Breitling , Bentley & Bulgari

In de hypermoderne Passenger Terminal te Amsterdam vond zopas de allereerste ‘huishoudbeurs voor multimiljonairs’ plaats. Fluks trokken we onze beste leren jekker aan, sprongen op de trein richting Amsterdam en flaneerden er enkele uren later tussen de mooiste limousines, de duurste juwelen en de fijnste lekkernijen. Chronologie van een dagje Breitling, Bentley & Bulgari.

9.12 uur

Terwijl de nevelslierten het perron van Brussel Zuid omgorden, ontvouwen we voor een laatste keer het artikeltje waarmee alles begon; een verfomfaaid stukje papier, losgerukt uit een Nederlandse krant. Huishoudbeurs voor multimiljonairs staat er in schreeuwerige letters te lezen boven een foto van The Queen Mother. Daarnaast het afgebleekte portret van Patricia Paay en Adam Curry, Nederlands bekendste societypaar sinds die tijd dat televisiemakers nog niet werden opgeschrikt door unserved audiences en meerwaardezoekers.

Huishoudbeurs voor multimiljonairs mompelen we een laatste keer, terwijl we het sappige sarcasme samen met onze sigarettenrook tegen de oostenblind uitblazen. En toch, het is bittere ernst. De Nederlandse glamourboy Yves Gijrath, uitgever en hoofdredacteur van het glossy kwartaalmagazine Miljonair, verzamelde gewoon een rits gereputeerde standhouders om de kapitaalkrachtige beursbezoeker te trakteren op exclusieve Zwitserse horloges, de nieuwste Bentley-coupé, handgemaakte maatpakken van Italiaanse snit en exotische all-inreizen naar eilandengroepen waarvan we het bestaan zelfs in onze weelderigste dromen nooit hadden kunnen bevroeden.

11.38 uur

Achter ons ligt de met graffiti bekladde voetgangerstunnel van Amsterdam Centraal. Volgens het summiere plannetje dat we van de hoofdredactie meekregen, is het van hieruit nog maar enkele minuten stappen naar de Miljonair Fair, the event for the luxury lifestyle. Vlak voor ons vertrekt een statige stoet dames van middelbare leeftijd met Delvaux-tasjes. We besluiten ze te volgen, in de hoop dat hun eindbestemming met de onze overeenstemt.

12.03 uur

Onze gok blijkt te lonen. Slechts heel af en toe van de rechte lijn afwijkend – die dekselse naaldhakken van Prada toch – leiden de dames ons naar de Passenger Terminal, een volledig transparant bouwwerk van architect Larry Malcic. Op de parking staan voor miljoenen euro’s vierwielers verzameld: Porsches, Maserati’s, Ferrari’s, Rolls-Royces en BMW’s.

“Wat moeten jullie hier?” briest een kerel ons toe, gewapend met een zwarte Ray Ban, een walkietalkie en een gummiknuppel, terwijl we de fijne automobielen nochtans vol bewondering gadeslaan. Geenszins geïntimideerd en met een boude repliek in de aanslag, zetten we het subtiel op een lopen.

12.23 uur

Gelukkig worden we binnen aan de persbalie iets warmer onthaald. Tenslotte zijn we lang niet het enige journaille dat blijkbaar een ommetje waagt langs de Passenger Terminal. Een cameraploeg van een Nederlandse commerciële zender, enkele collega’s van de VRT en een batterij society watchers kwamen blijkbaar op hetzelfde idee: zich vergapen aan een bijna letale dosis luxeproducten.

Zo stuurden de horlogemakers van Bulgari, Jaeger-LeCoultre en Chopard hun beste ambachtslui naar Amsterdam, bouwde sigarenspecialist Hajenius een oude ‘herenkamer’ na, knutselden de koffermakers van Louis Vuitton een luxueuze piramidestand ineen en etaleert het veilinghuis Sotheby’s er zijn duurste pronkstukken. Intussen kan er met volle teugen worden genoten van een glaasje Laurent Perrier-champagne of een exquis streepje kaviaar.

12.41 uur

Hoewel de meeste mensen die we er tegen het lijf lopen zijn opgetrokken uit goede luim, een fijne etiquette en een veel te opdringerig parfum, vragen we ons af of we niet verzeild geraakt zijn op de set van de nieuwste Bond-film. 5000 euro voor een sportjekker? 12.000 euro voor een matras? Een televisiescherm van 30.000 euro of een gouden spiegellijst van 60.000 euro?

13.12 uur

Enigszins bekomen van de cultuurschok besluiten we op de benedenverdieping een wandelingetje te maken door het wagenpark. Daar heeft importeur Hessing zijn meest exclusieve paradepaardjes verzameld, zoals de Lamborghini Murcielago, de Rolls-Royce Corniche of de Bentley Armage-T, wagens die stuk voor stuk rond de 250.000 euro kosten. Voor de kleinere beurs is er dan weer de sportieve Maserati Spyder GT. Met 134.000 euro zowaar een koopje, suggereren we aan een zonnebankbruine en kooplustige miljonair. “Ik weet het,” antwoordt de man die intussen een Barclay Light tracht op te steken. “Ik zoek dringend een nieuwe wagen. Nu rij ik met een BMW 7, maar zo’n ballenbak hoef ik niet meer. Voor kwaliteit wil ik wel iets meer betalen.”

