De vloek van de major

De jaren lijken geen vat te hebben op Lee Westwood. Op zijn 46ste was hij de beste in het Abu Dhabi Championship. Het was al zijn 25ste overwinning in een toernooi van de European Tour. Westwood debuteerde bij de profs in 1993. Het was het begin van een uitzonderlijke carrière voor ‘Westy’, zoals de Engelsman in het golfwereldje wordt genoemd. “Ik wist niet dat ik al zo oud was”, lacht hij als hij hoort dat hij al tien keer deelnam aan de Ryder Cup, de golfwedstrijd tussen twaalf Europese en twaalf Amerikaanse spelers die om de twee jaar wordt georganiseerd.

In de golfwereld staat Westwood bekend als een unicum. Sinds zijn eerste overwinning in 1996, de Masters van Scandinavië, is hij nooit meer verdwenen uit de Europese elite. In 2010 was hij zelfs even de nummer één van de wereld. Maar net zoals zijn landgenoot Luke Donald en de Schot Colin Montgomerie slaagde hij er nooit in een grandslamtoernooi te winnen. Alsof hij kampt met een vloek: hij werd tweede in de Masters van 2010 en 2016, tweede in de British Open van 2010, derde op de US Open in 2008 en 2011, en derde in het PGA Championship in 2009. Inderdaad: dichter kom je er niet bij. “Natuurlijk is dat frustrerend”, zegt Westwood daar over, filosofisch als hij is. “Maar zo zit de golfsport nu eenmaal in elkaar, je moet dat alleen maar aanvaarden.” Vloek of niet: wat niet is, kan nog altijd komen. Jack Nicklaus was al 46 jaar toen hij in 1986 de Masters op zijn naam schreef.

Westwood beweert dat hij zich fysiek nooit beter voelde en dat zijn baltoets nooit eerder in zijn carrière zo scherp was. Vorige week was hij dan ook oppermachtig in Abu Dhabi: hij speelde vier ronden negentien onder de par (4 kaarten van 70) en etaleerde vanaf het begin tot het einde een perfecte technische en tactische beheersing.

Toen Westwood in 2018 het Nedbank Championship in Zuid-Afrika won, gingen waarnemers ervan uit dat het zijn laatste grote toernooizege was. Maar nu staat hij opnieuw in de top vijftig en kan hij de komende maanden deelnemen aan alle grote toernooien. Sommigen zien hem zelfs opnieuw in het Europese team voor de Ryder Cup, maar die boot houdt hij nog even af met een kwinkslag: “Dat is nog niet aan de orde. Ik zag de vorige editie op televisie. Ik vond dat ook heel leuk.”