Arcelor wil overname door Mittal afslaan: verwoed maar vergeefs?

Een aandelenoptieplan voor de bijna 95.000 Europese personeelsleden van Arcelor – dat is het meest recente plan dat topman Guy Dollé lanceerde in een poging het vijandige bod van Mittal Steel op ‘s wereld tweede grootste staalgroep af te slaan. De personeelsleden zouden de kans krijgen om tot 25.000 euro aan aandelen van Arcelor te kopen en dat met een kapitaalsgarantie. Ze zouden de aandelen wel vijf jaar in hun bezit moeten houden.

Een achterhoedegevecht, zeggen de analisten in koor. Momenteel beschikt het personeel van Arcelor over ongeveer 2 % van de aandelen. “Als de personeelsleden ingaan op de oproep en inschrijven op de aandelenoptieplannen, dan nog zal de impact beperkt blijven,” vindt Peter van Assche, analist bij Dexia Securities. “Het percentage aandelen in handen van het personeel zal slechts met een paar procent stijgen.”

De aandelenoptieplannen vormen slechts een van de vele argumenten die Dollé gebruikt om de aandeelhouders ervan te overtuigen niet in te gaan op het bod van Mittal. Een ander lokmiddel is een superdividend dat de aandeelhouders in 2006 krijgen uitgekeerd en bijna dubbel zo hoog ligt als twee jaar geleden. Mittal neutraliseerde echter dat superdividend door een daling van het bod aan te kondigen.

Dollé waarschuwt ook voor de vernietiging van aandeelhouderswaarde bij een mogelijke overname. Hij verwijst daarvoor naar het Canadese Dofasco, dat Arcelor voor 4 miljard euro heeft overgenomen en dat bij een overname van Arcelor door Mittal moet worden doorverkocht aan ThyssenKrupp. Dat zou leiden tot een vernietiging van aandeelhouderswaarde van 1,3 miljard dollar. Redenen: de lagere doorverkoopprijs, onnodige kosten voor de overname en het verlies van synergie en technologische knowhow.

Of Dollé de aandeelhouders met die argumenten over de streep zal trekken, lijkt twijfelachtig. Vooral enkele Amerikaanse fondsen die Arceloraandelen bezitten, zijn sowieso van plan hun participaties te verkopen.

“De acties van Arcelor zijn too little and too late,” aldus een analist. “In het verleden heeft de Europese staalreus nagelaten zijn aandeelhouders te pamperen. De integratie van de fusiegroep Arcelor en de afbouw van de schulden kreeg de meeste aandacht. Op zich een goede zaak, maar Arcelor begon te laat aan de agressieve groeistrategie die de sector zo kenmerkt. Het aandeel bleef lange tijd ondergewaardeerd, ook al zijn de aandelen in de sector de voorbije jaren verviervoudigd.”

Guy Dollé probeert zijn aandeelhouders momenteel ook te paaien met zeer optimistische groeivooruitzichten. De komende drie jaar zou de winst van Arcelor telkens met een kwart moeten toenemen. Onrealistisch lijkt deze voorspelling niet, want volgens een onderzoek van World Steel Dynamics zou de periode 2000-2015 de derde lange periode van duurzame groei zijn voor de sector na de verregaande industrialisering van Europa en de Verenigde Staten eind negentiende eeuw en de heropbouw (1950-1970) na de Tweede Wereldoorlog. De komende tien jaar voorspelt het onderzoek een groei van 3,5 % in de vraag naar staal en van ongeveer 5 % van de vraag vanuit China. Aangezien Arcelor zich de voorbije jaren steeds meer profileerde als een wereldwijde in plaats van een Europese speler, is Dollé ervan overtuigd dat ook Arcelor zijn graantje kan meepikken.

“Het meest doeltreffende wapen van Arcelor vormen de eigen resultaten en die ogen fraai,” stelt Van Assche vast. “Al zullen de huidige manoeuvres van Dollé wellicht onvoldoende zijn om de volledige overnameoperatie van Mittal te blokkeren.”

A.M.