Niet alleen ten kantore Bayerische Motor Werke trekken ze hoog de wenkbrauwen op.

14.07 uur

Vermoeid van de vele interviews maar vooral beneveld door de gratis Johnnie Walker, besluit ik even uit te blazen op de stand van Vitra. Het bedrijf produceert zowel stoelen, sofa’s, tafels als opbergsystemen van wereldberoemde designers als Philippe Starck, Zaha Hadid, Mario Bellini en Maarten Van Severen. Net op het ogenblik dat we de juffrouw van Vitra willen vragen of de miljonairs vandaag vlot hun beurs wisten te vinden, worden we opgeschrikt door een aankondiging die door de Bang & Olufsen-luidsprekers wordt gejaagd. Blijkbaar is het ogenblik aangebroken om de best geklede beursbezoeker te honoreren. Terwijl de juryvoorzitter iets mompelt over “mannelijke allure” en “sportief maar toch gekleed” dartelen we triomfantelijk richting podium. Tot onze grote verbazing echter wordt een heerschap in ruitjespak en glimmende mocassins op de bühne gesleurd. Krijgt die man zowaar een cadeaucheque in de handen gestopt! ” J’accuse,” trachten we nog te roepen, net voor we onder zachte dwang door de bodyguards op salonfähiger gedachten worden gebracht.

14.42 uur

Ons humeur begint stilaan opnieuw boven het vriespunt uit te stijgen dankzij de lekkere rock ‘n’ roll-deuntjes die uit de Wurlitzers opstijgen bij de stand van de Jukebox Gallery. Toegegeven, zo’n authentieke en vakkundig gerestaureerde muziekdoos uit de jaren veertig kost al gauw 15.000 euro, maar voor dat geld haal je tenminste een brok pure nostalgie in huis.

15.17 uur

Hoog tijd – zo wijst een Breitling-horloge uit – om organisator Yves Gijrath even te polsen naar het hoe, wat en waarom van dit nogal omstreden event. “Als dit weer kritiek spuien wordt op de Miljonair Fair heb ik er geen zin in, jongens,” treedt Gijrath ons meteen tegemoet. “Wat trachten hier gewoon een droomwereld eventjes tot leven te brengen. En het concept slaat duidelijk aan. Zo hebben we zelfs heel wat standhouders moeten weigeren. Natuurlijk is het de bedoeling dat het er een beetje over-the-top en decadent uitziet. Maar daar is toch niks mis mee? Tenslotte kan iedereen ervan genieten. Toch? Alleen heeft Calvijn blijkbaar in Nederland ooit een trend gelanceerd die nog steeds niet is uitgeraasd. Alsof je je ervoor moet schamen dat je rijk bent.”

Ook de meest courante kritiek – of een miljonairsbeurs organiseren in tijden van economische malaise wel getuigt van goede smaak – wuift Gijrath van de hand. “Dit is een particulier initiatief dat de gemeente geen geld kost, en haar zelfs geld opbrengt. Ook alle hotels in de buurt zitten vol. Dus laat ze maar lullen. Ik geniet er met volle teugen van en de bezoekers blijkbaar ook. Alle 20.000 tickets vlogen de deur uit.”

16.00 uur

We besluiten in te gaan op de uitnodiging van de sympathieke Gijrath. Zo ploffen we ons stijlvol neer in de N-joy massagefauteuil, een met hoogtechnologische apparatuur uitgeruste Ersatz-masseuse die zorgt voor een perfecte nabootsing van de Shiatzu-massagetechnieken. Heerlijk hoe onze rug vakkundig wordt gekneed en onze deadlinestress wordt fijngeknepen door deze zachtjes zoemende, 2000 euro kostende sofa.

16.25 uur

Nog even slenteren we voorbij de stand van Laser Aesthetic, een wellnessbedrijf dat zich buigt over het dunner wordende haar van bekende Nederlanders en aldus Gerard Joling en Dick Advocaat van een toupetje wist te redden. Hoewel we er willen informeren naar de kostprijs voor een doorgedreven liposuctie, wordt onze aandacht meteen weer afgeleid door de stand van de Speakers Academy, een impresariaat dat gastsprekers uit de meest diverse sectoren verenigt en hen tegen een niet onaardig tarief op uw bedrijfsfeestje laat keuvelen. Zo kan er een beroep worden gedaan op de eloquente diensten van, onder meer, Hugo Camps, Midas Dekkers en Emile ‘tjakka’ Ratelband. De meest prijzige speaker blijft echter Bill Clinton. Die komt voor 100.000 dollar zowaar zestig minuten lang vertellen over de schrijnende ongelijkheden in deze wereld. Ach. Wie zulks met uitgestreken gezicht kan, verdient dat geld wel.

Wij besluiten echter opnieuw de trein te nemen, die ons zal terugflitsten naar een wereld vol rijtjeshuizen, frietkramen en stoffige redactielokalen.

Dave Mestdach [{ssquf}]

5000 euro voor een sportjekker? 12.000 euro voor een matras? Een televisiescherm van 30.000 euro? Zijn we verzeild geraakt op de set van de nieuwste Bond-film?

“Natuurlijk is het de bedoeling dat het er een beetje decadent uitziet. Maar daar is toch niks mis mee? Tenslotte kan iedereen ervan genieten. Toch?”