De Laatste Verkiezingsshow

D e Laatste Show is een vlot VRT-programma, leuk om naar te kijken, maar verwacht er geen hoogstaande debatten. De regering Verhofstadt is eveneens een vlotte bende, maar ook van deze ploeg moet je geen hoogstaande debatten verwachten. Enige verschilpunt met het televisieprogramma is dat de show van Verhofstadt & co. niet meer leuk is om naar te kijken. Laat het zo snel mogelijk De Laatste Verkiezingsshow zijn.

Deze regering buigt immers als een bang riet voor elk mogelijk opstootje dat haar populariteit zou kunnen aantasten. De spoorvakbonden hadden alleen nog maar een staking aangekondigd of Verhofstadt ging plat op zijn buik liggen. Nadat de regering eerst van plan was om de gunstige brugpensioenregeling slechts met een jaar te verlengen, dienden de vakbonden meteen een stakingsaanzegging in. Gedelegeerd bestuurder Karel Vinck nam het op voor de vakbonden – waar zijn de tijden dat hij als voorzitter van het Vlaams Economisch Verbond op de bres stond voor meer flexibiliteit, voor langer werken en minder brugpensioen? – en drie uur vergaderen volstonden: de mogelijkheid om brugpensioen te nemen op 55 jaar wordt met drie jaar verlengd. Laat het Internationaal Monetair Fonds en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling maar verder in de woestijn prediken met hun pleidooi voor een grotere activiteitsgraad van de Belgische beroepsbevolking.

Het kan deze regering allemaal worst wezen. De meeste regeringsleden – en voor alle duidelijkheid, met CD&V in de regering zou het niet anders zijn – zijn momenteel alleen nog geïnteresseerd in hun herverkiezing. En dat kan alleen als iedereen tevreden is. Dus geen stakingen alstublieft.

Ook bij De Post kregen we hiervan een mooi staaltje. Vier filialen van De Post – Vicindo, eXbo, Speos en Deltamedia – werden onder één koepel samengebracht. Een direct-marketingbedrijf, een document-servicesbedrijf, een dataprinter en een besteller van kranten en niet-geadresseerde zendingen. Trends schrijft een wedstrijd uit voor de lezer die de synergie kan ontdekken. Voel u geen mislukte managementconsultant als u er niet in slaagt; het management van de vier filialen weet voorlopig ook geen steekhoudend verhaal te bedenken. De topman van een van de filialen heeft het bericht zelfs met verstomming moeten aanhoren. Hij was vooraf niet op de hoogte.

Wat is er echt aan de hand? De vakbonden bij De Post hebben het nooit begrepen op de filialisering die onder de vorige topman, Frans Rombouts, werd ingezet. Filialen verzwakken immers de vakbondsmacht, want de werknemers daar zijn geen ambtenaren meer. En dus geeft de huidige topman van De Post, Johnny Thijs, wat de vakbonden willen: een fusie van vier filialen gekoppeld aan een besparingsprogramma. Vakbond blij en we kunnen weer verder.

Thijs haalde diezelfde truc ook al eens boven met de keuze voor vijf in plaats van drie sorteercentra. Met als motivering: ik moet snel kunnen gaan, want de liberalisering wacht niet en dus kan ik me geen gehakketak met de vakbonden veroorloven. Hoe lang gaat Thijs nog toegeven?

Wat zijn nu de gevolgen? De vakbonden hebben weer een slag thuisgehaald, blijven kalm en dus is de regering ook tevreden. Dat het resultaat een zinloos onding is – wie kan het wat schelen in de Wetstraat? Het management en het personeel in die filialen wordt voor de onmogelijke taak gezet zich in een fusieoperatie te wringen waarvan de synergieën onbestaande zijn. De daarbijbehorende herstructurering zal de aandacht afleiden naar zaken die niet nuttig zijn om de eigen business verder te ontwikkelen en die ervoor moeten zorgen dat het verlies (dit jaar samen 10 miljoen euro op een omzet van 75 miljoen euro) wordt weggewerkt.

Willen de echte liberalen in de Wetstraat – mensen die moeten weten wat het betekent een bedrijf te managen – wakker worden?

Guido Muelenaer [{ssquf}]