Na de verkiezing van Barack Obama tot president van de Verenigde Staten werden we overspoeld door artikels over de leiderschapslessen van deze veelbelovende figuur. Ik ben verplicht de leiderschapslessen van Bart De Wever met u te delen:
1. Eet geregeld een grote zak friet
2. Drink geregeld een frisse pint
3. Stap niet naar de media, laat de (internationale) media naar u komen
4. Oefen uw pokerface. Als u dan af en toe uw linkermond- hoek even optrekt, heeft iedereen dat gezien
5. Krijg eerst kinderen en huw pas later. De kiezer is immers zeer gevoelig voor stabiele gezinnen en familiewaarden
6. Woon bescheiden
7. Speel de ‘valse trage’ tot u uw mond opendoet
8. Verlies de finale van een populair tv-spelletje
9. Spreek uw talen
10. Schrijf intellectuele columns
Om alle misverstanden te vermijden, dit lijstje is ironisch bedoeld. Toch is het dit soort lijstjes dat telkens weer opduikt als iemand een groot succes boekt. Hetzij in zaken, hetzij in de sport, hetzij bij verkiezingen. Een hele reeks min of meer irrelevante gebeurtenissen en eigenschappen wordt dan opgelijst om het recentste succes te verklaren.
Neem nu nummer tien. Mocht het schrijven van columns een pad zijn naar de politiek dan zouden de politieke partijen mijn deur platlopen, maar ik wacht helaas nog op het eerste verzoek, dat ik dan onmiddellijk en krachtdadig met wat hulp van mijn vrouw zou afwijzen.
Is zo’n overwinning van De Wever dan allemaal toeval? Ja en neen, om ook eens een rasecht politiek antwoord te geven. Wat zeker geen toeval is, is De Wevers rechtlijnigheid. Een uurwerk dat stilstaat, duidt twee keer per etmaal exact het juiste uur aan.
Als je koppig volhoudt over een relevant thema, komt je tijd wel. Als jouw thema vlak voor de verkiezingen ontploft, dan zit je op rozen. Denk maar aan de groenen ten tijde van de dioxinecrisis. Je moet dan maar rustig jouw thema exploiteren en vooral hopen dat de tegenstanders het boekje ‘Hoe verlies ik een verkiezing?’ grondig hebben ingestudeerd, waarbij in dit geval de CD&V zeker de beste leerling van de klas was.
Je moet natuurlijk wel de kansen grijpen die je geboden worden. En dat heeft De Wever magistraal gedaan. Iedereen weet dat onrechtstreekse reclame de beste reclame is, want dan is de ontvanger minder defensief.
‘De Slimste Mens’ is een ‘onschuldig’ spelletje, waar honderdduizenden Vlamingen De Wever in actie hebben kunnen zien zonder politieke boodschap, maar als iemand die veel wist en dus ‘slim’ is. En een relativerende maar winnende underdogpositie kon innemen als hij de venijnige plaagstoten van ‘baas’ Rik Torfs (sic) kon ombuigen tot knappe oneliners.
Wat De Wever schitterend gedaan heeft, is zijn driejarige campagne in Vlaanderen van Rotary-club naar Davidsfonds, van cultuurvereniging naar feestzaal. Buzzmarketing werkt, het hoeft niet altijd Facebook te zijn. De Wever heeft kansen gecreëerd. Hij had tien uurwerken die stilstonden.
En laat Alexander De Croo nu net de stekker uittrekken op het moment dat één uurwerk exact de tijd aangaf. Toeval? Slechts gedeeltelijk natuurlijk. Maar je geluk wordt dan wel heel veel geholpen als de andere partijen koortsachtig aan hun uurwerk beginnen te draaien in plaats van het af te lezen.
De Wever is een historicus. Ik hoop voor hem dat hedendaagse geschiedenis ook tot zijn vakgebied behoort. Want dan zal hij ook wel hebben gezien wat er kan gebeuren met charismatische leiders type Obama.
Als een ‘grote’ leider terechtkomt in een ontspoord systeem wint meestal het systeem. De Amerikaanse politieke cultuur is verziekt. En de vleugels van de change van Obama hangen vol smurrie.
De Wever had een Obama-slogan: durven veranderen. Als hij een ontspoord België weer op de rails krijgt, dan heeft hij gedaan wat van een echte leider wordt verwacht: systemen veranderen. Ze niet ondergaan. Het systeem zal echter uiteraard alles in het werk stellen om zichzelf te bestendigen.
Als De Wever echt het systeem België kan veranderen en we kunnen volgend jaar met zijn allen vaststellen dat de oude verroeste trein ‘België’ op frisse sporen is geraakt, dan zult u op deze plaats een van de mooiste lofzangen over charismatisch leiderschap kunnen lezen die er ooit verschenen zijn. Ik vrees dat ik die column nooit moet schrijven. The empire will strike back.
DE AUTEUR DOCEERT MANAGEMENT AAN DE VLERICK LEUVEN GENT MANAGEMENT SCHOOL.
Marc Buelens
Als je koppig volhoudt over een relevant thema, komt je tijd wel. Als jouw thema vlak voor de verkiezingen ontploft, dan zit je op rozen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier