BAZEN MET GELD

Ons land telt nogal wat voormalige ondernemers die hun vermogen herinvesteren in andere bedrijven. Een bekend voorbeeld is Marc Coucke, die fortuin maakte met Omega Pharma, een verdeler van voorschriftvrije geneesmiddelen en verzorgingsproducten. Bestaat het gevaar dat zulke mensen te veel hun ondernemershart laten spreken bij investeringen, en het rendement uit het oog verliezen? “Dat kan”, zegt Grégoire Tondreau, partner van Roland Berger. “Het heeft als gevolg dat de ex-ondernemers of hun family office soms te veel betalen voor het overgenomen bedrijf. Ze zijn ook bereid langer te wachten op rendement, gewoon omdat ze het bedrijf en zijn vorige eigenaars kennen. De band met het eigen land speelt eveneens mee. Neem de Belgische vestigingen van de hamburgerketen Quick, die te koop staan. Belgische partijen zullen meer willen betalen voor die vestigingen dan buitenlandse fondsen, die louter op de cijfers afgaan.”

De emotionele factor kan ook een voordeel zijn. “Als een interessant familiaal bedrijf te koop komt, krijgt de ex-ondernemer gemakkelijker toegang tot de eigenaarsfamilie”, zegt Tondreau. “Het zijn ondernemers onder elkaar, ze begrijpen mekaar. Dat vergemakkelijkt het sluiten van een deal.”

LEGE SCHELP

Het tweede leven van een aantal Vlaamse ondernemers als private-equityspeler getuigt van een mentale bocht. De private-equitysector had lange tijd een slechte faam in de Vlaamse ondernemerswereld. Dat mocht bijvoorbeeld Bart Van Malderen ondervinden, de voormalige CEO en familiale aandeelhouder van de luierfabrikant Ontex. In 2003 kwam Ontex in handen van het Britse fonds Candover. De overname gold toen als de grootste private-equitydeal in België. “Ik kreeg veel kritiek van ondernemers op die deal”, zegt Van Malderen vandaag. “Dat kwam omdat zij de werkwijze van private-equityspelers niet begrepen. Later is Ontex doorverkocht aan een ander fonds, en vandaag is het volledige kapitaal beursgenoteerd. De fondsen hebben Ontex niet achtergelaten als een lege schelp. Het bedrijf staat er nog altijd.”

Ontex hield destijds een stevige schuld over aan de passage van de fondsen. Dat heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het negatieve imago van private equity bij de Vlaamse ondernemers. “Schulden zijn nu eenmaal eigen aan het private-equitymodel”, zegt Van Malderen. “Het fonds plaatst een zo groot mogelijke schuld op de balans van het overgenomen bedrijf. Op die manier helpt het bedrijf de overname mee betalen. Dat wil niet zeggen dat Ontex slecht presteerde. De bedrijfscashflow ging nooit onder 12 procent van de omzet, ondanks de schulden. Ik sta vandaag nog altijd achter de deal van toen.”