Biechtvader van Generale Bank

“Ik ben niet weggegaan bij Generale Bank, wel bij Fortis”, zegt André Bergen. De verbeten overnamestrijd rond G-Bank, waarbij Fortis midden 1998 de bank wegkaapte voor de neus van ABN Amro, liet sporen na. Directievoorzitter Fred Chaffart en twee collega’s van het directiecomité namen ontslag. Drie bleven er, waaronder André Bergen.

In de zomer van 1999 vertrok hij toch. Hij voelde zich te veel de biechtvader van de G-Bank. “Medewerkers die het gevoel hadden dat ze in die fusie onrechtvaardig waren behandeld, kwamen bij mij langs”, aldus Bergen. “Ik werd een symbool van de oude G-Bank en daarmee moest tabula rasa gemaakt worden. Toen besefte ik dat ik moest vertrekken.”

Begin september 1999 verscheen zijn ontslag in de kranten, waarop André Leysen hem thuis opbelde. Of hij financieel directeur bij Agfa-Gevaert wou worden. Bergen: “Een paar dagen later was ik in Mortsel. Ik ben naar huis gegaan met enkele jaarverslagen onder de arm, heb Leysen nog een tweede keer gezien en we zijn vrij snel tot een akkoord gekomen.”

Bij Agfa-Gevaert kwam hij terug in het gezichtsveld van Fred Chaffart, die toen lid was van de raad van bestuur van Gevaert. Die holding bezat 27 % van Agfa-Gevaert en was in handen van Almanij, dat op zijn beurt de moederholding was boven KBC.

In de lente van 2001 werd Bergen gepolst om Gérard Van Acker op te volgen als directeur-generaal van de Gimv. Het was een delicate periode voor Agfa-Gevaert, dat rond die tijd een winstwaarschuwing gaf. Er dreigde een staking en Bergen leidde de sociale onderhandelingen. Volgens een insider zat toen ook de leiding van Agfa-Gevaert niet volledig op één lijn, met een Duitse CEO die door Bayer (toen voor 35 % aandeelhouder) was gestuurd.

Bij de Gimv zat zijn benoeming in de laatste rechte lijn. Ze moest enkel nog bekrachtigd worden door de raad van bestuur. Een lek in de krant De Standaard doorkruiste dit scenario. Bergen besefte ook dat het moment niet geschikt was en dat zijn taak bij Agfa-Gevaert niet af was. Het bericht in de pers deed hem beslissen om te blijven.

Begin 2003 werd hij opnieuw gecontacteerd. Ditmaal door KBC in het kader van de opvolging van topman Remi Vermeiren. Nu waren er minder drempels, omdat Almanij en de familie Leysen – allebei aandeelhouders van KBC – op dezelfde golflengte zaten. “De voorzitter van Almanij, Jan Huyghebaert, ging toen polsen bij André Leysen, omdat hij een nieuwe voorzitter zocht voor KBC Bank”, bevestigt Bergen. “Ze kwamen tot een akkoord.”

Ook Fred Chaffart vond dat de job “gemaakt was” voor André Bergen en begon op hem in te praten. Voor de toenmalige CEO van Agfa- Gevaert, Ludo Verhoeven, was het moeilijk om in die omstandigheden ‘neen’ te zeggen.