Van donderdag tot zondag wordt de Masters gespeeld, het eerste Grand Slam-toernooi van het jaar, op het legendarische parcours van de Augusta National in de Amerikaanse staat Georgia. De kans is groot dat het toernooi wordt beslist in de laatste ronde, op de elfde, de twaalfde en de dertiende hole. Samen vormen die de gevreesde Amen Corner.
De Augusta National oogt als een reusachtige plantentuin, maar is zeer verraderlijk. Spelers moeten er de venijnige valkuilen weten te omzeilen. Bobby Jones, die het parcours in 1932 aanlegde, gaf aan iedere hole de naam van een bloem.
De elfde hole is een par 4 van 462 meter die luistert naar de naam White Dogwood. De fairway is smal en helt naar beneden. De green is omzoomd met water en een bunker langs de rechterkant. Een klein foutje kan fataal zijn. Hole nummer twaalf, Golden Bell, is wellicht de mooiste par 3 van de wereld. Hij is eerder kort (145 meter), maar de green heeft ontelbare hellingen. Afhankelijk van de plaats van de vlag moet de speler zijn balletje heel vaak in een ruimte van amper een paar vierkante meter zien te krijgen. Anders komt de bal in water of een bunker terecht. De dertiende hole, Azalea, is een par 5 van 466 meter die er makkelijk uitziet. Na een goede drive lijkt het zelfs mogelijk met amper twee slagen naar de vlag te gaan. Maar schijn bedriegt: er is een kleine riviertje dat de bal wel lijkt aan te trekken, net voor de razendsnelle green.
Amen Corner, de naam van de oude blues die populair werd dankzij de klarinetspeler Mezz Mezzrow, is een genadeloze plaats. Rory McIlroy kan het weten. In 2011 stond hij bij het ingaan van de laatste ronde ruim op voorsprong, maar de druk werd te groot en de Noord-Ier ging onderuit. Voor de twaalfde hole had hij vier putts nodig en mocht hij de overwinning vergeten.
In 2016 was het de beurt aan Jordan Spieth. De Texaanse titelhouder had bij de afslag van de tiende hole een voorsprong van vijf slagen. Twee bogeys op de tiende en de elfde hole kwamen hem al duur te staan. Daarna verloor hij op de twaalfde hole alle uitzicht op de overwinning met een viervoudige bogey nadat twee ballen in het water waren beland. Zelfs de grote Severiano Ballesteros werd bijna geveld door Amen Corner. In 1980 had hij tien slagen voorsprong, maar sloeg een dubbele bogey op hole twaalf en een bogey op de dertien. De Spanjaard won het toernooi nog net, maar stond bij zijn laatste slag te trillen als een blad.
