Bonbons met een bitter smaakje

Net op het moment dat pralineproducent Neuhaus aan zijn Amerikaanse expansie wou beginnen, zakten de New Yorkse Twin Towers in. Het terrorisme trok een dikke rode streep door de resultaten. Gelukkig heeft de groep meer dan één poot om op te staan.

In de distributiesector staren ze met spanning naar de kerstboom. De kerstman moet wel een heel groot pak meebrengen om het jaar goed te maken. Bij het beursgenoteerde Neuhaus is het niet anders. Als de pralineproducent de vooropgestelde verwachtingen wil halen, zijn uitstekende eindejaarsverkopen meer dan wenselijk.

En het bedrijf uit Vlezenbeek had al iets goed te maken. De cijfers van het boekjaar 2001-2002, dat op 30 juni werd afgesloten, waren ronduit rampzalig. De omzet ging er nog wel met 4% op vooruit, om uiteindelijk af te klokken op 60,38 miljoen euro, maar de bedrijfswinst kelderde met 48% tot 1,53 miljoen euro. Helemaal onder aan de resultatenrekening ging de groep zelfs 1,23 miljoen euro in het rood. Tegenvallende resultaten in de Verenigde Staten en op de luchthavens lagen aan de basis van dat uitermate slechte rapport.

Beide probleemgevallen zullen wellicht ook nog dit boekjaar op de resultaten wegen, al hoopt gedelegeerd bestuurder Marlène Vonken (48) wel stilletjes op een omzetstijging van 9% en een positief nettoresultaat. “Al onze luchthavens zitten weer op het niveau van voor de aanslagen, behalve Zaventem, dat met het faillissement van Sabena een extra mokerslag moest incasseren. Een serieuze aderlating voor ons, want de nationale luchthaven was op zich al goed voor bijna 5% van de totale omzet. Wat de VS betreft, moeten we toegeven dat we misschien een foute locatiepolitiek hebben gevoerd. Onze vestigingen in de winkelstraten draaien nog behoorlijk, maar die in de winkelcentra doen het ronduit slecht. In februari 2003 zullen we onze Amerikaanse activiteiten evalueren, maar een volledige terugtrekking is alvast niet aan de orde.”

Analist Gert de Mesure van Delta Lloyd Securities kan begrip opbrengen voor deze misstap. “Neuhaus heeft met het geld dat het op de beurs ophaalde fors geïnvesteerd in zijn productieapparaat. Om die investeringen te laten renderen, moest de omzet naar omhoog,” redeneert De Mesure. “In Frankrijk heeft Neuhaus een sterke partner gevonden, en daar kent de groep dan ook een forse expansie. In de VS is dat niet gelukt. Omdat de groep er geen partner vond, hebben ze beslist om de winkels in eigen beheer uit te baten, maar dat is niet zonder risico gebleken.”

Jeff de Bruges triomfeert

Het moederbedrijf Neuhaus omvat vijf bedrijfseenheden. Sinds vorig jaar heeft Jeff de Bruges het merk Neuhaus ingehaald qua omzetcijfer. Toch beschouwt Vonken het merk Neuhaus nog altijd als nummer één. “We exporteren het merk naar meer dan veertig landen, maar België blijft toch de belangrijkste markt. Behalve in de de winkels zijn we in België ook nog aanwezig in patisserieën.” Daar wordt nu wel geherstructureerd, omdat sommige patisserieën volgens Vonken het imago niet voldoende koesterden. “Neuhaus moet een exclusief product blijven. Je zult het dan ook nooit in de gewone supermarkt terugvinden. Dat is ook zo in het buitenland, waar we opteren voor de betere warenhuizen zoals Harrods, Takashimaya en KaDeWe.”

