Het Brusselse stadsbestuur en het Brussels Gewest gokken met een casino in de hoofdstad van Europa op een goudmijn aan inkomsten. Maar zijn de wereldspelers nog geïnteresseerd? Het Britse Rank en het Zweedse Cherry zitten niet langer aan de speeltafel.
Maandag 1 maart, even na vieren. Terwijl een rits gemeenteraadsleden en schepenen nog in de file zit, haspelt de Brusselse burgemeester Freddy Thielemans ( PS) in de gemeenteraadszitting snel het dossier rond het casino af. De deadline voor het indienen van de kandidaturen voor de uitbating wordt weer eens verlengd. Dit keer van 15 maart naar 22 april. “We zijn bedolven onder bijkomende vragen van de kandidaten,” zucht de bevoegde schepen, Georges Dallemagne ( CDH), later in de wandelgangen. “Zowat 200 vragen. Die willen we zo nauwgezet mogelijk beantwoorden. We willen elk wettelijk geschil vermijden.”
U merkt het, de inzet is hoog. Een rits grote namen uit het wereldwijde casinomilieu hoort de kassa rinkelen in de hoofdstad van Europa. “De ambitie, gulzigheid en prestigezucht zijn hemelhoog,” duidt Willy Verdonck de nakende gokpartij. De 72-jarige nestor van de Belgische casino’s heet een van de grote kanshebbers. Met Belcasinos, een joint venture van de familie Verdonck (40 %) en het Franse Partouche (60 %), dingt de uitbater van de casino’s van Chaudfontaine en Oostende naar de prijzenpot.
Nog zo’n favoriet is de NV Eurocasino, een consortium waarin de Nederlandse monopolist Holland Casino 24 % van de aandelen bezit. Vier andere partijen hebben 19 %: Kinepolis, Immobel, ABN Amro Invest en Roularta Media Group, de uitgever van Trends.
Tot daar twee serieuze kandidaten die zich meteen bij naam bekendmaakten. Maar enkele grote kleppers pokeren liever anoniem. Neem nu Casino Austria, dat in eigen land een monopolie heeft. Officieel worden de belangen in België vertegenwoordigd door een zekere baron van Geysel. Nooit van gehoord, totaal onbekend, luidt het in het nochtans kleine casinowereldje. Zelfs bij de enige echte lobbyist in België voor Casino Austria, Dieudonné Horlait, is de baron een nobele onbekende. Dieudonné is provincieraadslid voor de VLD in Vlaams-Brabant en droomt al van een internationaal netwerk van gokkers. Daarbij zou het casino van Brussel elektronisch gekoppeld worden aan de gokzalen van Athene, Caïro en Canberra.
Inzetten tot het ochtendkrieken
Maar nog is de lijst van kleppers niet volledig. Frankrijk stuurt als topspelers de Groupe Tranchant, goed voor twintig casino’s in eigen land, en Accor-Barrière. De samenwerking tussen de Franse hotelgroep Accor en de Franse familiale casinoketen rond de familie Barrière-Desseigne, baat al Dinant uit.
Voor al die topgokkers wordt het grof inzetten tot aan het ochtendkrieken. Want de kandidaten noemen de voorwaarden voor de uitbating uitzonderlijk zwaar. Volgens de spelers wil het stadsbestuur op alle mogelijke manieren geld uit het casino kloppen. Al twee topspelers gooiden de handdoek in de ring. Het Zweedse Cherry, dat nochtans veertien jaar lang naar het contract aasde, hield het dit weekend voor bekeken. Ook de Britse Rank Group – uitbater van de casino’s van Blankenberge en Middelkerke – gaf er de brui aan.
Een van die zware voorwaarden is het verplichte vijftien jaar durende huurcontract van de Magdalenazaal. In die stadsfeestzaal, op een steenworp van de Grote Markt, krijgt de speeltempel een voorlopige stek. Want het enige echte casino van Brussel opent pas in 2007 in zijn eigenlijke locatie, de Anspachgalerij aan het Muntplein. Aan het huurcontract in de Magdalenazaal bengelt een prijskaartje van 250.000 euro per jaar. Maar na de verhuis worden kansspelen in die stadsfeestzaal verboden. Welke casinoreus huurt nog twaalf jaar een zaal waar gokken verboden is? Bovendien moet de exploitant de Magdalenazaal renoveren voor een bedrag van minimaal 3,22 miljoen euro.
Het grote geld vloeit echter naar de verbouwing van het eigenlijke casino, wat alweer neerkomt op een peperdure rekening. Voeg daarbij een exuberant hoge huurprijs. Volgens het lastenboek moet de exploitant van het casino jaarlijks minimaal 2,32 miljoen euro huurgeld ophoesten. Daarvoor krijgt de kandidaat 11.000 vierkante meter gokplezier. Maar volgens de Zweedse afhaker Cherry is dat dubbel zo veel als noodzakelijk.
Maar daarmee is het niet gedaan met de geldzucht van het stadsbestuur. Want de echte strijd draait om de concessieprijs. Wie daar de beste voorwaarden aan burgemeester en schepenen voorschotelt, heeft bingo. Sommige kandidaten willen de concessie daarom afstemmen op de resultatenrekening van de eigenlijke exploitatie. Met andere woorden: hoe meer er in de hoofdstad van Europa wordt gegokt, hoe dikker de stadskas. Maar de bevoegde ambtenarij van de Grondregie van de Stadseigendommen wil niet echt moeilijk doen. Met een concessie van 1 tot 1,5 miljoen euro kunnen ze daar best leven.
Eurotekens voor de minister-president
En nog blijft de kassa van de overheid rinkelen. Want als toetje is er de gewestelijke belasting op de bruto-opbrengst, het verschil dus tussen de inzet van de gokkers en de winsten van de bankiers. Kersvers minister-president Jacques Simonet ( MR) krijgt al eurotekens in de ogen, want hij ziet jaarlijks 20 tot 25 miljoen euro manna via het gokwereldje in zijn schatkist vloeien. Die raming wordt door de gokprofessionals weggelachen. Vijftien miljoen euro zou al een succes zijn. Wat een niet onaardige bruto-opbrengst van minstens 30 miljoen euro impliceert, want de gewestelijke aanslagvoet bedraagt 50 %.
Wanneer rinkelt de kassa voor de belastingbetaler? Na de deadline van 22 april krijgt het stadsbestuur maximaal 320 dagen voor een beslissing. Het dossier verkast vervolgens naar de gewestelijke voogdij, die in maximaal veertig dagen trancheert. Als laatste moet de Kansspelcommissie, de federale instelling die waakt over de naleving van de wetgeving over de kansspelen, haar fiat geven na maximaal zes maanden. Wie wil vanaf 2005 volop gokken in de hoofdstad van Europa?
Wolfgang Riepl
“De ambitie, gulzigheid en prestigezucht zijn hemelhoog.” Willy Verdonck (Belcasinos)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier