Business & charme

Wie Sofitel zegt, denkt in de eerste plaats aan koele zakelijkheid. Dat beeld klopt slechts gedeeltelijk, want naast keurige maar steriele business-hotels, biedt Sofitel ook een reeks prestigieuze hotels met een karakter en een ziel aan. Een hotelketen op zoek naar het ideale huwelijk tussen charme en efficiëntie.

Neem nu hotel Scribe in Parijs: het paradepaardje van Sofitel, de keten van luxehotels binnen de Accor-groep. Scribe, gelegen vlakbij de Opéra en la Madeleine, dateert van 1860, ten tijde van Baron Hausmann, die van Parijs een van de mooiste steden ter wereld heeft gemaakt. Vandaag, net als toen, wordt dit hotel, in classicistische stijl, bezocht door de rich & famous van over de hele wereld. Men komt binnen in een imposante hall, met gigantische bloemenruikers en kristallen kroonluchters. Rechts in de hall bevindt zich de receptie, links de open bar die uitnodigt voor een glas champagne. De kamers zijn zeer elegant ingericht, maar heel bijzonder zijn de duplexappartementen die volgens verschillende thema’s zijn aangekleed: Napoleon III voor de statige burger, Jockey Club de Paris voor de sportief ingestelde gast, of het exotisme van de 19de eeuw, met een knipoog naar de grote romantische reizen van Pierre Loti en Maxim du Camp naar Caïro of Istanbul. De duplexsuites zijn zeer in trek bij de grote sterren van het witte scherm of de catwalk die vaste klanten zijn in hotel Scribe.

Supergroep

Accor omvat 2500 hotels over de hele wereld, verdeeld in een dozijn hotel brands. Aan de top staat Sofitel: circa 140 luxehotels in meer dan 40 landen, de betere viersterren. Verder zijn er Novotel (320 hotels), Mercure (380 hotels), Les Jardins de Paris (2- en 3-sterrenhotels in hartje Parijs), Ibis (430 hotels), Etap (100 hotels), en het low budget Formule 1. In Amerika is de groep ook vertegenwoordigd met Motel 6; Coralia is te vinden in exotische vakantieplaatsen; Thalassa heeft zich gespecialiseerd in thalassotherapie; en daarnaast zijn er nog een aantal minder bekende ketens. De groep Accor heeft zich verder gediversifieerd in business services. Tot de groep behoort immers ook Carlson Wagonlit, gespecialiseerd in zakenreizen, en jaarlijks goed voor de verkoop van 37 miljoen vliegtuigtickets, 12 miljoen hotelnachten en 7 miljoen dagen autoverhuring. Ook Wagons Lits, Europcar, Ticket Restaurant en Compass Group – wereldleider in catering – maken deel uit van Accor. Naast de restaurantketens Courte Paille Grill, L’Arche, Le Boeuf Jardinier en Lenotre.

Sofitel bekleedt de toppositie in de hotellerietak van de groep; het Parijse Hôtel Scribe is het absolute paradepaardje. Het devies van het hotel luidt: Si l’art n’est pas un luxe, le luxe peut être un art. Wanneer men dit elegante en prestigieuze huis betreedt, heeft men nooit de indruk met een mastodont te maken te hebben. De gasten voelen zich al gauw thuis in dit gebouw en laven zich aan haar geschiedenis.

We pikken

er enkele momentopnames uit het rijkgevulde verleden van hotel Scribe uit. In de periode dat architect Charles Garnier in opdracht van Napoleon III een nieuwe opera bouwde, besliste de Parijse Jockey Club in de nabijheid een aristocratisch gebouw op te trekken, waardig aan haar status. Het gelijkvloers en de benedenverdieping (waar zich nu het gastronomisch sterrenrestaurant Les Muses bevindt) werden ingericht als Grand Café en Salon Indien. De Jockey Club nam haar intrek op de eerste en tweede verdieping (nu ingenomen door de duplexsuites), terwijl de hogere verdiepingen overnachting boden aan buitenlandse cavaliers en hoogwaardigheidsbekleders. Er was ook een zadelmakerij gevestigd die later plaats zou ruimen voor kisten- en koffermaker Louis Vuitton.

