Bij fakkellicht

Paul-Luc Meesen en Richard Volkaert verbouwden het huis van een houthandelaar tot een elegant restaurant: De Fakkels.

Een winnend team verandert men best niet: Paul-Luc Meesen en Richard Volkaert ontmoetten elkaar elf jaar geleden in het restaurant Kasteel de Clee in Kuttekove. Paul-Luc verwelkomde er de gasten, terwijl Richard aan het fornuis stond. Toen de kasteelheer een andere bestemming aan de burcht wilde geven, besloot het duo een eigen zaak te beginnen. In Sint-Truiden richtten ze een somptueus bankiershuis in als restaurant, waar gastronomisch en royaal kon worden gegeten. De Fakkels werd een vaste waarde. Tot de huiseigenaar aanstalten maakte om het pand te verkopen. Voor de uitbaters zat er niets anders op dan naar een andere locatie uit te kijken.

Aan de rand van de stad werd de vervallen woning van een houthandelaar aangekocht en rigoureus verbouwd. Het nieuwe restaurant in Sint-Truiden is inmiddels een jaar open. Binnenin zijn vooral de uitgelichte tafels met sierlijke borden, de met fraaie stoffen beklede stoelen en de schilderijen van Coco Meesen (deze nicht van Paul-Luc nam ook de spijskaart onder handen) bepalend voor de sfeer.

Bij ons bezoek werden we verwelkomd door een trotse Paul-Luc Meesen, die werd bijgestaan door zijn echtgenote Nicole. Wij dronken een aperitief in een salon met abrikooskleurig plafond en met dennenhout bedekte muren en kozen het degustatiemenu (2050 frank plus 800 frank voor de aangepaste wijnen). Als opener kregen we een smakelijke salade van negen maanden oude gandaham, gerookte ganzenlever en een frisse dressing van sinaasappel. Een glaasje op eik gerijpte Turcaud uit de Bordeauxstreek paste goed bij het gerecht. Krokant gebakken gestreepte zeebarbeel met een verrukkelijk torentje van yabbies en groenten en een lekkere gewelde botersaus met gehakte olijven werd in het glas begeleid door een malse en brede Klug ’96, gemaakt in de Languedoc uit witte sauvignon en chardonnay. Zeebaars met venkelfondue en met boter opgewerkte venkeljus brachten verrukking: de bereiding bewees nogmaals dat eenvoud het ware kenmerkt.

De sorbet sloegen we over om ons met volle overgave te storten op de krokant gebakken zwezeriken met spaghetti van knolselder en courgette, chips van aardappel “Belle de Fontenay” en een door steranijs geparfumeerde saus. Hierbij werd een glaasje rode Klug ’96 geschonken, een aangename wijn uit merlot- en cabernet sauvignon druiven. Een groot bord vol verzorgde nagerechten sloot deze feestelijke maaltijd af.

PIETER VAN DOVEREN