De grootste zenuwpees van de natie

“Ben ik over een paar jaar ongelukkig, dan is er maar één die ongelukkig is. Had ik het niet gedaan, dan zouden het er wellicht meer zijn.” Rudy Denutte (42) wikte en woog zes maanden lang, en verkocht vorige week zijn bedrijf Werf- & Vlasnatie (W&VN) aan grote broer Katoen Natie ( KTN) van Fernand Huts.

Huts loopt als een rode draad door de carrière van de jonge Kortrijkzaan. W&VN was de luis in de Antwerpse pels van Katoen Natie, de wereldleider in logistieke dienstverlening aan de petrochemie. Ondernemers pur sang , die qua strategische visie elkaar waard zijn, oordelen waarnemers over de twee zakenmannen. Denutte leerde bij Huts de knepen van het vak en wierf voor Katoen Natie klanten als BMW, GM en Outboard Marine Corporation. Daarna volgden negen jaren van harde concurrentie met Katoen Natie. In 1999 verhinderde hij door een management buy-out dat W&VN door Huts werd overgenomen.

“Wellicht had ik goed kunnen cashen,” vertelde Denutte daarover. “Maar wat moet een jonge ondernemer van 37 met een hoop geld maar geen bedrijf?” Het kersverse lid van het directiecomité van KTN relativeert zijn uitspraken van toen. “Ik ga nu leren wat het is om een internationaal bedrijf nog groter te maken. Ik ben geen Marc Coucke of Bart Van Malderen, maar mocht de zin om te ondernemen te groot worden, dan zal ik dat opnieuw doen. Fernand weet dat. Hij wilde me liever aan boord houden, maar zou het ook hebben begrepen als ik anders had beslist. Maar ik zag mezelf niet golfen of jagen.”

Beroepspiloot had wél een optie kunnen zijn. Want in de weekends stijgt Denutte vanop Wevelgem op in een Beechcraft, om een paar duizend meter hoog alle spanningen van zich af te laten glijden. Hij volgt ook lessen voor helikopterpiloot, waarmee hij de files te slim af hoopt te zijn.

Als zesde van zeven kinderen van een onderwijzer lag een carrière in de logistiek niet voor de hand. Maar Denutte besliste op zijn zeventiende dat hij ondernemer zou worden. Al tijdens zijn legerdienst verhandelde de milicien-bibliothecaris kousen en mutsen aan kolonels, poetsvrouwen en alle rangen daartussenin. Na studies TEW aan de Ufsia en een opleiding bedrijfsbeheer aan de toenmalige Vlerick School for Management ging hij in 1984 als verkoper aan de slag bij de Amerikaanse detergentenproducent Johnson Wax. “Een sport,” herinnert hij zich. “Ik probeerde altijd mijn budget voor de maand in één week te halen, en meestal lukte dat ook.” Tot hij in 1989 de opdracht kreeg om als marketingassistent het boekje met kortingen voor warenhuisketen Makro samen te stellen. Drie weken later stapte hij als verkoopverantwoordelijke over naar Katoen Natie.

West-Vlamingen werken hard en drijven hun zin door, zo luidt het cliché. Denutte koppelt daaraan strategische visie, de kunst van het verkopen en een zeldzame gedrevenheid. “Hyperdynamisch.” “Een zenuwpees.” “Hij slaapt natuurlijk ook, maar toch niet erg veel.” “Hij is een chaoot, maar uit chaos wordt creativiteit geboren.” Aldus enkele commentaren over hem. Bovendien beschikt hij over een uitstekend netwerk. Denutte is lid van de kamer van koophandel, het VKW, de Club van Lotharingen en De Warande. Dat netwerk helpt hem zijn natuurlijke onzekerheid en drang naar bevestiging te compenseren. “Hij kent zijn mindere kanten, en compenseert die door zich goed te omringen.”

Na vijf jaar Katoen Natie begon het te kriebelen. Samen met gedelegeerd bestuurder Marcel Dubourg van goederenbehandelaar Zuidnatie kocht hij de twaalf natiebazen van het zieltogende W&VN uit. Denutte verwierf 20 % van de aandelen van een van de oudste naties uit de Antwerpse haven. Werf- en Vlasnatie bestaat sinds 1847, maar al in de vijftiende eeuw wordt gewag gemaakt van een werfnatie, een groep mensen die werkten op de werven. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was het een van de grootste goederenbehandelaars in Antwerpen.

Die glorieperiode lag al een tijdje achter de rug. In 1994 stonden er 24 mensen op de betaalrol, die 192.000 euro verlies maakten op een omzet van 2,5 miljoen. Het eerste jaar was een overlevingsstrijd: kosten drukken en proberen de klanten te behouden. Denutte arriveerde op het werk in een Golfje van dertien jaar oud en was niet te beroerd om zelf een vorkheftruck of vrachtwagen te besturen. Een jaar later was de crisismanager klaar met zijn huiswerk. W&VN stootte de opslag van cacao, koffie en katoen af, en concentreerde zich op de logistiek van kunststoffen voor de petrochemie. W&VN investeerde in negen jaar tijd zo’n 25,5 miljoen euro. Voornaamste klanten: BASF, Degussa, ICI en Du Pont de Nemours.

In 1999 zette Zuidnatie het bedrijf in de etalage. Voornaamste gegadigde: jawel, Katoen Natie. Denutte verhinderde de verkoop door een management buy-out. De investeringsmaatschappij Gimv en de verzekeraar Mercator legden 1 miljoen euro neer voor hun 30 %, de rest was voor Denutte en enkele topmanagers. In 2001 zette hij met Transport De Dijcker een 50/50-joint venture op, Antwerp Bulk Cleaning, een goeddraaiend reinigingsstation voor vrachtwagens.

Nu telt W&VN 125 mensen, die in 2002 een omzet van 17,65 miljoen euro bij elkaar boksten. Met een cashflow van 3,2 miljoen euro en een bedrijfswinst van 1,9 miljoen euro boert het bedrijf goed. Ter vergelijking: KTN telt 6000 werknemers in 22 landen, en boekt een omzet van 600 miljoen euro.

De basis voor het huwelijk tussen de twee Vlaamse bedrijven werd gelegd op een andere trouwpartij in het Kortrijkse, waar bruidegom Filip Aelvoet van Sequoiah Consulting Huts en Denutte aan dezelfde tafel zette en hen vervolgens alleen liet. “Ik wacht nog op mijn hoofdmaal en mijn dessert,” grapt de W&VN-topman.

Zijn eerste idee was om de aandeelhouders Gimv en Mercator uit te kopen. “Maar dan zou ik met mijn auto constant in het rood hebben gereden, op de limieten van mijn financiële kunnen. Dat was sociaal niet verantwoord.” Al snel laaide de interesse op van Franse, Engelse, Duitse en Singaporese sectorgenoten. “Een simpele verkoop was voor mij geen oplossing. De kracht van W&VN is dat we de slagkracht en flexibiliteit hebben om onze klanten te koesteren. Die moest behouden blijven.”Luc Huysmans

Denutte reed naar het werk in een Golfje van dertien jaar oud en was niet te beroerd om zelf een vorkheftruck of vrachtwagen te besturen.