De Belgische ziekte

De reactie liet het voorbije weekend niet op zich wachten. DAT verwordt tot een communautair dossier, de vakbonden eisen meteen het behoud van de tewerkstelling. Het werd helemaal hilarisch toen de top van DAT er trots aan toevoegde dat het met zijn bezettingsgraad van 40% op koers zat.

Waarom is dit land toch zo kleingeestig? Het faillissement van Sabena was een unieke kans om eindelijk eens een Belgisch luchtvaartbeleid uit te dokteren. Maar nee, opnieuw primeert de Belgische ziekte, en offeren belangengroepen een langetermijnvisie op aan kortzichtige objectieven. Neem nu de lezing van de debatten in de Commissie voor de Infrastructuur van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. De parlementsleden hadden hooguit oog voor hun kiezers _ pardon, het ontslagen personeel van Sabena _ en de absolute noodzaak van de heropstart van mini- flag carrier DAT. Voeg daarbij de vermeende beschuldigingen aan het adres van Swissair, dat als zondebok voor het faillissement fungeert.

Geen woord over de rol van Zaventem als economisch knooppunt. Geen woord over een luchthaven die fungeert als motor voor het aanbieden van bestemmingen, los van een nationale luchtvaartmaatschappij. Lode Vanoost, kamerlid voor Agalev, waarschuwde zelfs voor de snelle reactie van de potentiële concurrenten van DAT. “Zij palmen de markt in,” klaagde Vanoost. “De tragiek van het verhaal is dat het potentieel van reizigers aanwezig is, terwijl wij aan de zijlijn staan.”

Meneer Vanoost, wat is daar tragisch aan? Plaats het debat in een juist perspectief. De markt zal wel beslissen welke carrier in Brussel kan opereren. De rol van de overheid moet zich beperken tot het creëren van objectieve voorwaarden zodat een luchthaven kan uitgroeien tot een motor voor de economische ontwikkeling in zijn directe en verdere omgeving.

Waarom nemen de Belgische parlementsleden geen voorbeeld aan hun Britse en Franse collega’s? Daar werd in de voorbije maand november op een nuttiger manier over luchtvaart gedebatteerd. Groot-Brittannië keurde de uitbreiding goed van zowel London Heathrow _ Europa’s drukste luchthaven _ als een resem regionale luchthavens. De klemtoon lag op het feit dat luchthavens, los van welke home carrier ook, mee de drijvende kracht zijn van streekontwikkeling. In Frankrijk zette de overheid het licht op groen voor een derde luchthaven bij Parijs, in Chaulnes. De Franse overheid heeft er 7,31 miljard euro (294 miljard frank) voor veil.

De Vlaamse overheid verandert aarzelend van koers, en heeft wél oren naar die argumentering. Met als resultaat banbliksems van het hele Belgische politieke bestel.

Wolfgang Riepl