveren bestek was niet alleen voor communiefeesten. Maar ik ben veel speelser dan hem. Ik houd van humor. Ik ben daarna exclusief voor Dries Van Noten beginnen werken, maar ik had zin om verschillende dingen te doen. Ik wil mezelf niet beperken. Daarom ben ik met mijn eigen bureau begonnen.”

De prijs van zelfrespect

Voorjans kiest naar eigen zeggen altijd voor authenticiteit. Hij zoekt naar eerlijke materialen en voorwerpen, die met liefde vervaardigd zijn en vooral niets met ontzielde massaproductie te maken hebben. Alleen heeft authenticiteit natuurlijk ook een prijs.

“Tja, wat is duur? Dat is relatief. Het kost natuurlijk wel wat om ons bureau in te schakelen. Voor ons cliënteel mag het ook wel iets zijn. Als je handgemaakte unieke stukken wil, moet je er ook voor betalen. Maar daar gaat het niet om. Interieur heeft met zelfrespect te maken. Niets met geld, maar wel met gevoel voor zelfwaarde. Ik maak interieurs waar mensen zich goed in voelen. Het moet gezellig zijn. We gaan op zoek naar een extra dimensie, die op maat van de inwoners gesneden is. Veel mensen kiezen voor een clean, zielloos interieur waar alles netjes op zijn plaats staat, maar waar geen leven in zit. Ze kiezen bijvoorbeeld voor een grote eettafel waar tien mensen aan kunnen zitten, maar die er het grootste deel van de tijd maar staat te staan. Voor mij kan dat niet. Het moet leven, pit hebben.”

Dominique Soenens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content