De mannen die de banken fitter maken

Twee oud-medewerkers van Capco hebben een lucratieve niche gevonden in bankenland. Onafhankelijk projectmanagement heet hun ding. Ze zijn vier jaar bezig, maken al evenveel jaar winst, en installeerden net een nieuw team in Londen.

Een kantoor? Dat heeft Projective niet, want de medewerkers werken voltijds bij de klant. Hiërarchie? Dat kennen ze niet, want collegialiteit en transparantie is troef. Extra kapitaal? Niet nodig, want dit jonge bedrijf kan zichzelf financieren. Ambitie? Toch wel, maar niet overdreven. Ze installeerden net een nieuw team in Londen, maar groei mag het ‘schoenmaker blijf bij je leest’-principe niet verdringen.

Het weinig alledaagse businessmodel van Projective hangt natuurlijk samen met de activiteit van het beestje. “We zijn projectmanagers voor de financiële sector. Een typisch project is de herpositionering van kantorennet van ING. Of het kan gaan om een besparingsoperatie. Of het op punt zetten van het risicobeheer van een financiële instelling. De meeste grote banken zijn onze klanten”, zegt Stefan Dierckx, die samen met Filip Bosschaert stichter en eigenaar is van Projective. “Noem ons geen consultant”, verduidelijkt Filip Bosschaert. “We adviseren niet, we voeren uit. Belangrijk is dat we de positie van de klant innemen bij de uitvoering van een project, bijvoorbeeld bij de keuze van leveranciers. Dankzij onze onafhankelijke positie, heeft de klant altijd een objectief beeld van de evolutie van het project.”

De aanpak loont. Projective is vier jaar jong en maakt al vier jaar winst. “Dankzij een brutomarge van 20 procent en ons model van lage overheadkosten. Winst maken is een must, en financiering met eigen middelen de norm”, zegt Stefan Dierckx. Ook de omzet klimt snel. Dit jaar wil Projective ruim 6 miljoen euro business verzetten, tegenover 4,5 miljoen euro vorig jaar”, zegt Stefan Dierckx.

Banken investeren weer

Een eindpunt is dat nog lang niet. Afgelopen zomer opende Projective een nieuw bruggenhoofd in Londen, waar een team van vijf de markt van de Londense City zal bewerken. Toch willen Dierckx & co zich niet vergalopperen: “Onze focus lag van bij het begin op Europa, omdat de Belgische en Nederlandse markt te klein is, omdat we zelf heel wat internationale ervaring hebben, en omdat onze klanten toch op Europese schaal werken. Misschien dat we op veel langere termijn ook naar Parijs, Frankfurt, Zürich en Luxemburg trekken, maar de Amerikaanse of Aziatische markt is geen spek voor onze bek. Dat zou het te moeilijk maken om de firma bij elkaar te houden. We zullen ook nooit een grote volumespeler worden, anders zouden we onszelf tegenspreken. Per markt is er een natuurlijke grens van ongeveer vijftig projectmanagers. Dat wil zeggen dat we per jaar per markt ongeveer vijftig projecten zouden doen. Dat is al behoorlijk veel.”

Projective heeft zich vlot door de bankencrisis geworsteld. “De tarieven stonden onder druk, en we moesten inboeten op de marge, maar de omzet bleef op peil. Projecten werden geschrapt, maar andere werden opgestart met een focus op kostenbesparingen, outsourcing en een beter risicobeheer”, zegt Stefan Dierckx. Intussen trekt de markt opnieuw aan, waarbij banken opnieuw hun prioriteiten verleggen. “Banken investeren opnieuw sterk in nieuwe initiatieven, zoals een betalingsmechanisme met de telefoon. Je gsm wordt een betaalkaart. Zulke toepassingen maken morgen het verschil, want alle banken plooien terug op het klassieke bankieren”, zegt Filip Bosschaert.

Dat opent natuurlijk perspectieven voor Projective. Maar, zegt Stefan Dierckx: “Onze achilleshiel is het vinden van de mensen die een juiste mix hebben van projectmanagement en bancaire kennis. Zonder die kennis lukt het niet, daarom werken we enkel met mensen die gemiddeld tien jaar ervaring hebben.”

Iedereen ondernemer

De jonge ondernemers hebben bij hun vorige werkgever Capco geleerd dat de binding tussen het personeel en het bedrijf zeer belangrijk is. “Dat bewaken we zorgvuldig, zeker omdat we geen eigen kantoor hebben. We willen vermijden dat onze werknemers zich op den duur zich voelen als een halve BNP’er of ING’er. We komen daarom bijna maandelijks ergens samen. En eenmaal per jaar trakteren we de medewerkers en hun partners op een shortski”, zegt Filip Bosschaert.

Een andere techniek om de ziel van het bedrijf, of het personeel dus, te verankeren, is om de werknemers te laten deelnemen in het kapitaal. “Een kwart van het aandelenkapitaal is voorbehouden voor de werknemers. Elke werknemer participeert in het bedrijf, rechtstreeks via aandelen of via een warrant-plan. De uitoefening van die warrants kan jaarlijks. Het achterliggende principe is dat elk jaar toewijding aan het bedrijf beloond wordt. Sinds een tweetal jaar betalen we ook al dividenden uit. De werknemers voelen dan dat ze een return krijgen, en dat ze niet gewoon papier in de kast hebben liggen dat ze misschien ooit eens kunnen verzilveren. Daardoor is het verloop bij ons personeel ook heel beperkt”, zegt Filip Bosschaert.

De betrokkenheid van het personeel wordt nog verhoogd door alles voor iedereen op tafel te leggen. Stefan Dierckx: “Budgetten, bonussen, kwartaalcijfers, noem maar op, alles is transparant. We rapporteren intern zoals een beursgenoteerd bedrijf dat doet. Alles wordt in de groep besproken. Voor we iemand aanwerven, moet iedereen akkoord gaan. Ook de bonus wordt niet op basis van individuele prestaties uitgekeerd, maar wordt bepaald volgens het bedrijfsresultaat. Onze filosofie is dat iedereen meebouwt aan het geheel van het bedrijf, niet aan zijn eigen eiland in dat bedrijf.”

Om dat gevoel nog te versterken, zijn de bedrijfstaken verdeeld onder de personeelsleden. Bij Projective vind je geen hoofdkantoor, geen financieel, opera-tioneel of andere directeuren. Stefan Dierckx: “Iedereen doet naast zijn projecten taken zoals personeelsbeleid, marketing, financiën IT… Dat geeft een gevoel dat iedereen onderneemt en bouwt aan deze firma. Zo kunnen we zelf ook nog projecten doen bij de klant. Anders verlies je na een aantal jaren de binding met de materie en de realiteit van de klant.”

Daan Killemaes, fotografie Jelle Vermeersch