De presidentsverkiezingen in Frankrijk leidden in 2017 tot een politieke aardverschuiving. Traditioneel links noch rechts overleefde de eerste ronde. De winnaar werd Emmanuel Macron, met een nieuwe partij, La République en Marche. Gérard Davet en Fabrice Lhomme, journalisten van de krant Le Monde, hebben het voorbije decennium in enkele boeken het falen van de rechtse partijen geanalyseerd. Hun jongste vrucht, met de veelzeggende titel Apocalypse, zoomt in op het falen van de rechtse presidentskandidaat François Fillon.
De kasteelheer uit Sablé-sur-Sarthe, nabij Le Mans, leek vlot op weg naar de verkiezingszege. In november 2016 won hij afgescheiden de voorverkiezingen tegen zijn interne rivalen Alain Juppé en Nicolas Sarkozy. Zijn programma viel in goede aarde bij de rechtse achterban. Ethisch conservatief, aandacht voor la France qui travaille, een strak begrotingsbeleid en economische veerkracht. Dat beleid werd verpersoonlijkt door een figuur van het platteland, zonder franjes. Fillon was zo zegezeker dat hij de weken na die interne verkiezingen onbereikbaar bleef voor iedereen.
Fillon meldde achteraf dat hij moest bijkomen van de stress van de voorverkiezingen. De auteurs wijten het veeleer aan de arrogantie van de presidentskandidaat. Een man zonder vrienden, met weinig echte sociale contacten. Fillon was nooit de man die loyale medewerkers bedankt met schouderklopjes.
Het keerde zich in de aanloop naar de presidentsverkiezingen tegen hem. Zijn rechtschapen en spaarzame imago verbrokkelde. Er raakten steeds meer details over mogelijke zelfverrijking bekend. Hij verleende met zijn uitgebreide zakelijke en politieke netwerk stevig vergoed advies aan zakenlui. Hij droeg dure maatpakken, betaald door dubieuze figuren. Zijn echtgenote Penelope werd jarenlang betaald als parlementair medewerkster, terwijl ze dat niet was. Voor die fictieve tewerkstelling kreeg Fillon vorige week vijf jaar cel.
De auteurs schetsen een bedenkelijk beeld van een politieke beweging waar de topmensen elkaar niet konden luchten. Vooral de relatie tussen Fillon en Sarkozy was verzuurd. Het woord ‘haat’ valt geregeld. De psychologisering van de hoofdrolspelers maakt het boek bijzonder boeiend.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier