De belangrijkste bankier van België

Patrick Claerhout
Patrick Claerhout redacteur bij Trends

In de familie zegt iedereen Maxime, in het professionele leven is het Max Jadot. De nieuwe directievoorzitter van BNP Paribas Fortis is als een muntstuk met twee kanten. Een telg van de aristocratische Bekaert-familie en een succesvolle zakenbankier die met iedereen door een deur kan.

Op 1 maart mag Max Jadot (53) zich de belangrijkste bankier van dit koninkrijk noemen. Dan trekt hij naar de Koningsstraat als voorzitter van het directiecomité van BNP Paribas Fortis. De bank die hij moet leiden, lijkt maar in weinig op de Generale bank van 1983 waar Jadot zijn carrière begon.

“Max is altijd een man van de Generale Bank geweest, een goede, traditionele bankier”, zegt Jadots neef Baudouin Velge, CEO van het commu- nicatiebureau Interel. “De Generale Bank is niet uit de handen van Fortis kunnen blijven en we hebben allemaal gezien tot wat dat geleid heeft. Maar de manier van bankieren van BNP Paribas sluit weer aan bij de stijl uit het verleden: klassiek bankieren door spaargeld goed te beheren en om te zetten in zinvolle kredieten. Max is iemand die het beroep van bankier probeert weer tot zijn echte waarde te brengen.”

Herman Daems, die de raad van bestuur van BNP Paribas Fortis voorzit, beaamt volmondig. “We hebben bewust gekozen voor iemand van het eigen huis met een bankiersmentaliteit en niet voor pakweg een marketeer met grootse plannen. Max kent bovendien heel goed het Belgische bedrijfsleven, door zijn jaren werk in corporate finance en investment banking, en door zijn familiale achtergrond en bestuursmandaat bij Bekaert.”

Telg van de Bekaert-families

In 1994 trad Jadot toe tot de raad van bestuur van Bekaert. Maar de CEO, Karel Vinck, had hem al eerder opgemerkt. “Eén of twee keer per jaar was er een informatievergadering waar de voorzitter en de CEO de familieleden informeerden over de gang van zaken. Jadot viel op door zijn intelligente vragen en zijn strategisch inzicht. Hij was oprecht geïnteresseerd in de werking van de onderneming en had oog voor de lange termijn. Maar tegelijk maakte hij er geen show van. Hij gedroeg zich niet als een haantje-de-voorste.”

Aan moederskant is Maxime Jadot in rechte lijn een achterkleinzoon van Bekaert-stichter Leo Leander Bekaert. Baron Jean-Charles Velge, die tussen 1985 en 1997 de raad van bestuur van Bekaert voorzat, was zijn oom (zie stamboom). Zijn voornaam kreeg Jadot van zijn grootvader Maximilien Velge. “Grootvader was heel belangrijk in onze opvoeding”, zegt neef Baudouin Velge. “Hij zorgde ervoor dat we met onze voeten op de grond bleven. Nederigheid was in zijn ogen een waardevolle karaktertrek.”

Maar ook aan vaderskant duikt een bekende naam op. De broer van de grootvader van Maxime was Jean Jadot, gouverneur van de Generale Maatschappij van België en bekend voor zijn bijdrage tot de economische ontwikkeling van Belgisch Kongo. Een stad in Katanga werd lange tijd naar hem genoemd. Jadotville heet tegenwoordig Likasi.

Terwijl de Velges Kortrijk als thuisbasis hadden, groeiden de Jadots op in Dilbeek. Mevrouw Jadot, de moeder van Max, woont er nog altijd. Thuis werd Frans gesproken, maar Max liep school aan het Heilig-Hartcollege in Ganshoren, in het Nederlands. Hij is dan ook perfect tweetalig. Drietalig, als we het Engels meerekenen.

“Als kinderen zagen we elkaar vooral bij geboortes of communiefeesten”, herinnert Baudouin Velge zich. “Pas aan de universiteit zijn we close geworden. Ik studeerde economie en Max zat in de rechten. In die periode zagen we elkaar vrij veel. We hebben in de vakantiemaanden samen een grote reis door Zuid-Amerika ondernomen. En ook in de VS zochten we elkaar op. Max liep er lawschool in Georgetown bij Washington, ik doctoreerde in Philadelphia.”

