CULTUUR

Wil u efficiënt leidinggeven in een bedrijf in Frankrijk? Houd dan op de eerste plaats rekening met de eer en zeker niet alleen met de eer van het individu, maar met deze van elke stand. Waan u in een standenmaatschappij.

In hetzelfde bedrijf op Amerikaanse bodem richt u zich het best op prestaties, zelfs zonder gêne op individueel winstbejag, maar dat alles wel nauwgezet en secuur op basis van de letter van contracten. Dit betekent niet dat u een vrijgeleide krijgt voor een ruwe rit zonder scrupules. Wat de contracten en de omgangsvormen ook mogen inhouden, ze zijn onderworpen aan de moeilijk omschrijfbare morele regels van de fairness.

In de Nederlandse vestiging van de onderneming moet u veeleer op zoek naar consensus. Daarvoor bestudeert u best het poldermodel. In Nederland wordt opvallend veel gepraat, merkt d’Iribarne fijntjes op.

Deze wat rauwe conclusies wellen op tijdens de lectuur van Eer, contract en consensus, waarin de Franse socioloog Philippe d’Iribarne een ronduit subliem idee gestalte gaf. Hij vergeleek de relaties tussen leidinggevenden en werknemers, en tussen werknemers onderling in drie fabrieken van dezelfde Franse onderneming. Hij bestudeerde telkens de elektrolyseafdeling van een aluminiumfabriek. De vestigingen staan in Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland. Uit die analyse spruiten drie bedrijfsculturen voort. D’Iribarne gaat evenwel een stevige stap verder. Hij zorgt voor een inbedding in het verleden én in de algemene cultuur van de landen en volkeren. Zo komt hij finaal tevoorschijn met drie verschillende vormen van logica. Elk land heeft zijn eigen tradities, zijn eigen manier om ieders rechten en plichten te definiëren, om te bevelen, te gehoorzamen en samen te werken. Ook de beloning en motivatie verschillen aanzienlijk.

Meteen verwijst d’Iribarne, die directeur is van Gestion et Société (een studiecentrum verbonden aan het Franse nationale instituut voor wetenschappelijk onderzoek CNRS), een hoge stapel managementboeken naar de prullenmand. Alle globalisering ten spijt, blijft het management in elke regio of staat onderworpen aan de plaatselijke cultuur. Een fusie of acquisitie kan best, grenzen spelen daarbij nog nauwelijks een rol, maar hoed u dan wel voor de manier waarop u leidinggeeft in de diverse vestigingen.D’Iribarne besluit onomwonden dat management een hopeloze zaak is zonder maatwerk. “Wie probeert in eigen land praktijken in te voeren die elders hun nut hebben bewezen, staat helemaal met lege handen.” Elke regio zijn managementmodel.

Philippe d’Iribarne, Eer, contract en consensus – Management en nationale tradities in Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland. Nieuwezijds, 270 blz., 1190 fr. ISBN 9057120259.

LDD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content