De wereld in 2009: rechtzetting

De enige functie van economische voorspellingen is de astrologie er respectabel doen uitzien.” Dat zei de Harvard-econoom J.K. Galbraith. Hoe deed onze sterrenwichelarij het in De Wereld in 2009?

In sommige opzichten verrassend goed. We stelden ons voor wat er zou gebeuren indien de Amerikanen plots 5 procent van hun loon zouden beginnen te sparen, nadat ze jaren de wereldeconomie hadden aangezwengeld met hun bestedingen. Dat deden ze en het resultaat was wat we voorspelden: een recessie. De recessie in de rijke wereld ging zelfs dieper dan we verwacht hadden. Maar we namen terecht aan dat de acties van de overheden en de centrale banken een depressie zouden voorkomen. We waarschuwden dat Groot-Brittannië de controle zou verliezen over zijn openbare financiën (het begrotingstekort is de hoogte ingeschoten) en de werkloosheid zou zien opklimmen tot 8 procent (in juli stond ze op 7,9 procent).

De groei in de ontluikende markten zou vrij stevig blijven in vele landen. Dat is ook uitgekomen. In de donkere dagen van de inzinking zouden velen verbaasd zijn geweest als China’s groei in 2009 zo krachtig zou zijn als de 8 procent die we voorspelden. En toch was hij dat.

Het was geen grote kunst om te wijzen op de golf faillissementen of een radicale reorganisatie van de financiën. We deden beter en identificeerden Goldman Sachs, JPMorgan Chase en Banco Santander als drie banken die waarschijnlijk als overwinnaars uit de crisis zouden komen. En te midden de zwaarmoedigheid van de markt opperden we dat de stieren in 2009 misschien weer zouden klaarstaan.

Ook in de politiek kwamen verschillende voorspellingen uit. De moeite die Barack Obama zou hebben om sommige van zijn onrealistische verwachtingen te verwezenlijken, de toenemende tegenspoed van het Westen in Afghanistan en de drang van de grote opkomende economieën naar meer medezeggenschap. We stipten aan dat de roep naar de afschaffing van de atoomwapens luider zou weerklinken. In april krikte Obama in Praag de retoriek prompt op met zijn oproep voor een atoomvrije wereld.

Misschien ging de meest nauwkeurige voorspelling over de Britse politiek. We hadden 5 juni – net na de verkiezingen voor het Europees Parlement – aangewezen als de dag die het meeste gevaar inhield voor Gordon Brown. En toen kwamen inderdaad de messen op tafel. Maar, zoals we veronderstelden, overleefde de premier het. Vleugellam, maar onwrikbaar.

Maar de pret van het voorspellen is ook een heleboel missers. In de editie van vorig jaar kregen we ons deel. Zo waren we er zeker van dat de Olympische Spelen 2016 zouden toegekend worden aan Chicago, tot Rio de Janeiro triomfantelijk het tegendeel aantoonde. We onderschatten de omvang van de verkiezingsoverwinning van de Congrespartij in India en misten de triomf van oppositiepartij DPJ in Japan. Onze aankondiging van de dood van het Europees Verdrag van Lissabon was schromelijk overdreven.

U moest ook goed zoeken naar een verwijzing naar het toenemende belang van de G20-groep. Er was ook geen melding van een schandaal over de uitgaven van politici in Groot-Brittannië of van de redding van de Amerikaanse autoconstructeurs. Evenmin zagen we de onrust na de verkiezingen in Iran of de etnische beroering in de Chinese provincie Xinjiang. En het grootste verhaal van het jaar ontbrak helemaal: de dood van Michael Jackson.

Dit alles moet u helpen om de voorspellingen in deze editie te interpreteren. We hopen dat er een heleboel uitkomen. Ongetwijfeld zijn er ook enkele fout. En onvermijdelijk ontbreken sommige van de belangrijkste gebeurtenissen van het komende jaar helemaal. Voor die echt onvoorspelbare zaken – die Donald Rumsfeld de ‘onbekende onbekenden’ noemde – kunt u best de horoscoop raadplegen.

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR VAN

DE WERELD IN 2010.

Daniel Franklin