Deconstructing Harry

Na zesentwintig langspeelfilms zet Woody Allen ongestoord zijn rol van neurotische vrouwengek voort, alsof er de voorbije dertig jaar niets is veranderd in zijn leven.

In zijn nieuwste film, ” Deconstructing Harry“, kruipt Woody Allen in de huid van de (fictieve) succesvolle joodse schrijver Harry Block. Die heeft na zes psychoanalysten en drie huwelijken leren houden van prostituées – omdat hij bij hen tenminste niet verplicht is om over Proust en muziek te praten. Block kampt met een serieuze aanval van writers’s block (what’s in a name?), waardoor hij geen enkel verhaal afgewerkt krijgt. Lukt de ene story niet, dan begint hij gewoon aan een andere. Inspiratie put hij uit zijn verleden en zijn ervaringen met vrouwen. In een voortdurend heen en weer snijden tussen de verschillende verhalen klutst Allen bijgevolg zijn reële en fictieve personages door elkaar, met jump cuts en abrupte overgangen tussen de verschillende scènes. Dat nerveuze vertelritme sluit aan bij de druk pratende en drinkende protagonisten. En met zijn fragmentarische verhaalconstructie wil Allen ook het chaotische denkpatroon van zijn hoofdpersonage benadrukken. Harry Block springt constant van fictie naar werkelijkheid en van heden naar verleden. Hij is iemand die uitsluitend in een fictieve en artificiële wereld kan leven en functioneren. De realiteit kan hij niet aan. Of zoals een van zijn ex-vrouwen het bondig formuleert: “Je gelooft in niets. Jouw leven laat zich samenvatten in nihilisme, cynisme, sarcasme en orgasme”. Want eenmaal Harry zijn schrijftafel verlaat, verandert hij in een seksueel geobsedeerde egocentrische man die de vrouw – in “Deconstructing Harry” meer bepaald de hoer – gebruikt als een stuk vlees zonder welomschreven denkvermogen.

Zijn visie op de sociaal “onthechte” kunstenaar spuit Woody Allen vooral in de scènes met acteur Robin Williams. Williams (een van Blocks romanpersonages) komt volledig onscherp in beeld. De wereld rondom hem, de filmploeg en later zijn vrouw en kind, blijven weliswaar haarscherp. Met deze stilistische gimmick zet Allen de verwardheid en het asociale gedrag van zijn Block-personage extra in de verf. Relatiestrubbelingen, verloren en onbereikbare liefdes, seks en erotiek, de stad New York en spitante dialogen (waarin hij ditmaal fel uithaalt naar het joodse milieu) zijn de vertrouwde elementen van het Woody-Allen-wereldje. Met “Deconstructing Harry” is het aangenaam en bijzonder onderhoudend toeven in dat universum.

Piet Goethals