Bloed, seks en btw

Een column over seks en belastingen stond nog niet op mijn curriculum. Nochtans schreef Albert Tiberghien in zijn memoires dat elk modern medium moet zijn gekruid met bloed, seks en tranen. Bij deze dus, ook bij wijze van clickbait. Trouwens: Tiberghien verwees daarin ook naar de jezuïeten, die in 1927 schreven dat een tongkus gewoonlijk doodzonde is, maar dat het, zelfs onder eed, valselijk verklaren dat belastbare inkomsten correct zijn aangegeven, geen zonde is. O tempora! O mores!

Het toegangsrecht tot inrichtingen voor cultuur, sport en vermaak vallen onder het btw-tarief van 6 procent in plaats van het normale tarief van 21 procent. Daardoor kunnen saunacomplexen en fitnesscentra dat verlaagde tarief genieten. Volgens de fiscale administratie geldt dat echter niet voor bijkomende diensten zoals massages, ontharingen, zonnebanken en sportlessen: die blijven onderworpen aan het tarief van 21 procent. Bijhorigheden, zoals het ter beschikking stellen van slippers, badjassen en handdoeken, kan wel tegen 6 procent. En als het om één complexe dienst gaat, moet het hoogste tarief worden toegepast.

Het Gerechtshof van Amsterdam moest zich onlangs uitspreken over een gaysauna, waar naast het toegangsrecht tot de Finse sauna, het Turkse stoombad, douches en rustruimtes ook andere faciliteiten werden geleverd. Binnen de sauna waren seksuele activiteiten toegestaan. Om dat te accommoderen was er een darkroom, een gloryhool-carrousel en cabines waar bezoekers zich konden terugtrekken. Behalve slippers en handdoeken werden er ook gratis condooms en glijmiddelen ter beschikking gesteld. Volgens het hof had noch de toegang en het gebruik van de sauna, noch het accommoderen van seks de bovenhand. Het geheel was dus een complexe dienst en moest worden onderworpen aan het hoogste tarief.

Ons Hof van Cassatie kwam begin dit jaar tot dezelfde conclusie in een enigszins vergelijkbare zaak. Opgelet: ik suggereer niet dat er in parochie- en jeugdhuizen in dezelfde mate seksuele activiteiten plaatsvinden, maar ook voor ons hoogste gerechtshof kan de verhuur van een ontmoetingscentrum met afname van tafels, stoelen en drank aan een vereniging een complexe prestatie zijn, die niet langer voor de btw-vrijstelling voor onroerende verhuur in aanmerking komt.

Kamerlid Steven Matheï (cd&v) ondervroeg de minister van Financiën over de impact van dat arrest op het lokale verenigingsleven, want het zou de kostprijs om iets te organiseren merkelijk kunnen verhogen. Om het lokale sociale weefsel niet te verstoren, spaart de minister de geit en de kool, en laat hij de deur open. De beslissing van het Hof van Cassatie mag niet worden veralgemeend. Het moet geval per geval worden beoordeeld en een vrijstelling of verlaging van het tarief kan mogelijk zijn. Het blijft een feitenkwestie. Maar zoals uit een beslissing van het Europees Hof van Justitie van vorige week blijkt, wordt het dan ook een bron van dagelijkse geschillen.

Fitnesscentra geven niet alleen toegang tot hun accommodatie, maar bieden vaak ook nog extra diensten aan, zoals individuele en groepslessen, of ze begeleiden hun leden met personal trainers en coaches. De Belgische fiscus wilde dat geheel van diensten, inclusief het abonnement op de infrastructuur, belasten als een complexe dienst tegen het hoogste tarief van 21 procent. Een fitnesscentrum betwistte dat. De Gentse fiscale rechter ondervroeg het Europees Hof erover. Dat oordeelde dat zowel het recht om gebruik te maken van de accommodatie als de begeleiding slechts belast mag worden tegen 6 procent, op voorwaarde dat de begeleiding verband houdt met het gebruik van de accommodatie en noodzakelijk is voor de sportbeoefening en de lichamelijke opvoeding. Misschien moeten gaysauna’s voortaan individuele of groepsbegeleiding aanbieden aan hun bezoekers om btw uit te sparen.