De grillige reis van Franciska

De Duitse dichter en toneelauteur Frank Wedekind had met zijn schrijven een duidelijk doel voor ogen: taboes rond seksualiteit en erotiek doorbreken. Vooral in vrouwelijke personages vond hij een spreekbuis. Eén van hen, Franciska, wordt door Het Toneelhuis weer tot leven gewekt.

Verwacht werd dat artistiek leider Luk Perceval voor de openingsproductie van Het Toneelhuis in Antwerpen zou instaan. Die eer ging echter naar Tom Van Dyck en ‘De Cocu Magnifique’, zodat Perceval zich als regisseur enkele maanden gedeisd hield. ‘Franciska’ kon een incubatieperiode echter best gebruiken: het stuk is gebaseerd op een complexe, collageachtige tekst, waarvan verschillende versies bestaan; de voorstelling duurt vier uur en wordt live begeleid door de Beethoven Academie onder leiding van Jan Caeyers (of Koen Kessels) die een speciaal voor deze productie gecomponeerde partituur van Marc Verhaegen ten gehore brengt.

Ondanks het grillige parcours dat Frank Wedekind (1864-1918) met zijn ‘Franciska’ aflegt, is de kern van het verhaal gauw verteld. De jonge Franciska rukt zich los uit het betuttelende milieu van haar ouders en komt in de handen van Désiré Desart terecht, die haar alle geneugten belooft te leven als man, op één voorwaarde: dat ze na twee jaar zijn vrouw, slavin en lijfeigene wordt. Met Désiré bezoekt ze een bordeel en de libertijnse Duc de Rozebeke. Gaandeweg wordt ze een vrijgevochten vrouw, die aan Désirés controle weet te ontsnappen.

Franciska wordt wel eens de vrouwelijke tegenhanger van Faust genoemd: net als Goethes creatie maakt ze een avontuurlijke reis met inhoudelijke repercussies. Luk Perceval heeft zijn fantasie de vrije loop gelaten en de actie naar België verplaatst. De voorstelling treft door de inventiviteit en veelzijdigheid van haar regisseur eerder dan door helderheid. Een eigenlijke spanningsboog ontbreekt: ‘Franciska’ bestaat uit negen taferelen die elk hun eigen sfeer en toonaard hebben en samengehouden worden door de verzuchtingen van het naar vrijheid snakkende hoofdpersonage (knap vertolkt door Ariane van Vliet) en het optreden van clown Stefan Perceval (de acterende broer van Luk).

Nu eens is ‘Franciska’ dromerig en poëtisch, dan weer grappig en een beetje stout. Perceval leunde reeds eerder aan bij cabaret, maar maakt hier, naast humor, ook plaats voor de wrangere ingrediënten van het genre. In combinatie met de al even gevarieerde muziek van Marc Verhaegen is de totaalindruk opvallend Duits: het voorbeeld van Bertolt Brecht en Kurt Weill is niet ver weg.

Het Toneelhuis en De Beethoven Academie spelen ‘Franciska’: tot 13/12 in Vooruit (Gent); op 18 en 19/12 in Westrand (Dilbeek); op 22 en 23/12 in CC Hasselt; van 7 tot 9/1 in Stadsschouwburg Leuven; op 12 en 13/1 in Stadsschouwburg Brugge; van 14 tot 16/1 in De Warande (Turnhout).

P. Anthonissen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content