D’Ieteren, een te koesteren schat

Ons land wentelt zich graag in geklaag en gezaag. Mag het ook eens zijn parels koesteren? Neem nu de onderneming D’Ieteren. Wie het autobedrijf bezoekt, belandt soms in een voorbij gewaande wereld. De 204-jarige oude dame ademt traditie. Met een statige directieverdieping, waar portretten prijken van de voormalige toplui. Met een voltijds betaalde archivaris, die ruimte krijgt voor historisch werk over de onderneming. Een bedrijfscultuur die stabiliteit en een zekere gedistingeerdheid belichaamt, zelfs nu de auto-industrie door turbulente tijden gaat. En met familiale aandeelhouders, die ook na 204 jaar elke versnippering vermijden. Vier telgen van de discrete Brusselse francofone familie controleren 55 procent van D’Ieteren.

Traditie, statigheid, een zevende generatie. Het ruikt naar onvermijdelijke ouderwetsheid en inteelt. D’Ieteren heeft die eventuele negatieve trekjes resoluut vermeden. De bedrijfscultuur straalt stabiliteit. Maar die staat dan wel volledig ten dienste van de klant. D’Ieteren is een combinatie van een door techneuten gedreven bedrijf, én een klantvriendelijkheid tot in de diepste poriën. En de raad van bestuur – numeriek gedomineerd door de familieleden – is geen halfzacht vriendenclubje. “Indien de onafhankelijke bestuurders het gevoel zouden krijgen dat de families vooraf hun stemgedrag bedisselen, blijven ze weg. Ze hebben echt wel betere dingen te doen. Nee, in onze raad wordt ernstig gedebatteerd, maar nooit gestemd.” Aldus CEO Jean-Pierre Bizet. Het statement kan tellen in tijden waarin corporate governance weer een hype is – zoals steeds in neergaande conjunctuurgolven.

Het bijzonderste aan dit bedrijf is wellicht zijn internationale expansie. D’Ieteren Groep is in eigen land vooral bekend als de verdeler van de Volkswagen-groep. Maar de onderneming omvat een wereldwijd imperium van glasherstelling (Carglass/Belron) en autoverhuur (Avis). Ze is doorgaans in discretie uitgebouwd, in lijn met de familiale bedrijfscultuur. Enkel de rapporteringsplicht eigen aan een beursnotering licht een sluier van die merkwaardige wereldwijde expansie.

Maar de hoofdzetel van D’Ieteren bleef en blijft in de Maliestraat in Elsene. Ook dat lijkt weer een anachronisme. De wijk was enkele decennia geleden nog dé Brusselse autowijk. D’Ieteren is de laatste restant. Maar dan wel een met het postuur van een internationaal hoofdkantoor. Ook dat mag onderlijnd worden in een tijdperk waarin België steeds meer leegloopt. En dus zijn hoofdkantoren ziet verdwijnen.

Wanneer volgt de eerste grondige studie over het unieke zakenmodel D’Ieteren Groep? Met zijn uniciteit, de koppeling van traditie en frisheid. Net als die andere te koesteren schat. “Colruyt”, noemt CEO Jean-Pierre Bizet, op de vraag welk bedrijf hij voor België een rolmodel vindt. Net als D’Ieteren vanwege dat zeer unieke zakenmodel.

Do-it

Scherven brengen geluk, blz. 42

Door Wolfgang Riepl

In een tijdperk waarin België leegloopt, blijft de hoofdzetel van D’Ieteren in de Maliestraat in Elsene.