ALS DE RECHTER NIET WIL, DAN MAAR DE POLITICUS

Sabam mag de kosten van piraterijbestrijding niet bij de operatoren leggen. Dus stelt de auteursrechtenvereniging de operatoren zelf verantwoordelijk voor de piraterij. Met de hulp van de politiek moet dat kunnen, vindt Sabam.

BRUNO LEIJNSE

Het Europees Hof van Justitie heeft de auteursrechtenvereniging Sabam afgeblokt in de zaak-Scarlet. Een rechter kan een internetdiensten- leverancier niet dwingen om op eigen kosten alle elektronische communicatie preventief en voor onbeperkte tijd te scannen om de transfer van illegale muziek- of filmbestanden te blokkeren. Zo’n scanning botst met de richtlijn op de elektronische handel, met het recht op de bescherming van persoonsgegevens, met de vrijheid van informatie-uitwisseling en, vooral, met het recht op ondernemen.

Sabam mag de jackpot van de gratis piraterijbestrijding dus vergeten. De organisatie wil de internetdienstenleveranciers nu dwingen tot een “een verplicht collectief beheer, zoals dat voor de kabeloperatoren het geval is”, zoals ze schrijft in haar jaarverslag. De internetproviders kregen al een brief met de waarschuwing dat alleen de auteurs het recht hebben om “de beschikbaarstelling van hun werken” toe te staan of te verbieden, ook op het internet. De providers mogen doorgaan met hun “exploitatie” ( sic) van het beschermde repertoire op voorwaarde dat ze “3,4 procent van de jaarlijkse abonnementsprijs” aan Sabam betalen. Op basis van de inkomsten 2010 betekent dat voor Belgacom en Telenet tezamen een factuur van ongeveer 26 miljoen euro, alleen al voor vast residen-tieel internet.

De juridische basis voor de factuur is na de zaak-Scarlet zwakker dan ooit. Als doorgeefluik zijn providers niet verantwoordelijk voor de communicatie van hun klanten. Gesignaleerde illegale content zullen ze direct verwijderen. “Exploitatie” is dat zeker niet.

De gemakkelijke weg voor Sabam is nu via de politiek. Als het parlement de internetserviceproviders gelijkstelt met kabeldistributeurs, ligt de weg open voor de Sabam-taks op internetabonnementen. Richard Miller (MR) heeft het wetsvoorstel al ingediend in de Senaat. Minister van Ondernemen Vincent Van Quickenborne toonde zich daar in juni in de Kamer een tegenstander van. “Sabam gaat te ver”, liet hij notuleren.

Van Quickenborne is nochtans de minister die de Auvibel-taks op geheugendragers moderniseerde om Sabam tegemoet te komen. De taks is vorig jaar door het Europees Hof ontoelaatbaar verklaard in gevallen waar duidelijk is dat de geheugendragers niet dienen voor private kopieën van beschermde werken.

Als er een Sabam-taks op internetabonnementen komt, is dat opnieuw een dubieuze uitbreiding van het auteursrecht, boven op de inningen in bedrijfskantines, crèches en taxi’s. Maar eigenlijk is uitbreiding voor auteursrechtenverenigingen de norm. Europa heeft de bescherming voor opnames en voor uitvoerende artiesten in september verlengd tot zeventig jaar, net voor de rechten op de eerste Beatles-successen zouden vervallen. Niets is leuker voor een politicus dan een lobbyist te verrijken met een pennentrek.

Als er een Sabam-taks op internetabonnementen komt, is dat opnieuw een dubieuze uitbreiding van het auteursrecht.