ARABISCH FLEGMA

De uitslag van een toernooi is altijd voor interpretatie vatbaar. Ook dat van de Omega Dubai Desert Classic, die vorige zondag werd gewonnen door de Spanjaard Alvaro Quiros, elf slagen onder de par. Met een cheque van 301.353 euro sprong hij meteen naar de eerste plaats in de European Tour Race to Dubai. Op de 11, een par 3 van 155 meter, sloeg hij trouwens een hole in one. “Een driekwart geslagen wedge“, zei de man van wie wordt gezegd dat hij de langste slag van de Europese Tour heeft. Het was goed voor zijn vijfde overwinning op honderd toernooien.

Nicolas Colsaerts speelde min drie onder par. Zijn scores 73 71 69 72 waren niet alleen goed voor 16.635 euro, maar ook een 62ste plaats in de Race to Dubai. Het zijn heel positieve cijfers voor de Brusselaar, maar er was meer: in Dubai deed hij maar twee slagen minder goed dan de Engelsman Lee Westwood en eindigde hij op maar één slag van de Amerikaan Tiger Woods. De Belg deed zelfs een slag beter dan de Duitser Martin Kaymer. Bovengenoemde heren zijn respectievelijk eerste, derde en tweede in de wereld. Met andere woorden: in Dubai speelde Colsaerts mee met de grote jongens. Dat merkte hij dinsdag al, toen hij na een trainingparcours samen met een partner (begonnen om 8 uur en afgewerkt in 3 uur en 15 minuten) op de practive balletjes stond te slaan tussen Woods en Kaymer. De volgende dag vierde hij dan de verjaardag van de Belgische mentale verzorger, Jos Vanstiphout.

Donderdag begon Colsaerts ietwat aarzelend met een 73, maar de volgende dag liep het al heel wat vlotter. “Vrijdag speelde ik echt goed, maar ik moest ook rustig blijven en veel geduld hebben omdat ik op de green weinig geluk had. Ik keek daar aan tegen drie lip outs, en zes putts rolden tot op twee centimeter van de hole. Om de cut te halen, moest ik absoluut een birdie slaan op de 36ste hole. Heel stresserend was dat ik twintig minuten moest wachten op de tee omdat de Schot Jamie Donaldson zijn bal niet meer vond en een tweede moest komen afslaan. Gelukkig sloeg ik zeer goed af met een houten 3, gevolgd door een ijzeren 6 die de bal tot op zes meter van de hole bracht. Heel klassiek, dan: mijn eerste putt ging niet binnen, maar ik had wel de birdie die ik nodig had om de cut te halen.”

Zaterdag speelde Colsaerts dan op zijn beste niveau en zondag begonnen de broodnodige birdies dan te komen vanaf de 13. Waarbij de speler van de Royal Waterloo GC bewees dat hij zich perfect kan beheersen op de baan.

JOHN BAETE

Colsaerts moet zich niet al te veel overbodige vragen stellen, maar gewoon blijven spelen zoals hij doet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content