Asielrecht is booming business voor advocatenkantoren

Advocatenkantoren die draaien op vreemdelingenrecht doen het uitstekend. Met een meestal door de overheid betaalde procedureslag, verhogen ze de kans op een regularisatie.

Deze week behandelt de Kamer een breed gesteund voorstel van Nahima Lanjri (CD&V), waardoor de asielprocedures vlotter moeten verlopen. Het voorziet ook in een straf voor asielzoekers die de beroepsprocedure misbruiken. “Door de talrijke misbruiken duurt de asielprocedure zeer lang”, weet de Antwerpse. “Het stoort me dat niet altijd even correcte advocaten hun buitenlandse cliënten opstoken om procedures zo lang mogelijk te rekken, zelfs als ze overduidelijk geen recht hebben op asiel. Correcte asielzoekers worden benadeeld door de trage procedure.”

Haar N-VA-collega Zuhal Demir is advocaat. Volgens haar ontwikkelt zich rond de asielzoekers een hele juridische industrie. “Zelf kom ik uit een groot kantoor, dat zijn jonge medewerkers goed betaalt”, zegt ze. “Maar sommige confraters hebben het moeilijk. Ze laten hun kantoor draaien op asielzoekers. Dat loont de moeite. Asielzaken worden meestal gefinancierd door een pro-Deovergoeding, door de overheid dus.”

Asielaanvragen zijn niet alleen het trieste resultaat van ellende in de wereld. Ze zijn ook booming business. Tussen 2006 en 2009 steeg het aantal aanvragen van 11.587 naar 17.186. In november 2010 stond de teller al op 17.841. Voor de behandeling van een dossier voor het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen ontvangt een pro-Deoadvocaat 390 euro als onkostenvergoeding en ereloon. Voor de (schriftelijke) behandeling in beroep ontvangt hij 550 euro. Voor een verzoekschrift voor de arbeidsrechtbank en een beroep voor het arbeidshof krijgt de advocaat per procedure een pro-Deovergoeding van 230 euro.

Ondermaats

Kati Verstrepen (bestuurslid Orde van Vlaamse Balies en een specialist in vreemdelingenrecht) noemt de procedure voor de arbeidsrechtbank nochtans “puur routinewerk”. “Maar het is perfect legitiem dat een advocaat zich richt op asielzaken. Heel wat kantoren specialiseren in fiscaliteit. Daar is toch ook niets verkeerds mee?” Nahima Lanjri (CD&V): “De kwaliteit van de dossiers is soms ondermaats. Veel advocaten schakelen over op de automatische piloot. Ik zie in sommige dossiers dat de familiale situatie van de cliënten bijvoorbeeld verkeerd wordt beschreven. Dan blijkt dat de advocaat een pure copy paste heeft gedaan van een vroeger dossier. Daar is niemand mee gediend.”

Volgens Zuhal Demir leidt het systeem tot een wat perverse situatie. “Normaal gezien bepaal je als advocaat welke procedures je volgt na de afweging met de cliënt over de kansen en de kosten. Maar nu schuift de asielzoeker de factuur door naar de overheid. Ik heb de indruk dat sommige pro-Deoadvocaten lichtzinnig procedurestappen nemen en automatisch in beroep gaan, zelfs als ze weten dat het kansloos is.”

Verstrepen weerlegt dat: “Als het Bureau voor de Juridische Bijstand bij de balie vaststelt dat een procedure louter pro forma verloopt, blijft de vergoeding achterwege. Het systeem mag niet worden misbruikt.”

Het Antwerpse gemeenteraadslid Ergün Top (CD&V) specialiseert zich in vreemdelingenrecht en neemt geen pro-Deozaken aan om te vermijden dat zijn advocatenkantoor ermee overstelpt raakt. “In beroep gaan als je geen kans maakt, is niet lichtzinnig, maar pure berekening”, klinkt het. “Een beroep tegen om het even welke uitspraak vertraagt de mogelijke uitwijzing. Advocaten en hun cliënten speculeren erop dat er ooit wel weer eens een algemene regularisatie komt. Meestal is dat ook zo, bewijst het verleden. Het vreemdelingenrecht zit vol gaten, waardoor België de uitweg wordt voor mensen die elders in Europa geen kans maken. Als advocaat ben ik verplicht dit uit te putten. Als politicus vind ik het een schande.”

H.B