De Schaapskooi

Vaste waarde in de polder.

Het was een zonnige donderdag en wij zochten aan de kust een lekker eetadresje. Helaas hadden de restaurants op onze verlanglijst (La Trinité in Sluis, Sel Gris in Duinbergen) hun wekelijkse sluitingsdag. Ten einde raad belden we Thomas en Connie van Pasta & Vino. Deze gepassioneerde foodies en eigenaars van een traiteurzaak annex trattoria aan de Koningslaan in Knokke kennen alle waardevolle kustrestaurants en weten als eersten wanneer er iets nieuws onder de zon is.

Thomas en Connie adviseerden om naar De Schaapskooi te gaan. Dat restaurant ligt net over de Nederlandse grens in de groene polder, op een boogscheut van Sluis en Aardenburg. De Schaapskooi geniet als middenklasserestaurant bij het overwegend Belgische publiek een onberispelijke reputatie.

De met karntonnen en andere oude gebruiksvoorwerpen als een heemkundig museum ingerichte stal dateert van 1770. In 1975 begonnen de ouders van de huidige eigenaar met een eenvoudig restaurant. Zoon Marc De Rijcke wist het keukenrepertoire te verfijnen.

De Schaapskooi is een welkome halte voor fietsers. Die kunnen in de tearoom of op het terras met uitzicht op de weiden bij een vers gebakken pannenkoek en een koffie op krachten te komen. Voor de lunch en het souper komen vooral oudere mensen en tegenwoordig ook hun kinderen naar de bruine restaurantzaal. De spijskaart vermeldt vooral evergreens uit de Belgische en Franse keuken. Specialiteiten zijn: terrine van ganzenlever met rode port en cognac en confituur van ui (20 euro), poten van king crab met knoflook en blanke botersaus (37,50 euro als hoofdgerecht), lamsbout met groentewaaier en aardappelgratin (47,50 euro voor twee) en seizoensbereidingen zoals gerechten met asperges en wild.

De spijskaart vermeldt geen menu’s en krijgt ondersteuning van een wijnkaart met een ruim assortiment internationale wijnen, waaronder heel wat groot Frans geschut. De wijnkaart is duidelijk een instrument om geld te verdienen.

Als hapje vooraf kwam een glaasje met aspergemousse met pesto en lamshersenen. De mand met grote, grijze boterhammen op tafel onderlijnde nog eens dat wij in Nederland waren. Het glas werd gevuld met een aangename, fruitige en vettige Zuid-Afrikaanse Nederburg, Western Cape 2005, gemaakt van sauvignon- en chardonnaydruiven (25 euro). De fles werd bewaard op de centrale diensttafel en dat is geen voordeel, wanneer je herhaaldelijk moet vragen om het glas bij te vullen. Er waren twee voorgerechten: garnaalkroketten in blokvorm met een smakelijk beslag waarin we hele garnalen misten, opgediend met frisse salade (12 euro) en een smakelijke garnalensalade met een mengeling van asperges en appel, versierd met blokjes vlees van ontvelde tomaat en een hardgekookt kwartel-eitje en opgediend met mayonaise, tartaar en cocktailsaus (16 euro). Paling stond centraal in de bereiding van de twee hoofdgerechten. Een royale portie in de boter gebakken paling verscheen met een papieren zak vol prima frieten (24,50 euro). Gestoofde paling, met papperig vlees, kwam in groen, dat hoofdzakelijk uit spinazie en te weinig uit zuring bestond (24,50 euro).

Wij betaalden juist 100 euro voor twee en gingen voldaan buiten.

Pieter van Doveren