Met een omzetgroei van 13% was Jeff de Bruges het best presterende concept van de Neuhausgroep. Dat cijfer komt bijna volledig op rekening van thuismarkt Frankrijk, waar Jeff de Bruges stevig marktleider is. Oprichter Philippe Jambon opende daar in 1986 de eerste winkel. Bijna vijf jaar later stapte Neuhaus in de kapitaalstructuur van het franchiseconcept. “Ondertussen is Jeff de Bruges uitgegroeid tot een winkelketen van bijna tweehonderd verkooppunten, waaronder een vijftal in Marokko en een paar in Tunesië,” licht Vonken toe. “Ondanks onze sterke positie in Frankrijk zien we nog altijd potentieel voor 50 tot 60 extra winkels.” Naast het assortiment chocolade, dat sinds de overname bijna volledig in Vlezenbeek wordt geproduceerd, verkoopt Jeff de Bruges ook nog een aanzienlijke hoeveelheid roomijs en doopsuiker.

Naast Neuhaus en Jeff de Bruges omvat het moederbedrijf nog drie andere bedrijfseenheden, maar die zijn veel kleiner. Mondose levert likeurpralines aan bakkers en banketbakkers in België, terwijl het Nederlandse Union zich met individueel verpakte chocolaatjes veeleer tot de horecasector richt. Astrio, ten slotte, is de koekjesbakker van de groep. Het bedrijfje werd drie jaar geleden overgenomen door Neuhaus.

Het mag duidelijk zijn dat Neuhaus al een sterk gediversifieerde groep is. Toch ging het bedrijf vorige maand nog een stapje verder, met de opening van een Chocolat Café in de Antwerpse Schuttershofstraat. Met dat concept mikt Neuhaus op een ander consumptiemoment voor zijn pralines. De winkelende medemens kan in die brasserie zijn exquise boetiektassen even in een hoekje zetten om te genieten van een exclusieve koffie met bijpassende pralines of koekjes. Omdat de pralinefabrikant geen expertise had op het vlak van koffie, ging Neuhaus in zee met Illy. Het is natuurlijk nog vroeg om het succes af te meten, maar Vonken glimlacht voldaan wanneer we naar de eerste resultaten peilen.

Schuiven met aandelen

Sinds maart 1997 heeft Neuhaus een notering op de Brusselse beurs. Eind 2001 kostte één aandeel nog 67 euro, nu kunt u het oppikken voor de helft van die prijs. De beleggers kregen naast de magere resultaten trouwens nog een extra opdoffer te incasseren, want door de slechte gang van zaken moest de algemene vergadering wel beslissen om dit jaar geen dividend uit te keren. Zoiets was van het boekjaar 1998-1999 geleden, toen de dioxinecrisis ons land in de ban hield. Het daaruit voortvloeiende exportverbod kwam toen zeer hard aan bij Neuhaus, want 80% van de omzet wordt in het buitenland gerealiseerd (zie grafiek).

In de tweede helft van 2001 was Neuhaus nochtans een van de betere leerlingen van de klas geweest, al had dat meer te maken met verschuivingen binnen de aandeelhoudersstructuur. Referentieaandeelhouder Compagnie Mobilière et Foncière du Bois Sauvage verhoogde in die periode namelijk zijn belang in de pralineproducent tot 45,87%. De portefeuillemaatschapij van Guy Paquot kocht een belangrijk gedeelte van die nieuwe aandelen op de beurs. Voor een illiquide aandeel als Neuhaus leidt de minste koopdruk onmiddellijk tot een forse koersstijging.

Bovendien was er nog een andere grote koper actief, want ook het Duitse Hamester bouwde in die periode een strategisch belang op van 12,9%. Op nauwelijks twee maanden veranderde dit aandelenpakket echter tweemaal van eigenaar. Eerst werd het pakket doorgeschoven naar het Ghanese West African Mills, kort nadien belandden de aandelen bij het Zwitserse Hosta Schokolade, waartoe ook het Nederlandse Droste behoort.