Aan het loket op het Madouplein

Na zijn studies ging Max Jadot in dienst bij de Generale bank. Hij begon onderaan de ladder, aan een loket op het Madouplein en later als kantoordirecteur in Sint-Agatha-Berchem. Vrij snel werd hij benoemd tot directeur van een netwerk van kantoren in Brussel en tot directeur marketing van de zone Brussel. Na bijna vijftien jaar in de retail zette hij de stap naar de zakenbank. Hij werd hoofd corporate finance van Generale Bank.

“Dat lijkt een trage loopbaan, maar het was het klassieke carrièrepad bij de Generale Bank”, vertelt Francis Vanderhoydonck, die door Jadot werd opgevolgd aan het hoofd van corporate finance. “Je moest tonen dat je verscheidene stielen aankon.” Vanderhoydonck omschrijft Jadot als een open, aimabele, correcte man. “De overgang is perfect verlopen.”

Jadot werkte in die periode nauw samen met de Nederlander Maarten van Berckel. “Ik feliciteer BNP Paribas Fortis met de uitstekende keuze die het gemaakt heeft”, zegt Van Berckel, die sinds kort Deutsche Bank Nederland leidt. “Max is uitermate kundig en ook een buitengewoon plezierige man. Hij zal niet alleen goed zorg dragen voor de bottomline, hij zal er ook voor zorgen dat mensen met plezier naar hun werk komen. Max is de ideale mensenmanager.”

Tijdens de overnamestrijd van Generale Bank, eind de jaren negentig, rapporteerde Jadot aan André Bergen, de latere topman van KBC. Ook Bergen is een supporter van Jadot. “Zeer rechtlijnig, intelligent, een fijne man. We zijn altijd contact blijven houden. Mij viel vooral zijn grote interesse voor het bedrijfsleven op. Hij wilde een onderneming echt kennen en doorgronden.”

Heeft de man dan geen zwakke kanten? “Ik heb het zelf nooit zo ervaren, maar sommigen fluisterden dat Max er moeite mee had om harde maatregelen te nemen”, zegt Bergen. “Hij zou iets te braaf zijn geweest. Maar daar geloof ik niets van. Max heeft na zijn studies een opleiding reserveofficier bij de paracommando’s gevolgd. Dan ben je echt geen doetje.”

“Dat was een uitermate zware opleiding”, weet Velge. “Zeker als ze weten dat je rechten gestudeerd hebt in de VS. (lacht)Allez, kruip nog maar eens door het slijk. Maar Max heeft nog altijd goede herinneringen aan die periode. In de eerste plaats omdat het zijn karakter gevormd heeft. Maar ook omdat hij er een groep mensen van allerlei pluimage moest leiden. Dat is hem later zeker van pas gekomen.”

Ambitie en carrièrekansen

Toen de Generale Bank in 1999, na heftig verzet van de directie, in handen kwam van Fortis, volgde een kleine leegloop. André Bergen en Maarten van Berckel waren enkele van de toppers die de bank verlieten. Jadot bleef. “Hij zat op dat moment niet op de eerste rij”, legt Vanderhoydonck uit. “Het is een misvatting te denken dat iedereen van de Generale Bank toen is gaan lopen. Alleen de top is vertrokken. Heel veel mensen daaronder zijn gebleven en voor hen openden zich carrièrekansen.”

Ook Van Berckel ziet het zo. “Max voelde zich ongetwijfeld gecommitteerd tegenover zijn team. Maar het zal ook wel een zakelijke afweging geweest zijn. Ik vermoed dat Max kansen zag voor zichzelf en voor de bank. Hij liet het misschien niet zo blijken, maar ambitie had hij wel. Ik heb altijd gedacht dat hij ooit aan de top zou komen. Op een aardige manier bereikt hij wat hij wil.”

Onder de Fortis-vlag werd Jadot hoofd van de corporate en investeringsbank. Hij stond in voor de financiering aan het bedrijfsleven, fusies en overnames, en beursintroducties. “In 2000 heb ik wellicht meer tijd met Max Jadot doorgebracht dan met mijn vrouw”, lacht Luc Missorten, CEO van Corelio en in die tijd financieel directeur van InBev. De beursgang van InBev is nog altijd een van de grootste uit de Belgische geschiedenis. Het consortium dat de plaatsing van de aandelen leidde, werd aangevoerd door Merrill Lynch en Fortis.

