Augusta wacht op Woods

De fans van Tiger Woods zijn opgelucht en beginnen weer te dromen van winst in de Masters eind deze week. Met een overwinning op Augusta zou de Amerikaan bovendien weer een stap dichter komen bij het mythische record van Jack Nicklaus, die niet minder dan achttien majors op zijn naam schreef. Woods heeft er ondertussen al veertien gewonnen, maar won als gevolg van de bekende problemen al lang geen toernooi meer. Tot hij tien dagen geleden op heel overtuigende manier de overwinning pakte in de Arnold Palmer Invitational . Tiger Woods ging met een slag voorsprong de laatste ronde in en haalde het uiteindelijk met vijf slagen voorsprong.

Voor het publiek voelde het als een stap terug in de tijd. Een grote massa supporters volgde Woods en applaudisseerde bij iedere slag.

De overwinning van Woods was niet alleen een boodschap voor zijn tegenstanders: ze stelde vooral de Amerikaan zelf gerust. Niet alleen over zijn achillespees die onlangs nog voor problemen zorgde, maar ook over de swing die hij voor de derde keer in zijn carrière wijzigde. Nadat hij had samengewerkt met Butch Harmon en later Hank Haney, vertrouwt Woods het technische aspect nu toe aan Sean Foley.

“Ik weet zeer goed hoe ik het op Augusta zal aanpakken”, zei Tiger Woods vorige week. “Het enige probleem is dat ik het ook allemaal nog perfect moet kunnen uitvoeren.” Of hem dat lukt, zullen we zien vanaf vandaag, als het toernooi begint. De druk op Woods, die voor de vijfde keer de Green Jacket kan winnen, is in ieder geval zeer groot. Maar bij grote gelegenheden en vooral op Augusta is de Amerikaan al meer dan eens boven zich uit gegroeid. In 1997 ontpopte hij zich tot de meest opmerkelijke speler van zijn generatie toen hij er zijn eerste Masters won met een voorsprong van twaalf punten. Woods was toen 21 en de jongste speler die het toernooi won. Later won hij ook in 2001, 2002 en 2005 de Masters. En, toeval of niet: sinds hij geplaagd werd door privéproblemen, presteerde Woods alleen nog goed in toernooien die in Georgia werden gespeeld. Zo werd hij in de voorbije twee Masters telkens vierde.

Vorig jaar kon Tiger Woods niet deelnemen aan de Amerikaanse en Britse Open als gevolg van een blessure. In het U.S. PGA Championship haalde hij de cut niet en viel meteen terug naar de 58ste plaats in de wereld. Maar nu, op zijn zesendertigste, lijkt hij eindelijk terug. Hij slaat nog niet even ver als vroeger, maar is wel weer even precies met de ijzers. In de putting, vroeger zijn sterkste wapen, moet hij nog beter worden. Tijdens de recente Honda Classic sloeg hij op zondag een 62, zijn scherpste score als afsluiter van een toernooi in de Amerikaanse Tour.

De vroegere nummer één van de wereld, die een paar kilo spieren in het bovenlichaam is kwijtgespeeld, zei eind vorige week dat hij met groot ongeduld uitkijkt naar de Masters maar nog heel wat werk aan de winkel heeft om zijn techniek te perfectioneren. Hoewel hij na een geslaagde putt zijn vuist in de lucht steekt, spreekt Woods dus nog niet zoals Mohammed Ali dat voor zijn kampen deed…

John Baete