Brussel heeft geen behoefte aan Calimero's

Redactie Trends

13-03-2008, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:53

De smeekbedes van de Brusselse regering om meer federaal manna, raken kant noch wal. De Brusselse excellenties, die ontevreden over de 65 miljoen euro die ze met de ministaatshervorming van de federale overheid krijgen, blijven honderden miljoenen euro’s vragen. Volledig onterecht.

Trends berekende dat het Brussels gewest een jaarlijkse bonus van meer dan 600 miljoen euro opstrijkt. En de actualiteit toont alweer aan dat het gewest eerst werk moet maken van een efficiënt beleid vooraleer op extra geld te kunnen rekenen. Door Brussels getalm dreigt de definitieve grote spoorontsluiting van de luchthaven van Zaventem vertraging op te lopen. Het hoofdstedelijke gewest moet bouwvergunningen afleveren voor vijfhonderd meter spoorlijn op zijn grondgebied en dat blijft maar duren.

Het Zuidstation, nog een voorbeeld van slecht beleid. Het werd de voorbije twintig jaar omgebouwd tot een moderne terminal voor HST-verkeer uit heel Europa, maar wie het station verlaat, ziet kille buildings en oude stadskankers. MR-senator Alain Destexhe klaagde het wanbeleid rond de renovatie van het Zuidstation aan. Een wanbeleid dat het gevolg was van spanningen tussen het gewest, de gemeenten, de NMBS en privébedrijven. Brussels minister-president Charles Picqué (PS), tevens burgemeester van Sint-Gillis, waar het Zuidstation zich bevindt, draagt hier een grote verantwoordelijkheid.

Een vaak gehoord argument is dat Brussel geld nodig heeft voor zijn centrumfunctie en dat het de motor is van de Belgische welvaart. Brussel genereert inderdaad 20 % van het bbp, maar die economische centrumfunctie heeft het niet aan zichzelf te danken of aan de keuze van de Brusselaars. Wel aan de politieke leiders van Vlaanderen en Wallonië, die van Brussel de hoofdstad van België en Vlaanderen maakten, en die Brussel gepromoot hebben als Europese hoofdstad. Schrap die internationale en hoofdstedelijke functie, en er blijft maar weinig over van Brussel. De rijkdom van Brussel is vooral de verdienste van de niet-Brusselaars.

Picqué en co moeten de hand in eigen boezem durven steken. Een doelgericht beleid is in Brussel jarenlang onmogelijk geweest omdat er tussen en binnen de politieke partijen een machtsstrijd op leven en dood werd gevoerd. De PS is er na jaren strijd in geslaagd de MR in Brussel electoraal bij te benen en de ‘combat des chefs’ binnen de MR woog eveneens gedurende jaren op de Brusselse politiek. De Vlaamse politici stonden erbij en keken ernaar. Ze gaan evenmin vrijuit.

De bedeltochten van de Brusselse politici zijn een teken van zwakte. Pas wanneer ze hun calimerocomplex afgooien en ophouden te klagen dat het niet eerlijk is dat Brussel te weinig geld krijgt, zullen ze ook ernstig worden genomen. Bij een aantal onder hen begint het te dagen. Dat Brussel eindelijk kiest voor een werklozenbegeleiding die naam waardig, is hoopgevend. En dat het gewest de gemeenten ertoe heeft aangezet allerlei pestbelastingen af te schaffen die bedrijven hebben weggejaagd, is eveneens een goede zaak.

Maar er valt nog een lange weg af te leggen. (T)