“Het was een heel hectische periode”, herinnert Missorten zich. “In zulke omstandigheden ga je bepaalde mensen nog meer appreciëren. Max Jadot heeft een belangrijke rol gespeeld in het succes van de beursgang. In zijn eigen stijl wist hij de belangen van alle stakeholders te verzoenen.”

Samen naar Anderlecht

Jadot en Missorten reisden zowat de halve wereld rond, van de ene roadshow naar de andere. Slechts af en toe was er tijd voor ontspanning. “Ik herinner me dat we op een avond tussen twee vluchten door in Zaventem landden en naar het huis van Max in Tervuren reden om naar het voetbal op televisie te kijken. We zijn allebei fervente Anderlechtsupporters en in die periode boekte de ploeg enkele mooie Europese successen. Ik herinner me dat Anderlecht met 2-3 won op PSV en dat we blij waren als kleine kinderen. Enkele uren later zaten we alweer op het vliegtuig.”

De wederzijdse appreciatie is uitgegroeid tot een vriendschapsband. Missorten en Jadot ontmoeten elkaar nog vrij regelmatig. “Af en toe gaan we nog samen naar Anderlecht kijken.” Dat komt goed uit, BNP Paribas Fortis is de hoofdsponsor van de Brusselse club en heeft er een loge. Jadot doet ook nog wat aan sport, hij gaat in principe elke week tennissen.

Volgens Lieve Mostrey, directeur van Euroclear en jaren operationeel en IT-verantwoordelijke bij Fortis, is de belangrijkste bankier van het land vooral een familieman die graag tijd doorbrengt bij zijn vrouw en drie kinderen. “Hij is een trotse vader”, zegt Mostrey. Maar hij schermt zijn privéleven volledig af. “De combinatie van financiële en industriële kennis in één persoon maakt hem uniek, maar tegelijk is Max een van de meest discrete mensen die ik ken”, zegt baron Paul Buysse.

Tussen Buysse en Decaluwé

Buysse kwam in 2000 in het leven van Jadot. Bekaert had onder CEO Raf Decaluwé het groeipad van nieuwe technologie ingeslagen (onder meer zonne-energie), maar bij sommige aandeelhouders rezen er vragen over die strategie. Zij trokken Buysse aan als voorzitter van de raad van bestuur. Tussen Buysse en Decaluwé kwam het al snel tot een botsing.

Onder impuls van Buysse vormde de familie één blok en Decaluwé werd wandelen gestuurd. Als voorzitter van de Stichting Administratiekantoor die de aandelen van de Bekaert-families groepeert, speelde Jadot daarin een belangrijke rol. “Je kunt naar deze periode op twee manieren kijken”, zegt een goedgeplaatste bron die anoniem wil blijven. “Ofwel oordeel je dat Jadot niet consequent was tegenover de eerder genomen strategische beslissingen, ofwel concludeer je dat hij geluisterd heeft naar andere stemmen en niet te beroerd was om zijn mening bij te stellen.”

Ook vandaag is Jadot nog altijd de voorzitter van de SAK Bekaert, die 37 procent van de aandelen controleert en de vertegenwoordigers van de familie in de raad van bestuur aanduidt. Als bestuurder van Bekaert zit Jadot ook in het strategisch comité en het remuneratiecomité van de onderneming.

“Hij is zonder meer de leading man van de vierde generatie familiale Bekaert-aandeelhouders”, zegt Julien Dewilde, die tussen 2002 en 2006 aan het hoofd stond van de groep. “Het succes van Bekaert tijdens de afgelopen jaren is dat van een duidelijke strategie, gedragen door een stabiele aandeelhouder. Jadot is de spilfiguur in dit proces. Hij vervult de rol van katalysator als vertegenwoordiger van de aandeelhouders die ervoor zorgt dat de familie meegaat in het verhaal, en voor het management en de raad van bestuur is hij een aanspreekpunt en klankbord.”

“Onderschat dat niet”, zegt Velge, “We zijn in de vierde generatie al met een zeventigtal neven en nichten. Mensen zijn mensen, het vergt een inspanning om iedereen op dezelfde lijn te krijgen. Max is erin geslaagd de families met één stem te laten spreken en collectieve beslissingen in het belang van de onderneming te laten nemen. Als voorzitter van de SAK gedraagt hij zich eerder als een primus inter pares dan als een autoritaire voorzitter. Hij raakt waar hij wil raken op een natuurlijke manier. Bovendien zoekt hij de visibiliteit niet op. Daardoor heeft hij een onbesproken rol in de familie.”

Een verzoener

Iedereen die Jadot van dicht of ver kent, is het erover eens: de man is een verzoener, hij bewandelt graag de gulden middenweg. “Het conflictmodel is niet aan hem besteed”, weet Karel De Boeck, ex-CEO van Fortis Bank en Fortis Holding. “Max is een consensusfiguur. Hij zal zo veel mogelijk op voorhand contacten leggen en de zaken doorspreken, zodat er al een compromis is als de beslissingen genomen moeten worden.”

“Maar zijn kwaliteiten zijn meteen ook zijn gebreken”, zegt een oud-bankier die liever anoniem wenst te blijven. “Max Jadot is iemand die zich altijd constructief opstelt. Het is niet de man die zich verzet tegen de wil van zijn aandeelhouders. Jadot is geen type Philippe Bodson. Ik hoop maar dat de autonomie van BNP Paribas Fortis totaal is, en dat de thesaurie en de marktenzalen onder de effectieve leiding en controle van het directiecomité en de raad van bestuur van de Belgische vennootschap vallen. Er bestaat een risico dat de controlerende aandeelhouder alle beslissingen neemt waardoor de kosten in België gemaakt worden en de winsten naar Frankrijk vloeien.”

Avontuur in Frankrijk

A posteriori was de beste carrièremove van Jadot zijn benoeming begin 2007 tot directievoorzitter en countrymanager van Fortis France. Dat was een naar Franse en naar Fortis-normen kleinschalige entiteit die dringend gereorganiseerd moest worden. Jadot kweet zich met verve van zijn taak.

“Het was een amalgaam van activiteiten die een rendabiliteitprobleem hadden en verspreid gehuisvest zaten”, herinnert De Boeck zich. “Max moest tegelijk een herstructurering, een integratie en een turnaround realiseren. Bovendien had de operatie belangrijke sociale gevolgen. Maar hij heeft de onderhandelingen met de Franse vakbonden tot een goed einde gebracht en zich door alle procedures geworsteld. Een reorganisatie zonder stakingen of alarmerende krantenberichten, je moet het maar doen in Frankrijk.”

Bijkomend voordeel van zijn Frans avontuur was dat hij niet gecontamineerd werd op het moment dat de Fortis-groep in 2008 implodeerde. Alles speelde zich in Brussel en Amsterdam af, niemand had oog voor de man in Parijs.

Niemand, of misschien toch? “Zijn werk zal zeker niet ongemerkt gepasseerd zijn in de Franse bankkringen”, meent De Boeck. “Na de overname van Fortis had Jadot veel contact met Jean-Laurent Bonnafé. Dat is een zeer intelligente man. Bonnafé zal snel gezien hebben welk vlees hij in de kuip had. En vermits BNP Paribas het roer weer in handen van een Belgische bankier wilde geven…”

Dat Jadot de keuze van Parijs is, spreekt Daems tegen, maar hij ontkent niet dat Jadot goed ligt in Parijs. “Voor BNP Paribas Fortis is het een goede zaak dat de CEO het vertrouwen van de hoofdaandeelhouder geniet.”

Lieve Mostrey wijst erop dat Jadot helemaal niet in de luwte zat in Parijs. “In Frankrijk was het nog vele keren erger. Het debacle van Fortis kreeg er ruime weerklank en de maandenlange onzekerheid na het overnamebod van BNP Paribas, maakten de Franse werknemers en klanten zeer ongerust. Max heeft daar een gigantische inspanning moeten leveren om de continuïteit te garanderen.”

God en klein pierke

Mostrey kent Jadot zeer goed. Ook zij startte haar carrière in 1983 bij de Generale Bank. Zij noemt Jadot een teamspeler bij uitstek. “Max luistert naar iedereen. Hij wil een probleem in al zijn dimensies kennen voor hij zijn eigen opinie vormt.” Daarom heeft hij ook geen netwerk van intimi rond zich, naar wie hij meer zou luisteren dan naar anderen, zegt Mostrey.