Met de keuze van de naam brengt het hotel hommage aan de Franse (veel)schrijver Eugène Scribe, die verantwoordelijk is voor meer dan 400 werken: romans en libretti voor opera’s van o.m. Rossini, Verdi en Donizetti. Het hoeft geen betoog dat de zetel van de Jockey Club één van dé ontmoetingsplaatsen in de wereld werd. Het ene galadiner volgde het andere op en de grootste chefs probeerden elkaar te overtreffen voor een elitepubliek. Het Grand Café werd the place to be voor le tout Paris, op kop de literaire en artistieke wereld. Jules Verne, Marcel Proust, Oscar Wilde, Charles Baudelaire, Pierre Loti, Serge Diaghilev, Guiseppe Verdi… behoorden tot de stamgasten van het elegante café. Op 28 december 1895 werd in het Salon Indien door de broers Auguste en Louis Lumière de eerste officiële openbare filmvertoning gehouden. Een feit dat voor enkele jaren omslachtig herdacht werd.

In 1924 verkocht de Jockey Club het gebouw aan een Canadese maatschappij die er een hotel met internationale weerklank van maakte. De aristocratie kreeg er het gezelschap van de grote industriëlen. Tijdens de tweede wereldoorlog hadden de Amerikaanse oorlogscorrespondenten, onder wie Ernest Hemingway, hun intrek in het hotel genomen. En bij de bevrijding gaf generaal Eisenhower zijn persconferenties in de salons van het hotel. Tot de dag van vandaag heeft het hotel trouwens een zeer goede relatie met de journalisten behouden, want de Press Club de France komt er nog geregeld bijeen. In de naoorlogse periode brak een nieuwe Parijse glansperiode aan, met Josephine Baker in de hoofdrol. Zij logeerde regelmatig in het hotel en adopteerde zelfs een piccolo van het hotel. De crisis van de jaren ’70 verplichtte de Canadese eigenaars er echter toe het hotel te verkopen aan Accor, die het renoveerde en heropende in 1981. Politici en bankiers, de wereld van de haute couture en van de haute joaillerie, theater- en filmacteurs vormen een heterogeen publiek in dit huis dat zijn historische charme heeft weten te behouden.

Sedert de overname

van Pullman heeft Sofitel enkele tientallen Grands Hôtels aan zijn gamma kunnen toevoegen. De klant heeft nu een ruime keuze tussen koele zakelijkheid en warme charme. En het merkwaardige is dat het samengaan van die twee voor een kruisbestuiving gezorgd heeft binnen de Sofitel-keten. De oude Pullman-hotels werden opgefrist en voorzien van de nodige zakelijke faciliteiten; terwijl de businesshotels van Sofitel ook hogere eisen trachten in te willigen, op het vlak van de gastronomie bijvoorbeeld. Een combinatie die we zeer goed geïllustreerd zien in hotel Sofitel Château de Versailles. Achter de originele poort van de paardenstallen van Louis XIV, werd een nieuw hotel gebouwd dat perfect past in zijn achttiende-eeuwse omgeving. Op een boogscheut van het kasteel van Versailles kan men in het restaurant Les Manèges genieten van een uitzonderlijk creatieve keuken van Fabrice Dubos. Eendenlever in een buidel gekookt met vijgen; kreeftravioli met een saus van Sauternes; zeeduivel uit de oven onder zoutkorst; lam van Pauillac met rosmarijn… het behoort allemaal tot het allerbeste dat we ooit in een hotel hebben mogen proeven. En gezelligheid is troef in dit hotel.

Wie zijn kastelentocht verderzet, zal ook Fontainebleau een bezoek brengen. Vlak tegenover het kasteel ligt het hotel L’Aigle Noir, waar de Franse koningen destijds belangrijke personaliteiten, edellieden én courtisanes een verblijf schonken. Voor menig Franse koning deed de residentie dienst als liefdesnestje, alvorens het in 1764 tot hotel werd omgebouwd. Het huis dat een 50-tal kamers en 6 suites bevat, heeft zijn historische charme bewaard en wanneer men na een bezoek aan het sterrenrestaurant Le Beauharnais en de gezellige bar, door de met oude prenten en gravures versierde gangen zwerft, denkt men achter elke hoek op een of andere Napoleon te zullen aanbotsen.

Sofitel heeft ook hotels in Brussel, Antwerpen en Brugge. Het meest gekende is hotel Astoria in de hoofdstad, dat helemaal past in de lijn van de hierboven beschreven filosofie. Astoria is een van de mooiste Brusselse charme-hotels, dat de jongste jaren volledig gerenoveerd werd en aangepast aan de noden van deze tijd. De volgende uitdaging is het veroveren van een Michelin-ster in het restaurant Palais Royal. “Want” – zo zegt Eric De Neef, general manager voor de Brusselse Sofitel-hotels – “het prestige van het hotel en van het restaurant zijn even belangrijk. Net als in Parijs, is dat ook in Brussel het geval.”

HENK VAN NIEUWENHOVE