“Ach, dat is geen wereldschokkend nieuws,” lacht Vonken. “Al die bedrijven behoren toe aan dezelfde persoon, met name Hermann Opferkuch. Dat is een zeer lieve meneer, maar het is geleden van het kerstkaartje van vorig jaar dat ik nog iets van hem heb vernomen. Hij claimde ook geen zetel in de raad van bestuur, en hij liet zich zelfs niet zien op de algemene vergadering. Het is dus niet echt duidelijk wat zijn plannen met Neuhaus zijn.”

Dergelijke transacties voeden natuurlijk het vermoeden dat er op korte termijn wel eens een uitkoopbod op Neuhaus zou worden gelanceerd. Vonken geeft toe dat een beursnotering momenteel alleen maar geld kost, maar volgens haar is van een delisting absoluut geen sprake. Dat is ook de mening van analist De Mesure. “Paquot is echt geen kleine jongen. Hij beschikt over voldoende financiële middelen om een bedrijf met een geringe marktkapitalisatie als Neuhaus van de beurs te halen. Wellicht doet hij het niet omdat een beursnotering toch ook een dankbaar marketinginstrument is. Het staat chic op het visitekaartje.”

Voor vorst en vaderland

In tegenstelling tot Opferkuch heeft Paquot wél twee mannetjes in de raad van bestuur geposteerd. Daarnaast zetelen vier onafhankelijke bestuurders, die een uitgebalanceerd klankbord vormen. Luc De Bruyckere heeft begin deze maand voor het eerst zijn opwachting gemaakt in dit orgaan. Hij kan bogen op zijn industriële ervaring bij de beursgenoteerde voedingsgroep Ter Beke. Met mandaten bij onder andere Carestel, Sabena en Continental Foods kan ook Bernadette Van Milders bezwaarlijk als een onbeschreven blad worden beschouwd. De financiële expertise komt dan weer van Pierre Drion, gedelegeerd bestuurder van Petercam. Tot slot kent barones Solange Schwennicke van handtassenfabrikant Delvaux ongetwijfeld de fijne kneepjes van de distributie van luxeproducten.

Die laatste is ook de voorzitter van de vereniging van hofleveranciers. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Neuhaus, dat al jaren een nauwe band met het Belgische hof onderhoudt, in het jaar 2000 de titel van Gebrevetteerd Hofleverancier van België aanvroeg en ook kreeg. Die koninklijke interesse blijkt ook uit het assortiment, want daar vinden we zowat alle recente namen uit ons koningshuis terug: Astrid, Baudouin, Fabiola, Albert, Paola en Elisabeth. Het is wellicht dringen om een bestelling voor het hof binnen te halen, want naast Neuhaus figureren ook de chocolatiers Galler, Godiva en Mary op de prestigieuze lijst.

Chocolade is dan ook een typisch Belgisch product. Toch vreest de Brusselse producent Pierre Marcolini dat het de verkeerde kant opgaat met onze wereldwijde reputatie. En daarvoor wijst hij met de vinger naar de grotere producenten, waaronder… Neuhaus. Omdat die groten hun dekchocolade niet meer zelf maken, zou dat de Belgische chocolade vulgariseren tot een ordinair product.

Vonken reageert geprikkeld op die aantijgingen. “In de chocolade zijn er twee metiers: chocolade maken, en chocolade verwerken. Het is het goed recht van Marcolini om zijn chocolade zelf te maken, maar als kleine speler kan hij nooit een continue kwaliteit garanderen. Wij kunnen ons dat niet veroorloven en daarom hebben wij gekozen om onze chocolade, die volgens ons recept wordt geproduceerd, aan te kopen bij Callebaut. Wij willen ons toeleggen op datgene waar we echt goed in zijn, en dat is het verwerken van die chocolade tot pralines.”

Dirk Van Thuyne [{ssquf}]

dirk.van.thuyne@trends.be

“De beursnotering kost ons momenteel alleen maar geld, maar van een delisting is absoluut geen sprake.”