Cijferdans.

Neen, bij ons vindt u geen orakeltempel waar journalisten – gezeten op een driepikkel boven een rotsspleet met bedwelmende aardgassen – in trance losse, onsamenhangende woorden stamelen. Toch kon u ruim dertien maanden geleden in deze kolommen de volgende twee zinnen lezen (onder de veelzeggende titel “De lasso rond de hals van Telenet“). Eén: de financiering van Callahans projecten zijn staaltjes van creativiteit. Twee: is deze consultant wel de strategische partner die Telenet nodig heeft?

De prille Vlaamse telecomgroep en geesteskind van voormalig minister-president Luc Van den Brande (CD&V) had toen net 54,2% van zijn aandelen verkocht aan een consortium van financiers onder leiding van het Amerikaanse Callahan Associates. De “cowboys uit Denver” beloofden ook nog 53,3% van het kabelnet van de gemengde intercommunales over te nemen. De financiële hocus-pocus die hiermee gemoeid was, oogde niet mis: een derde werd betaald in cash, een derde in aandelen en een derde in “vendor notes”. Dat laatste was schuldpapier waarvan de intrest pas op de terugbetalingsdag wordt afgerekend. In klare taal: “De verkopers lenen aan Callahan zelf een belangrijk deel van het geld om Telenet te kopen,” merkte Trends-journalist Bruno Leijnse, en hij doopte zijn pen in vitriool om de cijferkabbalistiek van Telenet te doorgronden.

Die kritiek leverde hem in Mechelen geen wierook op. Wel een boos telefoontje van de CEO en Groningse jonkheer Duco Sickinghe aan de uitgever en redactie op 7 februari, toen Trends een sip kijkende Telenet-smiley op de cover zette, onder de kop “De kater van Telenet”.

De gevolgen van de Callahan-deal zijn ondertussen bekend. Telenet zweeft vandaag op het randje van het bankroet (zie blz. 21). Het eigen vermogen kleurt dieprood. De operator poogt al maandenlang vergeefs een lening van 1,35 miljard euro rond te krijgen. En de gemengde intercommunales wachten – negen maanden na de datum van verkoop – nog altijd op de miljarden van Callahan voor hun kabelnet. De bestaande aandeelhouders móéten wel alle zeilen bijzetten, willen ze verhinderen dat het schip op de klippen loopt.

En hier komt dan Electrabel – o, deus ex machina – ten tonele. “Een blijspel voor Electrabel, een drama voor de toezichthouder, een tragedie voor de consument,” zo vatte Trends-confrater Daan Killemaes vorig jaar de liberalisering van de Belgische elektriciteitsmarkt samen. Hij legde toen een heel gamma aan vertragingsmanoeuvres bloot. Deze week doet hij voor u uit de doeken hoe de gemeenten en Electrabel – sinds jaren twee handen op één buik – proberen te vermijden dat de totale vrijmaking van de energiemarkt voor hen op een financieel massacre uitdraait (zie blz. 14). Het codewoord voor deze operatie: Gemini(v).

Twee gelijkenissen tussen Telenet en Gemini(v) dringen zich op. Net zoals bij Telenet viert ook hier financiële spitstechnologie hoogtij. En net zoals bij Telenet had of heeft deze cijferdans een erotiserende werking op alle betrokken aandeelhouders – én een negatieve invloed op uw factuur. Het is duidelijk dat Electrabel er alle belang bij heeft dat de gemeenten in het Telenet-verhaal niet op droog zaad komen te zitten, want dit zou hun engagement om financieel bij te springen in het Gemini(v)-project op losse schroeven kunnen zetten. Een instap in of financiële tegemoetkoming aan Telenet is dan ook één van de mogelijke pistes.

Hoe incontournable is Electrabel in de Vlaamse kabelcontext? Of: hoe sterk staat Telenet Vlaanderen? Die beide vragen las u in 1995 in het boek “200 jaar filiaal: De Franse greep op de Vlaamse economie”, een gezamenlijk initiatief van de redactie en enkele externe verankeringsspecialisten. Vandaag hoeft u geen orakel meer te raadplegen om daarop het antwoord te weten.

Piet Depuydt,, Hoofdredacteur Trends. [{ssquf}]

De cijferdans bij Telenet en Electrabel heeft een erotiserende werking op alle betrokkenen, maar een negatieve invloed op uw factuur.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content