“Die man heeft geen netwerk nodig”, zegt Karel Vinck, “Hij kent gewoon iedereen. Toen ik na de financiële crisis uitgevaren ben tegen de bankiers, hebben we een gesprek gehad. Hij wilde mijn visie kennen en luisterde aandachtig naar mijn argumenten. Nee, ik denk niet dat hij het met mij eens was. Hij vond waarschijnlijk dat ik overdreef en de zaken te scherp stelde. Maar je voelt dat hij de kwaliteiten heeft om het te maken. Hij luistert, vormt een opinie en komt daar op een diplomatische wijze voor op.”

Ook Eric De Keuleneer, professor aan de ULB en oud-zakenbankier van de Generale Bank, ging enkele maanden geleden met Jadot lunchen. De Keuleneer spaarde de voorbije jaren zijn kritiek niet op de bonuscultuur en het risicogedrag van de grote, internationale banken. “Ook Fortis wilde uitgroeien tot een grote bankspeler en dat leidde tot ethisch zeer dubieus gedrag. Dan lok je premiejagers aan, mensen met briljante trackrecords in een gunstige markt. Max Jadot is het omgekeerde: een gedegen bankier, maar ook een open geest en een geïnteresseerde persoon.”

Voor Herman Daems is het eenvoudig. “Ze zeggen dat ik veel mensen ken. Wel, van de mensen die ik ken, is er vrijwel niemand die Max Jadot niet kent. In het Belgische bedrijfsleven kent hij bij wijze van spreken God en klein pierke. Maar dat was ook zijn job. Als je jaren corporate finance en investment banking leidt, ken je alle Belgische bedrijfsleiders – want dat zijn je klanten. Ofwel doe je jouw vak niet goed.”

Leren communiceren

Alleen zijn discrete, gereserveerde kant zal Max Jadot gedeeltelijk moeten afwerpen. “Als journalist ga je er niet veel aan hebben”, lacht Velge. “Hij zal vooral communiceren met de eigen medewerkers en met de klanten.”

Maar, willen of niet, hij wordt het gezicht van de grootste bank van België. En dat vereist enige visibiliteit en communicatievaardigheden. “Natuurlijk zal hij meer op het voorplan moeten treden dan in het verleden”, reageert Daems. “Maar het is nu ook weer niet de bedoeling dat hij in tv-spelletjes optreedt. De tijd van de CEO-superster is voorbij. Geregeld open communiceren zonder al te veel in de kijker te lopen, dat is de opdracht.”

Volgens Daems staat Jadot bij BNP Paribas Fortis voor drie belangrijke uitdagingen: van de grootste bank van het land ook de meest betrouwbare en klantvriendelijkste maken, de integratie in de groep en de uitbouw van de Belgische competentiecentra verzorgen en het carrièrepad van Belgen in de groep effenen. “We willen toch meer zijn dan alleen maar het Belgische filiaal van BNP Paribas”, beklemtoont Daems.

Jadot wordt niet alleen CEO van BNP Paribas Fortis, hij krijgt ook een zitje in het directiecomité van de moedermaatschappij. “Max gaat de rol van trait d’union tussen Parijs en Brussel perfect vervullen”, voorspelt De Boeck. “Hij voelt zich thuis in alle kringen. Die man is gewoon at ease met zichzelf.”

Max Jadot is op 19 mei te gast op het lunch-debat ‘The Future of Finance’ in The Hotel in Brussel

PATRICK CLAERHOUT

“Max is altijd een man van de Generale Bank geweest, een goede, traditionele bankier” (Baudoin Velge)

“Max kent het Belgische bedrijfs-leven heel goed, door zijn jaren werk in corporate finance en investment banking, en door zijn familiale achtergrond” (Herman Daems)

“Hij is zonder meer de leading man van de vierde generatie familiale Bekaert-aandeelhouders” (Julien Dewilde)

“Max bereikt op een aardige manier wat hij wil” (Maarten van Berckel)

“Hij is niet de man die zich verzet tegen de wil van zijn aandeelhouders” (een oud-bankier)

“Max is uniek door de combinatie van financiële en industriële kennis in één persoon” (baron Paul Buysse)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content