Bewust van de opwarming

Het ervaren van de klimaatverandering heeft de houding van de mensen veranderd, stelt de redacteur van een Chinees tijdschrift.

Het heeft lang geduurd voordat China zich bewust werd van de klimaatverandering. Maar de komende jaren zal het land het voortouw nemen in de aanpak van de oorzaken van de opwarmende aarde. Om te begrijpen waarom, moet je kijken naar hoe snel China is bijgedraaid.

In het recente verleden geloofden veel Chinezen dat de klimaatopwarming een leugen was die de ontwikkelde landen hadden bedacht om de groei van de ontwikkelingslanden, zoals China, in te dammen. Zelfs toen geleerden het eens waren over het verband tussen de opwarming en de CO2-uitstoot, klampten velen in de regering zich vast aan het idee dat landen een “gemeenschappelijke, maar uiteenlopende mate van verantwoordelijkheid” hebben, met de nadruk op “uiteenlopende mate”. Elke ambtenaar die bij internationale gesprekken aan de druk van andere landen kon weerstaan, werd als een held beschouwd. De redenering was dat de ontwikkelde landen sinds het begin van de industrialisering een grotere koolstofvoetafdruk hadden opgebouwd.

Door de klimaatverandering aan den lijve te ervaren is de houding van het Chinese volk gewijzigd. Het keerpunt kwam in 2008. Aan de vooravond van het Chinese Nieuwjaar werd het hele zuiden van het land bijna verlamd door ongewone vrieskou en zware regens. Dankzij het grote bereik van het internet heeft sindsdien elk geval van extreem weer, inclusief de tyfoon Hato van 2017, massale belangstelling getrokken. De smog die elke winter zijn intrede doet, heeft van luchtvervuiling een belangrijk gespreksonderwerp gemaakt. Het volk is niet langer onwetend, maar vecht om het recht op informatie, neemt initiatieven en vraagt maatregelen van de regering.

Tijdens internationaal handelsoverleg liet de Chinese regering veel industriële bedrijven tijdelijk sluiten om de lucht te zuiveren en haar gezicht te redden. Maar zo red je de aarde niet. China is de grootste uitstoter van CO2. Het brengt nu zijn eigen huis op orde.

Aanpak

Klimaatverandering en luchtvervuiling zijn verwante, maar geen identieke problemen. De meeste luchtvervuiling komt van dezelfde bronnen die CO2 uitstoten: verwarming, energieopwekking, industriële productie en auto’s. Het beheersen van de luchtvervuiling kan dus ook de uitstoot verminderen. Dat kan gezien worden als de Chinese benadering om in 2018 en daarna de klimaatverandering aan te pakken.

In 2009 kondigde China plannen aan om zijn CO2-uitstoot tegen 2020 te verminderen met 40 tot 45 procent ten opzichte van 2005, afhankelijk van de groei van zijn bbp. In 2014 zei het dat het de top van zijn CO2-uitstoot wilde bereiken in 2030 en dat het zelfs zou proberen die datum te vervroegen. Dat was een opvallende verschuiving van de nadruk op de vermindering van de uitstoot naar een poging om de totale uitstoot te beheersen. De controles op de doelen worden strenger. De partij kan er in gevorderde regio’s op aandringen de streefcijfers eerder te halen.

Zelfs nadat Donald Trump had gezegd dat hij de Verenigde Staten zou terugtrekken uit het Klimaatakkoord van Parijs, is de inzet van de regering en het volk van China niet verminderd. Velen hebben het land juist opgeroepen meer verantwoordelijkheid te nemen in het belang van de mensheid.

Warmlopen

Welke maatregelen zijn nodig? De pogingen om de overcapaciteit af te bouwen zijn een begin. Overcapaciteit is vooral te vinden in sectoren met een hoge uitstoot, zoals staal en kolen. De regering wil de capaciteit van die sectoren controleren. Ze zal industriële bedrijven strikte reguleringen voor het milieu en de CO2-uitstoot opleggen. Dat verbindt vooruitgang onlosmakelijk met economische hervormingen en pogingen om regionale industriële structuren te verbeteren. Uiteindelijk is het een kwestie van goed bestuur.

De economische ontwikkeling van China heeft een punt bereikt waarop productie plaatsmaakt voor dienstverlening. Goederen zoals staal, cement en glas hebben al hun maximale productievolume bereikt of zullen dat binnenkort doen. De oplossingen voor de klimaatverandering zijn verenigbaar met China’s overgang.

Op korte termijn zal het land geconfronteerd worden met de economische en sociale prijs van zijn maatregelen, met onder meer een tragere groei en een stijgende werkloosheid. Dat betekent dat het sociale vangnet zal moeten worden versterkt. Bovendien moet de nadruk van China verschuiven van het matigen van de klimaatverandering naar het zich eraan aanpassen. Dat houdt in dat we de infrastructuur moderniseren, onze levensstijl veranderen en het publieke bewustzijn verder verhogen. Op de lange termijn zal het maatschappelijke verzet tegen de economische gevolgen van de maatregelen tegen de klimaatverandering toenemen naarmate China’s industrieën overgaan van productie naar dienstverlening.

De resultaten beantwoorden nog lang niet aan de verwachtingen van het volk. China’s bewustwording voor het klimaat betekent dat het land een inspanning voor de lange termijn moet leveren om intensievere en doeltreffendere maatregelen te nemen tegen de klimaatopwarming. Gelukkig beseffen de Chinezen nu de ware betekenis van de uitspraak ‘We hebben maar één aarde’.