De voorlopige bewindvoerders

Een potje ordinair politiek puzzelwerk. De samenstelling van de nieuwe raad van bestuur van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen is eens te meer geen voorbeeld van de nieuwe politieke cultuur die premier Guy Verhofstadt en de zijnen aan het begin van deze legislatuur beloofden.

Met Vlaams havencommissaris Toon Colpaert en gedelegeerd bestuurder Eddy Bruyninckx van het Antwerps Havenbedrijf nemen twee verdedigers van de havens, tot nader order de grootste klant van de spoormaatschappij, deel aan de bestuursvergaderingen. Hun dossierkennis ten spijt hoeft daar helaas niet meer achter te worden gezocht dan een gelukkig toeval.

Zo valt op dat op het lijstje bestuurders geen enkele actieve vertegenwoordiger van het bedrijfsleven staat, honneurs die in de vorige raad werden waargenomen door Hedwig Bamelis ( Picanol) en Edwin Jacobs ( Confederatie Bouw) . Nochtans staat met name het goederenvervoer voor een ingrijpende herstructurering.

Operationele mensen waren met de zes bestuurders-directeurs in de vorige raad oververtegenwoordigd, maar in de nieuwe raad zal die kennis moeten komen van luchtvaartspecialist Christian Heinzmann, de nieuwe gedelegeerd bestuurder.

De politieke weegschaal primeerde duidelijk op de dossierkennis en complementariteit van de bestuurders. Overwegingen over de uitdagingen waarvoor het spoorbedrijf staat, werden duidelijk niet gemaakt. Het gebrek aan politieke consensus over welke spoormaatschappij dit land eigenlijk nodig heeft, hypothekeert bij voorbaat de slaagkansen van elke nieuwe equipe.

Het verwijderen van elke PSC-invloed lijkt er ook steeds meer op te wijzen dat het Franse systeem meer ingang vindt bij de Waalse politieke partijen. Elke regeringswissel dreigt, zoals in Frankrijk, een carrousel bij de top van de overheidsbedrijven op gang te brengen. Bovendien blijft het gevaar dat het systematisch organiseren van lekken door bestuurders ook de nieuwe raad van bestuur verlamt, zoals dat de laatste tweeëneenhalf jaar onder het Schouppe-bewind ook het geval was. Wat sommigen er nu al toe brengt deze groep bestuurders een “overgangsbewind” te noemen.

Die thesis geldt mogelijk ook voor Christian Heinzmann. Dat een gereputeerd headhunter als Korn/Ferry zich ertoe leent om in goed twee dagen tijd een nieuwe topman voor de spoormaatschappij (5 miljard euro omzet, 42.000 werknemers) te vinden en te screenen, kan zich niet alleen tegen hen keren als Christian Heinzmann niet slaagt, maar ondergraaft ook de geloofwaardigheid van de objectieve selectieprocedures waarmee deze regering regelmatig loopt te pronken.

Is Heinzmanns gebrek aan spoorervaring een nadeel? Dat hoeft niet, tenzij iedereen het zo wil percipiëren. Veel zal afhangen van zijn keuze van het directiecomité, laten een aantal betrokkenen alvast verstaan. Het vertrouwen winnen van de bonden en vervolgens mentaliteitsveranderingen doorvoeren, is een tijdrovend proces en tijd is wat de liberalisering van de spoormarkt hem nu juist níét gunt.

Luc Huysmans [{ssquf}]

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content