buitenlanders in Belgische hospitalen

Zopas presenteerde het Health Consumer Powerhouse zijn jaarlijkse European Health Care Index. Daarin vergelijkt de denktank de zorgverstrekking in de Europese Unie. België staat pas op de zevende plaats. “België scoort prima als het op toegankelijkheid aankomt, maar kwalitatief is er ruimte voor verbetering,” zegt directeur Johan Hjertqvist. “Toch is de zorg er beter dan gemiddeld en dat tegen concurrentiële tarieven. Dat maakt van België een interessante bestemming voor buitenlandse patiënten.”

Sommige ziekenhuizen in België kunnen dat beamen. Enerzijds trekken de grensziekenhuizen traditioneel buitenlandse patiënten aan, anderzijds zijn er excellentiecentra die hun patiëntenbestand zien internationaliseren. Een voorbeeld: het centrum voor reproductieve geneeskunde van het AZ Jette. Het centrum is bekend voor de genetische diagnose van embryo’s. Dat is technisch ingewikkeld en in sommige landen verboden. Paul Devroey, directeur van het centrum: “Zo’n 30 % van onze aanvragen komt uit het buitenland. We hebben een wachtlijst voor buitenlanders omdat we binnenlandse patiënten voorrang verlenen.”

Andere centra zijn bijvoorbeeld het UCL-hospitaal Saint-Luc, dat in Zuid-Europa faam geniet als transplantatiecentrum. Het UZ Gent loopt internationaal in de kijker voor geslachtstransformatie en het OLVrouwziekenhuis in Aalst trekt buitenlandse patiënten aan dankzij de reputatie van zijn cardiologieafdeling. Zegt directeur Luc Van den Bremt: “We hebben geen bewuste politiek in het ziekenhuis om het aantal buitenlandse patiënten te beperken. Momenteel bedraagt het aantal opnames met buitenlandse patiënten ongeveer 1 %. We vinden wel dat de lokale bevolking niet mag worden benadeeld. En eigenlijk ben ik niet zo’n voorstander van het uitbouwen van patiëntenimport. Als er in een ziekenhuis structureel bedden leegstaan, kan je die beter afschaffen dan ze op te vullen met buitenlandse patiënten.”

Grenshospitalen zoals het ZNA in Antwerpen, het Brugse AZ St-Jan, het Heilig- Hartziekenhuis in Roeselare-Menen of het Ziekenhuis Oost-Limburg in Genk trekken door hun ligging vanzelf buitenlandse patiënten aan. “Een actieve wervingspolitiek doen we niet,” zegt Ludo Splingar, financieel-administratief directeur van het Heilig-Hartziekenhuis. “De instroom van buitenlanders ligt op minder dan 1 % van ons patiëntenbestand. Er waren wel plannen om meer buitenlanders aan te trekken, maar omdat de onderhandelingen met de Britse NHS zo stroef verliepen, hebben we dat idee begraven.”

Het ZOL in Genk heeft 4,4 % buitenlanders in zijn patiëntenbestand. Algemeen directeur Johan Hellings: “In de beginselverklaring van ons ziekenhuis staat dat de opname van buitenlandse patiënten geen hypotheek mag leggen op de ziekenhuiswerking voor patiënten uit de eigen regio. We vragen de overheid zelfs dat ze een duidelijker kader schept voor de behandeling van buitenlandse patiënten. In het huidige financieringsmodel dekken de inkomsten voor de behandeling van buitenlandse patiënten zelfs niet altijd de kosten.”