Callas

Mechelen is een delicatessenrestaurant rijker.

C hristophe Delannoit en Jan Meulenijzer openden enkele maanden geleden in Mechelen Callas en zitten sindsdien een beetje in de problemen: wegens de massale volkstoeloop moeten ze elke dag klanten weigeren. Callas heeft 35 stoelen en daar wordt dagelijks om gevochten.

Vanwaar dit onmiddellijke vertrouwen? Eerst en vooral is er de lokale bekendheid van Jan Meulenijzer, die dertien jaar lang chef-kok was in het vermaarde Mechelse eethuis Folliez. Daarnaast zijn er de tarieven: Callas serveert een viergangenmenu voor 40 euro (53 euro met wijnen) en een zesgangenmenu voor 52 euro (79 euro met wijnen). In beide menu’s zijn luxeproducten verwerkt.

Het gezicht van het restaurant is Christophe Delannoit, een Waal die al sinds zijn veertiende in de horeca werkt en mooie papieren kan voorleggen ( Les Forges du Pont d’Oye in Habay-la-Neuve, Kasteel Diependael in Elewijt, Biétrumé Picard in Namen). De ervaren zaalman verwierf titels als ‘Beste Jonge Hofmeester’ en ‘Beste Sommelier’. In Folliez ontmoette Delannoit chef-kok Jan Meulenijzer. Ze smeedden plannen om samen iets op te zetten. Aan de baan van Brussel naar Mechelen, op een boogscheut van de afrit Mechelen-Zuid richting Zemst, kochten ze een villa. Ze verbouwden de woonst tot een restaurant met parking en, op het gelijkvloers, een ruime eetzaal. De inrichting is sober en tijdloos. Positief is de royale ruimte tussen de tafels, negatief de stereotype kaakwalsmuziek.

Er is een Frans georiënteerde, onevenwichtige wijnkaart die de eenzijdige, klassieke vorming van prijsbeest Delannoit weerspiegelt. Op de spijskaart vindt u een seizoensmenu en een ‘à la carte’-gedeelte met vijf voor- en zes hoofdgerechten: daar moet u het mee doen.

Wij kozen voor de viergangenversie van het seizoensmenu (40 euro). Het glas werd gevuld met een goudkleurige Kastelberg, Riesling Grand Cru Kreydenweiss, MD 1999, een wijn met een (te) weelderige olieachtige en honingachtige smaak (51 euro). Op het bord kwam ricottataart met tapenade, gebakken pijlinktvis en boleten, gekonfijte kerstomaten en tuinkruidenolie – een verrassend smakelijke bereiding. Een stukje gegrild wit van zonnevis volgde, met te veel en te ver gebakken groene asperges en druppels tomatenvinaigrette en aceto balsamico. Volgens de kaart hadden we als hoofdgerecht ‘gebraden jonge patrijs met truffelboter, croque-monsieur van ganzenlever en gestoofde groene kool met spekjes’ moeten krijgen. Helaas stelden de brave smaak en de textuur van de gebraden jonge patrijs teleur: het vlees van het gekweekte beest had niets te maken met dat van zijn in het wild levende soortgenoten. Wel genoten we van de royale plak ganzenlever en was de begeleidende wijn, een respectabele Château Batailley 1996, Grand Cru Pauillac (82 euro) het mooiste dat wij die avond proefden. Als afsluiter kregen we afzonderlijk opgediende, gestoofde herfstvruchten met kaneel en vanille, mousse met whisky en milkshake van ijzerkruid en vanille-ijs.

Omdat het zaalpersoneel die avond nogal dikwijls in de keuken vertoefde, voelden wij ons een beetje aan ons lot overgelaten. Wij betaalden en gingen alleen naar buiten. Maar Callas is nieuw en heeft recht op krediet.

Pieter van Doveren [{ssquf}]