Alibi

Het decor van ‘Alibi’ oogt armtierig. Het witte hok rechts van het podium doet denken aan een kamer van waaruit terechtstellingen worden gadegeslagen. Het zou ook de tribune kunnen zijn van waaruit sportverslagen worden gedaan. De kale ruimte – die bezet wordt door enkele tafels, stoelen en een derdehandszetel – wordt af en toe opgefleurd door projecties van foto’s en fragmenten van massamanifestaties. Tussen deze decorelementen geven de zeven performers zich over aan brutale fysieke confrontaties. Af en toe richten de dansers en acteurs hun twijfels, tegenstrijdige gevoelens en gedachten rechtstreeks tot het publiek. Hun monologen evolueren naar agressieve zelfbeschuldigingen, die finaal overstemd worden door de score van Paul Lemp of de luidruchtige commentaar van de andere acteurs. Chaotische en vertederende momenten volgen elkaar in een snel tempo op.

‘Alibi’ is een van die voorstellingen waar de toeschouwer vergeet dat hij in een theaterzaal zit. Meg Stuarts geweldig knappe nieuwe choreografie is dwingend. Ze verliest dan ook geen seconde haar greep op het publiek. ‘Alibi’ kan omschreven worden als expressionistisch danstheater in de stijl van Pina Bausch en Christoph Marthaler. ‘Alibi’ roept de sfeer van Bausch en Marthaler op, kostuums en decor zijn overigens van de hand van Marthalers vaste scenografe Anna Viebrock, maar blijft een volbloed Meg Stuart-productie.

Sinds deze Amerikaanse choreografe zich in 1991 liet opmerken met ‘Disfigure Study’, verlegt en doorbreekt Meg Stuart bij elke nieuwe creatie de grenzen en beperkingen van de hedendaagse dans. Alledaagse en banale handelingen krijgen in de gefragmenteerde lichaamsbeelden van Meg Stuart iets buitengewoons. De chaotische en verbrokkelde geestesgesteldheid van de hedendaagse mens geeft ze vorm in de haakse poses en verwrongen bewegingen van de dansers, al of niet aangevuld met spreektaal.

Stuart wijst in ‘Alibi’ op de impact van de media en de reclame, die voortdurend fragmenten van onszelf lijken voor te schotelen. Op het podium resulteert dit in uitputtende ondervragingen en introspecties. Meg Stuart maakt wel degelijk fysiek danstheater. De momenten van rust bieden ademruimte. Als toeschouwer verlaat je uitgeput, maar intens gestimuleerd de theaterzaal. Een niet te missen voorstelling.

Piet Goethals [{ssquf}]

‘Alibi’ van Meg Stuart and Damaged Goods op di 14/5, wo 15/5, do 16/5 en vr 17/5 mei, 20.00 uur, deSingel, Desguinlei 25, Antwerpen.

Info: 03-248 28 28,

www.desingel.be en www.damagedgoods.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content